یادی از سعید مهناویان و مرور کوتاهی به زندگی هنری اش

صفحه فیس بوک «لاله زار» نوشت: استاد سعید مهناویان مهرماه 1319 در تهران به دنیا آمد. در دوران طفولیت روح تشنه اش به موسیقی با نوای نی پدر سیراب می شد.

ژن هنر در وجودش ریشه دوانده بود و با علاقه زیاد، رفته رفته نزد استادان معروف ردیف های موسیقی را یاد گرفت. اولین سازش سنتور و بعد آکاردئون بود که با استعداد و هوش ذاتی و با الهام از خواننده های روز زمان خود، آهنگ هایی می ساخت و روی آنها شعر می گذاشت.

استاد مهناویان انسانی وارسته و با شخصیت، مردی دوست داشتنی ست که با هنر خود به جامعه خدمت می کرد. هنرمندی مردمی و سفره دار که با حمایت از انجمن های خیریه در سال 46 لوح تقدیری از سازمان خدمات اجتماعی دریافت کرد هنرمندی که با کمترین امکانات در شرایط دشوار بدون حمایت و تبلیغات رادیو و تلویزیون به شهرت و محبوبیت رسید.

استاد مهناویان در طول پنجاه سال فعالیت های هنری و ساختن بیش از هزار آهنگ و با معرفی بهترین خواننده های مردمی نظیر داوود مقامی، علی نظری، عباس قادری، آغاسی، مریم روح پرور، حسن عرب، احمد معینی، امیر شاملو، حسن بدیعی، آشتیانی، خسروی و ... در اوج فعالیت های هنری پس از آشنایی با جواد یساری و شنیدن صدای مخملی و شش دانگ او با ساختن بهترین شعرها و آهنگ ها برای یساری با ترانه هایی بسیار زیبا و خاطره انگیز در قلب موسیقی ایران ماندگار شد.