مادر (رقیه چهره آزاد): سر شام گریه نکنید غذا
رو به مردم زهر نکنین. سماور بزرگ و استکان نعلبکی هم به قدر کفایت داریم.
راه نیفتین دوره در و همسایه پی ظرف و ظروف. آبروداری
کنین بچه ها، نه با اسراف، سفره از صفای میزبان خرم می شه، نه از مرصع پلو. حرمت زنیّت
مادرتون رو حفظ کنین. محمد ابراهیم، خیلی ریز نکن مادر، اون وقت می گن خورشتشون فقط
لپه داره و پیاز داغ.
می مونه یه حلوا هدیه صاحبان عزا به اهل قبور.
این تنها شیرینی ضیافت مرگ، عطر و طعمش دعاست… روغن خوبم تو خونه داریم. زعفرونم هست.
اما چربی و شیرینی ملاک نیست. این حرمته که زنده ها به مرده هاشون می ذارن. اجرشم نزول
صلوات و حمد و قل هولاست. فقط دلواپس آردم. خاطر جمع نیستم. می ترسم مونده باشه…
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر