ربع قرن فعالیت در سینما: به بهانه تولد 101 سالگی تقی ظهوری + عکس

زنده یاد تقی ظهوری در سال ۱۲۹۱ متولد شد. وی فارغ التحصیل دوره اول هنرستان هنرپیشگی بود. او از سال ۱۳۱۵ در تماشاخانه های تهران مشغول شد.

او که بازی در تئاتر را از سال ۱۳۱۵ آغاز کرده بود با بازی در فیلم سینمایی «واریته بهاری» در سال ۱۳۲۸ شمسی به عرصه بازیگری سینما راه یافت. تقی ظهوری با نزدیک به ربع قرن فعالیت در سینما در ده ها فیلم سینمایی وارد شد و خود را به عنوان یکی از کمدین های سینما تثبیت کرد.

تقی ظهوری

ظهوری در خاطراتش می گوید: در محله ای که ما زندگی می کردیم، آدم ها همه پاکدل و با صفا بودند. در آنزمان خیابان ها مثل حالا نبود. چنارهای بلند دو طرف این خیابان را پوشانده بود و نهر آبی که از آنجا می گذشت لطف و صفائی به محله ما بخشیده بود.

در ادامه ظهوری از به مکتب رفتن و درشگه سواری بدور از چشم درشگه چیان و سایر شیطنت های کودکی از جمله خوردن تخم مرغ های پخته ای که دختران جوان به قصد جادو و جنبل به قبرستان آورده و دفن می کردند، یاد می کند. تقی ظهوری در ادامه خاطراتش از ماشین دودی سواری به قصد زیارت شاه عبدالعظیم، کورس گذاشتن با ماشین دودی بوسیله دوچرخه، متلک پرانی به دختری جوان و کتک خوردن از برادر آن دختر و... یاد می کند.

وی درباره چگونگی آشنای اش با سینما می گوید: آن موقع نه اینقدر سینما باندازه امروز زیاد بود و نه کافه تریا... فقط یک سینما در خیابان اسماعیل بزاز وجود داشت به نام تمدن که یکی از قدیمی ترین سینماهای ایران است و فیلم تماشا می کردیم. فیلم ها دوبله نبود و یک نفر وسط سینما راه می رفت و داستان فیلم را تعریف می کرد.

گاهی اوقات چون صدای گوینده خوب نمی رسید، بعضی ها شیشکی می بستند و سوت می کشیدند و فریاد می زدند: کمی بلندتر! و همین مسئله ما را به خنده وا می داشت... نکته مهمی که گفتنش بی مناسبت نیست این است که در گوشه ای از این سینما بساط سیراب و شیردان پهن بود و هر کس که گرسنه اش می شد سیرابی می خرید و می خورد. 

زنده یاد ظهوری در ادامه خاطراتش می نویسد: یکی دیگر از تفریحات ما سواری با واگن اسبی بود. آن موقع اتومبیل به ندرت یافت می شد و خیابان ها تماما خاکی بود، در نتیجه کالسکه و واگن اسبی در خیابان ها حرکت می کرد.

مبدا حرکت واگن اسبی از گارماشین شروع می شد و تا سبزه میدان پیش می رفت. قیمت بلیت یک عباسی بود و ما روزهای جمعه وقتی می خواستیم در تهران گردش کنیم سوار واگن اسبی می شدیم و به سبزه میدان می رفتیم. آن موقع سبزه میدان معروفترین جای تهران بود.

پوری بنایی: ظهوری چارلی چاپلین ایران است

پوری بنایی

قدیمی ها - مجتبی نظری: پوری بنایی به مناسب صد و یکمین سالروز تولد تقی ظهوری گفت: تمام کارهایی که من با تقی ظهوری کردم برای من خاطره خوب و شیرین است. خاطره ای که الان در ذهن من از ایشان است (با خنده)، اینکه اوایل انقلاب که نام تالار رودکی را به تالار وحدت تغییر داده بودند، ظهوری گفت: نمی دانم چه صیغه ای است که همه می گویند وحدت، وحدت، وحدت... یکی نیست بگوید ظهوری... چه می شود یک تالار هم به اسم ظهوری بسازند (با خنده)...

آنقدر با ایشان خاطره های خوب دارم که در این وقت اندک نمی شود گفت. واقعا من به تقی ظهوری لقب چارلی چاپلین ایران را می دهم. این بزرگوار بسیار هنر داشت، او انسانی والا، باشخصیت و نجیب بود و وقتی با خودم فکر می کنم، می بینم همه این دوستان درگذشته هستند و در قلب من جای دارند.

رضا صفایی: ظهوری بر کارش تسلط داشت

رضا صفایی

قدیمی ها - علی رجبی: رضا صفایی نویسنده و کارگردان سینمای ایران به مناسب صد و یکمین سالروز تولد تقی ظهوری گفت: زنده یاد ظهوری یکی از کمدین هایی است که دیگر فکر نمی کنم جایگزینی داشته باشد. من به عنوان کارگردانی که در سه فیلم به نام های «شکوفه های امید»، «جدایی» و «بده در راه خدا» با او کار کردم، بسیار راحت بودم.

زنده یاد ظهوری بر کارش تسلط داشت چون ابتدا در تئاتر ورزیده شده بود، تمامی مراحل را پشت سر گذاشت و بعد به سینما آمد.

او درک و ارائه بسیار خوبی در بازیگری داشت. فیلم «بده در راه خدا» آخرین فیلمی بود که در سینمای ایران در حدود 1350 با او کار کردم و همیشه می گفت: هیچ وقت کسی به من دو نقش اول در یک فیلم نداد و بارها دنبال همین فرصت بودم که با یک فیلم سینما را تکمیل کنم. ایشان بعد از بازی در این فیلم سینما را کنار گذاشت و به مکه رفت.

علی میری، رضا صفایی و تقی ظهوری

سهیلا و تقی ظهوری

تقی ظهوری

نصرت الله وحدت، سهیلا و تقی ظهوری

مرجان، آذر شیوا، لی لی، تقی ظهوری و جمیله

تقی ظهوری، فرخ لقا هوشمند و منوچهر وثوق

تقی ظهوری و جمشید هاشم پور

تقی ظهوری و ناصر ملک مطیعی

تقی ظهوری، محمدعلی فردین و فروزان

منصور سپهرنیا و تقی ظهوری

تقی ظهوری

تقی ظهوری

محمدعلی فردین، تقی ظهوری و شهلا ریاحی

علی میری، رضا صفایی، تقی مختار و تقی ظهوری

تقی ظهوری و رضا صفایی

کامنت هایی که بینندگان «قدیمی ها» درباره تقی ظهوری نوشتند

در اینجا قصد داریم تعدادی از کامنت هایی که شما بینندگان قدیمی ها، درباره تقی ظهوری در قسمت «تبادل نظر» نوشتید، در این قسمت منتشر کنیم...

مهرداد عمادی نوشت: در آغاز کودکی ام و از سال 1339 در سینما متروپل و دیانا و کریستال و بعداً سینما آتلانتیک کرمانشاه اولین فیلم های ایرانی را با فیلم های تقی ظهوری دیدم فیلم هایی مثل اول هیکل و شیرفروش و عمو نوروز و ساحل انتظار و عاشق سینما شدم. وقتی که به مکه رفت و دیگر در سینما بازی نکرد، بسیار غمگین شدم و حسرت خوردم. او هنوز برای من زنده است و از فیلم هایش لذت می برم. یاد دالاهو، تنگه اژدها، دزد و پاسبان، بده در راه خدا و... بخیر. بهترین لذات زندگی در سینما را با بازی های او برده ام؛ خداوند رحمتش کند.

ناشناس نوشت: خدایش بیامرزد. ظهوری و دیگر هنرپیشه های کمدی قدیمی [مثل سپهرنیا، همایون، اسدالله یکتا، جواد تقدسی، اصغر تفکری، غلامحسین بهمنیار، عبدالله محمدی، و هنرپیشۀ نقش های کمدی و غیرکمدی، بیک ایمانوردی و داریوش اسدزاده] بسیار زحمت می کشیدند چون که آن دوران کار کمدی خیلی ارزشمند بود و طرفداران بسیاری داشت. اون وقت ها بهترین دورۀ سینمای کمدی بود.

ماشاالله - الف نوشت: یادش بخیر. خدابیامرز خیلی مردم طبقۀ متوسط وضعیف را (که تنها سرگرمی شان تئاتر و رادیو و سینما بود) شاد کرد و بسیار خندانید. ای کاش دی وی دی فیلم «غروب بت پرستان» وجود داشت تادوستدارانش بعد از چهل و پنج سال دوباره زیبایی و قدرت نقش آفرینی کمدی او را در دو نقش مختلف در یک فیلم می دیدند، یکی یاور و دوست جوان پارسی (داریوش طلایی) و نقش دیگر کلیددار معبد بُت پرستان و مجسمۀ بُت بزرگ - ایشتار - که با تکیه کلامش در پاسخ هر سؤالی میگفت «پناه بر ایشتار».

ناشناس نوشت: مگر ایشون خدای نکرده فوت کردند؟ من همین چند وقت پیش چند تا فیلم از ایشون دیدم که زنده بود. فردین هم زنده بود. بیک شیرین زبون (ایمانوردی)، میری، بوتیمار، ویگن، پوران، ارحام صدر، آغاسی، ایرج قادری، ایرن... فیلم‌هاشون تو یوتیوب هست. اینها همه زنده هستند. مرده من و امثال من هستیم. تقی‌ خان دوستت دارم و یادت همیشه گرامی‌...