قدیمی ها - آرمین: در خوانندگان قدیم دو خواننده با نام پریسا در عالم خوانندگی
حضور داشتند، آنچه در ادامه در مورد زندگی شخصی و هنری پریسا می خوانید، مربوط به خواننده
ای با نام پریسا که در خطه شمال ایران بیشتر فعالیت داشت و در اداره وزارت فرهنگ و
هنر مشغول به کار بود و اغلب آثار او با زبان گیلکی اجرا شده است.
زندگی شخصی
منیره آقاجان خواه ( با اسم هنری پریسا )، در چهارم دی ماه 1318 شمسی در شهر رشت به دنیا آمد. پدر و مادر وی در همان سال های ابتدایی ازدواجشان از هم جدا شدند و بدین ترتیب پریسا هیچگاه و هرگز پدر خود را ندید تا روزگار از همان اول به وی بفهماند که زندگی پر تلاطم و سختی را برای او رقم خواهد زد. او زیر سایه نا پدری که به گفته پریسا بر خلاف تصورش مهربان بود، بزرگ شد. او فرزند اول خانواده بود و یک خواهر و برادر کوچکتر نیز داشت و پدر وی نوازنده نی بوده است. پریسا تحصیلات خود را تا سیکل ادامه داد، اما در حدود 12 سالگی با یک مرد اهل شیراز ازدواج کرد و علاوه بر ترک تحصیل ( اجباری )، با شوهرش راهی خانه بخت در شهر تهران شد. حاصل این ازدواج یک پسر به نام سعید پورخسروانی بود. این ازدواج در 18 سالگی پریسا به دلیل اعتیاد شوهرش، منجر به طلاق و جدایی شد. پسر وی در دهه 50 شمسی که تنها مونس پریسا بود و 18 سالگی در هنگام خدمت در نیروی هوایی و در حین انجام وظیفه در یک سانحه رانندگی همراه 3 تن دیگر کشته شد تا درد و رنج های زندگی وی تکمیل گردد. پریسا بعد از انقلاب مانند سایر بانوان هنرمند، از کار خود اخراج و از فعالیت هنری منع شد، بدین ترتیب مشکل دیگری به مشکلات این بانوی هنرمند و ستم دیده افزوده شد. البته وی کارمند شرکت تایلستون ( تجهیزات پزشکی ) بود و از این راه امرار معاش می کرد. در سال 1369 شمسی و پس از بازنشستگی به اتریش و نزد خواهرش رفت تا از این طریق برای همیشه از خاک وطنش جدا گردد و با پیدا کردن زنده یاد استاد ایرج طاهری به فعالیت هنری در خارج از مرزهای کشورش ادامه بدهد. اما متاسفانه خواهر پریسا از او حمایت مالی نکرد و پریسا مجبور شد با دستانی نسبتا خالی به تهران بازگردد. وی هم اکنون با 77 سال سن ساکن شهر تهران بوده و با مشکل درد پا، اجاره نشینی و هزینه های سنگین زندگی در جامعه امروزی با عایدی اندک، دست و پنجه نرم می کند، اما هیچگاه غرور، نشاط و عزت خود را از دست نداده و صدای دلنشین و گرم خویش را نیز کماکان حفظ کرده و بسیار خوش صحبت است. برای این بانوی هنرمند درد کشیده و خوش اخلاق آرزوی سلامت و طول عمر داریم.
زندگی شخصی
منیره آقاجان خواه ( با اسم هنری پریسا )، در چهارم دی ماه 1318 شمسی در شهر رشت به دنیا آمد. پدر و مادر وی در همان سال های ابتدایی ازدواجشان از هم جدا شدند و بدین ترتیب پریسا هیچگاه و هرگز پدر خود را ندید تا روزگار از همان اول به وی بفهماند که زندگی پر تلاطم و سختی را برای او رقم خواهد زد. او زیر سایه نا پدری که به گفته پریسا بر خلاف تصورش مهربان بود، بزرگ شد. او فرزند اول خانواده بود و یک خواهر و برادر کوچکتر نیز داشت و پدر وی نوازنده نی بوده است. پریسا تحصیلات خود را تا سیکل ادامه داد، اما در حدود 12 سالگی با یک مرد اهل شیراز ازدواج کرد و علاوه بر ترک تحصیل ( اجباری )، با شوهرش راهی خانه بخت در شهر تهران شد. حاصل این ازدواج یک پسر به نام سعید پورخسروانی بود. این ازدواج در 18 سالگی پریسا به دلیل اعتیاد شوهرش، منجر به طلاق و جدایی شد. پسر وی در دهه 50 شمسی که تنها مونس پریسا بود و 18 سالگی در هنگام خدمت در نیروی هوایی و در حین انجام وظیفه در یک سانحه رانندگی همراه 3 تن دیگر کشته شد تا درد و رنج های زندگی وی تکمیل گردد. پریسا بعد از انقلاب مانند سایر بانوان هنرمند، از کار خود اخراج و از فعالیت هنری منع شد، بدین ترتیب مشکل دیگری به مشکلات این بانوی هنرمند و ستم دیده افزوده شد. البته وی کارمند شرکت تایلستون ( تجهیزات پزشکی ) بود و از این راه امرار معاش می کرد. در سال 1369 شمسی و پس از بازنشستگی به اتریش و نزد خواهرش رفت تا از این طریق برای همیشه از خاک وطنش جدا گردد و با پیدا کردن زنده یاد استاد ایرج طاهری به فعالیت هنری در خارج از مرزهای کشورش ادامه بدهد. اما متاسفانه خواهر پریسا از او حمایت مالی نکرد و پریسا مجبور شد با دستانی نسبتا خالی به تهران بازگردد. وی هم اکنون با 77 سال سن ساکن شهر تهران بوده و با مشکل درد پا، اجاره نشینی و هزینه های سنگین زندگی در جامعه امروزی با عایدی اندک، دست و پنجه نرم می کند، اما هیچگاه غرور، نشاط و عزت خود را از دست نداده و صدای دلنشین و گرم خویش را نیز کماکان حفظ کرده و بسیار خوش صحبت است. برای این بانوی هنرمند درد کشیده و خوش اخلاق آرزوی سلامت و طول عمر داریم.
پریسا
زندگی هنری
پریسا از 11 سالگی در مدرسه سرود می خواند. وی از سال 1337 به طور رسمی و با استخدام در سازمان ملی فولکلور ایران در اداره فرهنگ و هنر، فعالیت خود را به عنوان خواننده محلی و فارسی آغاز کرد. وی در آغاز فعالیت هنری خود، با واکنش تند مادرش روبرو شد و حتی در ابتدایی ترین روزهای فعالیت خوانندگی و هنگام ضبط آهنگ در استودیو با فریادها و نفرین های مادرش روبرو شد تا شاید از کار خوانندگی دست بردارد، اما طولی نکشید که با پشتکار پریسا و محبوبیت وی در گیلان و بقیه شهرهای ایران، نظر مادرش تغییر کرد و در سال های بعدی به طور کامل از او حمایت کرد. بانو پریسا از صدایی نسبتا مردانه با قدرت حنجره قابل قبول برخوردار بود و در تحریر نیز استاد بود، لذا در حدود سال های 1341 و 1342 با زنده یاد استاد ایرج طاهری آشنا شد و ایرج طاهری آهنگ های زیبا و ماندگار و غمگینی نظیر : «من بودم ( رهگذر )»، «رفتی سفر»، «تنهایم»، «خاطرات جوانی»، «بیمار عشق»، «فریده»، «نامزد بازی»، «کشتیران» ، «سیما جان» ، «وعده یار»، «گلی»، «کوجه کور»، «خواستگار شب»، «بیجارکار»، «یادم کن»، «داش علی:، «فیش ( فیشوت - وودکا )»، «موش بخوره تو رو»، «راننده»، «دختر گیلان»، «لب دریا»، «پری پری جون»، «بوسه»، «خاطرخواهم» و ... را برای وی ساخت. از دیگر آهنگ های وی می توان به «قشنگ گیلان» و «بهار بامو» با همکاری داریوش ، مینا جان و چند آهنگ دیگر با همکاری لطیف اخوان و آسمان ای آسمان و برگ خزان با همکاری مشترک زنده یاد استاد ایرج طاهری و پرویز جهان پناه اشاره کرد. او همچنین با منوچهر سلحشور، مرتضی طاهری، حسنا و ... نیز همکاری داشته است. پر فروش ترین آهنگ های وی صفحه سفر رفتی و یادم کن به زبان فارسی و مینا جان به زبان گیلکی در خطه گیلان بوده است. در برخی آهنگ ها نظیر «برگ خزان»، «بیمار عشق» ، «دختر گیلان» و «آسمان ای آسمان» صدای پریسا آن قدر مردانه است، که برخی ها به اشتباه وی را با «محمود پریسای » خواننده نو ظهوری که در اوایل انقلاب در 19 سالگی آلبومی بر روی کاست بیرون داده بود، اشتباه می گرفتند! پریسا بیش از 50 آهنگ روی صفحه های 45 دور داشته است، که از آن ها حدود 47 مورد موجود است.
او آهنگ های دو صدایی با آقایان امین زاده و قوامی نیز داشته است. زنده یاد مریم روحپرور ( ام کلثوم ایران )، که همزمان با پریسا نزد زنده یاد استاد ایرج طاهری آموزش اصولی خوانندگی می دید، صمیمی ترین دوست هنری پریسا بوده است. پریسا آهنگ های غمگین «من بودم ( رهگذر )»، «سفر رفتی»، «تنهایم»، «خاطرات جوانی»، «بیمار عشق» را بیش از سایر آهنگ هایش دوست دارد و دلیل آن را هم این می داند که همیشه تنها و رنج دیده بوده است. وی به دلیل وزارتی بودن اداره فرهنگ و هنر، هیچگاه در کاباره و کافه ها برنامه اجرا نکرده است، اما کنسرت های بی شماری را به دعوت ارتش و اداره فرهنگ و هنر در سراسر ایران اجرا کرده و با رادیو و تلویزیون همکاری گسترده ای داشته است. پریسا با ارکستر محلی گیلانی وزارت فرهنگ و هنر به عنوان خواننده موسیقی گیلانی همکاری داشت. صفحات وی توسط کمپانی های ایرانگرام، مونوگرام، رؤیال، نوا، اف ان آ، پارامونت، آهنگ روز، مولن روژ، چنگ و عود و سایر کمپانی های محلی منتشر شده و به فروش رفته است. حزن و اندوه را می توان در کارهای این بانوی هنرمند و خوش صدا به راحتی تشخیص داد. وی در زمان انقلاب اسلامی ایران، همانند سایر بانوان هنرمند و پس از 20 سال فعالیت در وزارت فرهنگ و هنر ، از کار برکنار شد و دیگر از فعالیت هنری به طور کامل منع شد.
پریسا از 11 سالگی در مدرسه سرود می خواند. وی از سال 1337 به طور رسمی و با استخدام در سازمان ملی فولکلور ایران در اداره فرهنگ و هنر، فعالیت خود را به عنوان خواننده محلی و فارسی آغاز کرد. وی در آغاز فعالیت هنری خود، با واکنش تند مادرش روبرو شد و حتی در ابتدایی ترین روزهای فعالیت خوانندگی و هنگام ضبط آهنگ در استودیو با فریادها و نفرین های مادرش روبرو شد تا شاید از کار خوانندگی دست بردارد، اما طولی نکشید که با پشتکار پریسا و محبوبیت وی در گیلان و بقیه شهرهای ایران، نظر مادرش تغییر کرد و در سال های بعدی به طور کامل از او حمایت کرد. بانو پریسا از صدایی نسبتا مردانه با قدرت حنجره قابل قبول برخوردار بود و در تحریر نیز استاد بود، لذا در حدود سال های 1341 و 1342 با زنده یاد استاد ایرج طاهری آشنا شد و ایرج طاهری آهنگ های زیبا و ماندگار و غمگینی نظیر : «من بودم ( رهگذر )»، «رفتی سفر»، «تنهایم»، «خاطرات جوانی»، «بیمار عشق»، «فریده»، «نامزد بازی»، «کشتیران» ، «سیما جان» ، «وعده یار»، «گلی»، «کوجه کور»، «خواستگار شب»، «بیجارکار»، «یادم کن»، «داش علی:، «فیش ( فیشوت - وودکا )»، «موش بخوره تو رو»، «راننده»، «دختر گیلان»، «لب دریا»، «پری پری جون»، «بوسه»، «خاطرخواهم» و ... را برای وی ساخت. از دیگر آهنگ های وی می توان به «قشنگ گیلان» و «بهار بامو» با همکاری داریوش ، مینا جان و چند آهنگ دیگر با همکاری لطیف اخوان و آسمان ای آسمان و برگ خزان با همکاری مشترک زنده یاد استاد ایرج طاهری و پرویز جهان پناه اشاره کرد. او همچنین با منوچهر سلحشور، مرتضی طاهری، حسنا و ... نیز همکاری داشته است. پر فروش ترین آهنگ های وی صفحه سفر رفتی و یادم کن به زبان فارسی و مینا جان به زبان گیلکی در خطه گیلان بوده است. در برخی آهنگ ها نظیر «برگ خزان»، «بیمار عشق» ، «دختر گیلان» و «آسمان ای آسمان» صدای پریسا آن قدر مردانه است، که برخی ها به اشتباه وی را با «محمود پریسای » خواننده نو ظهوری که در اوایل انقلاب در 19 سالگی آلبومی بر روی کاست بیرون داده بود، اشتباه می گرفتند! پریسا بیش از 50 آهنگ روی صفحه های 45 دور داشته است، که از آن ها حدود 47 مورد موجود است.
او آهنگ های دو صدایی با آقایان امین زاده و قوامی نیز داشته است. زنده یاد مریم روحپرور ( ام کلثوم ایران )، که همزمان با پریسا نزد زنده یاد استاد ایرج طاهری آموزش اصولی خوانندگی می دید، صمیمی ترین دوست هنری پریسا بوده است. پریسا آهنگ های غمگین «من بودم ( رهگذر )»، «سفر رفتی»، «تنهایم»، «خاطرات جوانی»، «بیمار عشق» را بیش از سایر آهنگ هایش دوست دارد و دلیل آن را هم این می داند که همیشه تنها و رنج دیده بوده است. وی به دلیل وزارتی بودن اداره فرهنگ و هنر، هیچگاه در کاباره و کافه ها برنامه اجرا نکرده است، اما کنسرت های بی شماری را به دعوت ارتش و اداره فرهنگ و هنر در سراسر ایران اجرا کرده و با رادیو و تلویزیون همکاری گسترده ای داشته است. پریسا با ارکستر محلی گیلانی وزارت فرهنگ و هنر به عنوان خواننده موسیقی گیلانی همکاری داشت. صفحات وی توسط کمپانی های ایرانگرام، مونوگرام، رؤیال، نوا، اف ان آ، پارامونت، آهنگ روز، مولن روژ، چنگ و عود و سایر کمپانی های محلی منتشر شده و به فروش رفته است. حزن و اندوه را می توان در کارهای این بانوی هنرمند و خوش صدا به راحتی تشخیص داد. وی در زمان انقلاب اسلامی ایران، همانند سایر بانوان هنرمند و پس از 20 سال فعالیت در وزارت فرهنگ و هنر ، از کار برکنار شد و دیگر از فعالیت هنری به طور کامل منع شد.
راز اجرای برخی آهنگ ها با صدای پریساآهنگ فریده
وی یک دوست بسیار صمیمی به یاد فریده داشته است ، که متاسفانه همراه برادرش در سد کرج غرق می شوند، این آهنگ را به یاد ایشان اجرا کرده است.
وی یک دوست بسیار صمیمی به یاد فریده داشته است ، که متاسفانه همراه برادرش در سد کرج غرق می شوند، این آهنگ را به یاد ایشان اجرا کرده است.
آهنگ سفر رفتی
دوستی داشت که با وی بسیار صمیمی بود، این آهنگ را به یاد او خواند که او را تحت تاثیر گذاشته و مجاب کرده است تا از خارج کشور با وی تماس بگیرد.
دوستی داشت که با وی بسیار صمیمی بود، این آهنگ را به یاد او خواند که او را تحت تاثیر گذاشته و مجاب کرده است تا از خارج کشور با وی تماس بگیرد.
آهنگ های کافه ای ( داش علی - موش بخوره تو رو - راننده - فیش ( وودکا فیشوت )
خواننده ای به نام "ه" که وی نیز با زنده یاد استاد ایرج طاهری صفحه پر می کرد و بیشتر مشغول اجرای آهنگ هایی به آن سبک بود، از استاد طاهری گلایه می کرده است که چرا آهنگ های خوب و پرمفهوم را به خانم پریسا می دهی و حتی خانم پریسا را تهدید کرده بود که در صورت دیدار رو در رو ، با چاقو زخمی خواهد کرد بنا بر این خانم پریسا خودش به استاد طاهری گفته که چند تا آهنگ با سبک کاقه کاباره ای به وی بدهد تا لا اقل اگر این اتفاق افتاد، خونش حلال ریخته شود!
خواننده ای به نام "ه" که وی نیز با زنده یاد استاد ایرج طاهری صفحه پر می کرد و بیشتر مشغول اجرای آهنگ هایی به آن سبک بود، از استاد طاهری گلایه می کرده است که چرا آهنگ های خوب و پرمفهوم را به خانم پریسا می دهی و حتی خانم پریسا را تهدید کرده بود که در صورت دیدار رو در رو ، با چاقو زخمی خواهد کرد بنا بر این خانم پریسا خودش به استاد طاهری گفته که چند تا آهنگ با سبک کاقه کاباره ای به وی بدهد تا لا اقل اگر این اتفاق افتاد، خونش حلال ریخته شود!
آهنگ نامزد
بازی
این آهنگ دو صدایی به همراه آقای امین زاده خوانده شده است، که شعر و آهنگش از زنده یاد استاد ایرج طاهری بوده است. آقای امین زاده به صدا و سبک خواندن پریسا بسیار بسیار علاقه مند بوده اند و وی را برای اجرای آهنگ در یک کشتی خارجی به بندرعباس دعوت می کند، اما خانم پریسا به خاطر مشغله کاری و این که خواننده کافه ای و کاباره ای نبوده است و وزارت فرهنگ و هنر نیز این کار را برای خوانندگانی که استخدام این نهاد بوده اند، ممنوع و مجازات اعلام کرده است.
این آهنگ دو صدایی به همراه آقای امین زاده خوانده شده است، که شعر و آهنگش از زنده یاد استاد ایرج طاهری بوده است. آقای امین زاده به صدا و سبک خواندن پریسا بسیار بسیار علاقه مند بوده اند و وی را برای اجرای آهنگ در یک کشتی خارجی به بندرعباس دعوت می کند، اما خانم پریسا به خاطر مشغله کاری و این که خواننده کافه ای و کاباره ای نبوده است و وزارت فرهنگ و هنر نیز این کار را برای خوانندگانی که استخدام این نهاد بوده اند، ممنوع و مجازات اعلام کرده است.
۱ نظر:
خیلی ممنون
پس به کمکش بشتابید تنها بیوگرافی گذاشتن کافی نیست
ارسال یک نظر