۱۳۹۲ مرداد ۶, یکشنبه

عباس شاپوری نامی آشنا برای علاقه مندان ترانه و تصنیف دهه های آغازین رادیو ایران

عباس شاپوری برای علاقه مندان ترانه و تصنیف دهه های آغازین رادیو ایران نامی آشنا بود. این آهنگساز و نوازنده ویولن سال ۱۳۰۲ در خیابان صفی علی شاه تهران به دنیا آمد.

پدرش از دوستداران موسیقی ایران بود و منزلش محل رفت و آمد بزرگانی چون ابوالحسن صبا، کلنل وزیری، مرتضی محجوبی و... بود. ذوق هنری شاپوری خرد سال در چنین محفلی بارور شد به گونه ای که آموختن موسیقی را نزد استادانی چون اسماعیل زرین فر، حسین یاحقی، حسین هنگ آفرین و ابوالحسن صبا آغاز کرد. همدوره های او در این زمان هنرمندانی چون علی تجریدی، حبیب الله بدیعی، محمد بهار لو و... بودند. «آه دل» اولین تصنیفی بود که با صدای استاد قوامی بر روی شعری از مهدی سهیلی ساخته شد. این هنرمند از سال ۱۳۲۱ همکاری خود را با رادیو ایران آغاز کرد و از آن سال به بعد آهنگ های زیادی برای خوانندگان مطرح آن روزگار همچون روح بخش، ناصر مسعودی، حسین قوامی و همسرش زنده یاد بانو پوران شاپوری ساخت که از جمله آنها می توان بر تک درخت، نیلوفر، شانه، راز اشک، خطا رفته و ده ها قطعه دیگر اشاره کرد. زنده یاد عباس شاپوری در سال های همکاری اش با رادیو مسئولیت هایی در برنامه های مختلف رادیو از جمله گل ها به عهده داشت.

همچنین رهبری ارکستر شماره ۴ رادیو را تا سال ها عهده دار بود. شاپوری سال های بعد از انقلاب به ساختن ساز ویولن مشغول بود. روحش شاد و یادش گرامی...

هیچ نظری موجود نیست: