خوشا به
سعادت شاپور قریب که با عزت رفت و بدا به حال کسانی که فکر می کنند، همیشه جوان و
در اوج هستند.
همسر شاپور
قریب در سالروز درگذشت این کارگردان در گفت و گو با ایسنا، با بیان این مطلب و
اینکه طی سال های درگذشت همسرش به تعداد انگشتان یک دست سراغی از او نگرفته اند،
گفت: بعد از شاپور مجبور شدم، خانه ام را عوض کنم و روزهای بسیار سختی را می گذارنم.
هشت ماه در یک زیرزمین بودم و سختی های زیادی کشیدم و در نهایت با فروختن کتاب های
شاپور و وسایل دیگر و با دردسرهای زیاد توانستم پول پیش خانه ای را فراهم کنم و از
اسفند ماه به جای جدید آمده ام.
وی افزود:
ماهی 100 هزار تومان از طرح تکریم دریافت می کنم و خانه پیشکسوتان هنر هم هر ماه
300 هزار تومان به من می دهد که هزینه اجاره ام می شود، اگر طی این مدت کمک های
برادر و عمه ام نبود قطعا نمی توانستم زندگی ام را بگذرانم.
همسر شاپور
قریب با بیان اینکه از زندگی خسته شده است،خاطر
نشان کرد: هفته پیش در مراسم تشییع جنازه ای با آقای مرادخانی صحبت کردم و
امیدوارم مساعدتی از طرف ایشان انجام شود تا حداقل بخشی از سختی هایی که می کشم کم
شود.
شاپور قریب
کارگردان آثاری چون «کاکو»، «غریبه»، «خروس»، «سه ماه تعطیلی»، «بگذار زندگی کنم»،
«سایه های غم»، «بازگشت قهرمان»، «اشک و لبخند» و «کفش های جیرجیرک دار من»، 16
خرداد ماه سال 91 از دنیا رفت.
۱ نظر:
جاي تأسف دارد که همسر يک هنرمند بزرگ اين چنين با فقر دست و پنجه نرم کند و کمرش خم شود آن وقت از ما بهتران آن کنند با ثروت ملت!
شرمنده رويت هستيم خانم بزرگوار
ارسال یک نظر