لیلا حاتمی: عاشق فیلم های پدرم هستم

لیلا حاتمی بازیگر سرشناس ایرانی امسال یکی از اعضای هیات داوران بخش رقابتی جشنواره معتبر کن است.

لیلا حاتمی یکی از 9 اعضای هیات داوران بخش رقابتی جشنواره کن به ریاست «جین کمپیون» است و در مصاحبه ای با شارلوت پاوارد از خبرگزاری فرانسه که در وب سایت رسمی جشنواره کن نیز منتشر شده است، در پاسخ به سوالی درباره خانواده سینمایی اش و اهمیت همکاری با خانواده اش در ساخت فیلم گفت: خانواده ام نقش پررنگی در ایجاد عشق من به سینما داشتند. کار حرفه ای ام را به عنوان بازیگر پس از مرگ پدرم آغاز کردم که عاشق فیلم هایش بودم.

همکاری با همسرم در فیلمش نیز یک کار خانوادگی بود، چرا که منابع مالی زیادی در اختیار نداشتیم، بنابراین همسرم تصمیم گرفت دو فیلم به روش خانوادگی بسازد.

حاتمی در ادامه افزود: اما این گونه نیست که همواره ترجیح دهم در فیلم های ساخته خانواده ام ایفای نقش کنم، به طور کلی دوست ندارم همیشه با یک مجموعه ثابت کارگردان،  فیلمنامه نویس و... کار کنم. فیلم هایم را از طریق مطالعه فیلمنامه و بررسی نقش انتخاب می کنم و در صورتی که نقش مناسب من نباشد آن را نمی پذیرم.

علی حاتمی، لیلا حاتمی و زری خوشکام

حاتمی درباره شرایط کنونی زنان در سینمای ایران نیز عنوان کرد: شرایط کار برای بازیگران زن دشوارتر است تا حدی که ما دارای ابزار یکسان برای اعتبار بخشیدن بیشتر به بازیگری مان نیستیم و از بیان فیزیکی استفاده می کنیم. زمانی که در محیط بسیار ساده ای فیلم می سازید، سینما تا حد فراوانی متمرکز بر بازیگر می شود؛ همانند تمایز میان طراحی و نقاشی، طراحی شامل خطوطی است که بسیار روشن و واضح اند، در حالی که در نقاشی پنهان کردن نقیصه ها آسان تر است.

حاتمی در ادامه مصاحبه خود با خبرنگار خبرگزاری فرانسه که او را یک چهره بین المللی می داند در پاسخ به پرسشی درباره تصویرش از شهر تهران گفت: تهران یک شهر چند فرهنگی نیست اما مردم آن پذیرای همه جهانیان هستند و هرآنچه در اخبار به ویژه در هنر و مد روی می دهد، دنبال می کنند، عموما به اینترنت دسترسی دارند و ذهن بسته ای ندارند و دوست دارند بدانند در اطرافشان چه خبر است.

حاتمی درباره پروژه بعدی سینمایی اش نیز عنوان کرد: اخیرا بازی در فیلم «ساعت در دنیای شما چند است؟» به کارگردانی صفی یزدانیان را به پایان رسانده ام، این فیلم بسیار زیباست و به نوعی نمایشگر ارتباط میان ایران و فرانسه است که شامل یک داستان عاشقانه و تکان دهنده نیز می شود.

وی درباره رابطه اش با کشور فرانسه گفت: این رابطه به زمان کودکی من باز می گردد. زمانی که بسیار کوچک بودم مادرم من را به مدرسه فرانسوی برد اما پس از انقلاب مدرسه بسته شد و من ماندم و دانش نصفه و نیمه فرانسوی! اما همواره در یادگیری فرانسه یک کمال طلب بودم و هرگز از سطح خودم در یاگیری زبان رضایت نداشتم.

برنده خرس نقره ای جشنواره برلین برای فیلم«جدایی نادر از سیمین»، در انتها درباره کارگردان مورد علاقه اش گفت: من واقعا یکی از طرفداران «فرانسوا تروفو» هستم و تمامی فیلم های او را دیده ام، اما «تارانتینو»، «هانکه»، «وودی آلن»، «پولانسکی» و کیارستمی - را که احترام بسیار زیادی برای او قائل هستم - نیز واقعا دوست دارم.