۱۳۹۲ آذر ۱۴, پنجشنبه

پشت همه آنها یک «واروژ» بود

قدیمی ها - فرید دهدزی: اولین ترانه فیلم بابک بیات موزیک فیلم «غریبه» ساخته شاپور غریب است.

بابک نامی آشنا در موسیقی به ویژه موزیک فیلم ایران بود. او کسی نبود جز بابک افشار.
البته بابک به غیر از موزیک فیلم در عرصه صفحه برای عارف کارهای ویژه ای می کرد. شاید او بود که عارف را وارد عرصه موزیک کرد. اما در سال 1351 بابک بیات در موسیقی فیلم ایران قد علم کرد. اولین کار او به نام خود ثبت شد. ژانر کارش درام بود. بابک افشار بعدها گله کرد که چرا از نام بابک استفاده کرده است و حتی چرا از موتیفهای موسیقی او. در حالی که موتیفهای بابک بیات کاملاً بدیع و خود ساخته بود. کارهای بابک افشار اگر نگوییم بازاری، اما عام پسندتر.
به عقیده من ترانه بابک بیات با ارنجمنت و آرایش واروژ شکل گرفت و اساساً خود بابک بیات بعدها براساس همین نوع نگرش هویت در موسیقی و ترانه یافت. واروژ کم سخن ترین موسیقی دان زمانه خود بود. اما پرکاترین بود. او می دانست که بیات، زولاند، اسفند، شماعی زاده و کلاً این قافله چه قابلیت هایی دارند و براساس این قالیت ها آن ها را بر مدار خاص خود می گمارد. بیات هم بر همان عهد و پیمان و آن کاکتر خویش ماند و این محصول خدمات و زحمات واروژ بزرگ بود. یک بار برنامه میخک نقره ای را داشتم می دیدم که فرخزداد گفت واروژ مرده... من بی محبا این فیلم قدیمی را خاموش کردم گفتم پخش مستقیم نیست زمان دست خودمان هست. گفتم نه واروژ نمرده بابک بیات نمرده. فقط از این آزرده ام که چرا دارماتیک موسیقی بابک آنقدر به افراط کشیده می شود ترانه سرا هم مضاعف می کند این افراط را. با هم میشنویم نخستین ترانه بابک بیات را در فیلم «غریبه».


ای خدا آه ای خدا، از توی آسمونا
گوش بده به درد من، که میخوام حرف بزنم
واسه یک روزم شده، سکوتم رو بشکنم
ای خدا خودت بگو، واسه چی ساختی منو؟
توی این زندون غم، چرا انداختی منو؟
ای خدا آه ای خدا، از توی آسمونا
گوش بده به درد من، که میخوام حرف بزنم
واسه یک روزم شده، سکوتم رو بشکنم
ای خدا خودت بگو، واسه چی ساختی منو؟
توی این زندون غم، چرا انداختی منو؟
چرا هر جا که میرم، در به روم وا نمیشه
چرا هر جا دلیه، میشکنه مثل شیشه
ای خدا حرفی بزن، اگه گوشت با منه
این چیه که قلبمو داره آتیش میزنه؟
ای خدا آه ای خدا، از توی آسمونا
گوش بده به درد من، که میخوام حرف بزنم
واسه یک روزم شده، سکوتم رو بشکنم
ای خدا خودت بگو، واسه چی ساختی منو؟
توی این زندون غم، چرا انداختی منو؟

به یاد بردار فقیدم نوید که اول بار فیلم «غریبه» را به کوشش او یواشکی با هم دیدیم و تقدیم به پدرم که عاشق صدای عارف است و باز تقدیم به دو دوست عزیزم علیرضا مهیجی و دکتر شاهین فرهت.

هیچ نظری موجود نیست: