انتقاد جمشید مشایخی از دولت احمدی نژاد و تمجید از روحانی و ظریف

دستاوردهای هنری جمشید مشایخی، اظهر من الشمس است. او ششم آذر، یعنی همین چند روز پیش، 80 ساله شد.

شرق نوشت: مشایخی در آستانه نهمین دهه عمرش از آرزوها و دستاوردهایش می گوید و بزرگ ترین دغدغه اش را «صلح جهانی» بیان می کند.

دستاورد این ۸۰سال عمر را برای خودتان چه چیز می دانید؟

سوال عجیبی است. چون فرض محال اگر من ۵۰۰ سال هم عمر می کردم باز هم به حقیقت نمی رسیدم. بنابراین در این ۸۰سال به آنچه که باید، نرسیده ام تا بخواهم بگویم که دستاورد من چه بود.

۸۰ سالگی برای جمشید مشایخی بازیگر، جمشید مشایخی هنرمند، جمشید مشایخی محبوب چه حال و هوایی دارد؟

من از این توصیف های شما جدا شرمنده می شوم. لیاقت این همه محبت و تعریف و تمجید را ندارم. بارها گفته ام که من هیچم. آنچه از بزرگان ادب این سرزمین مثل جناب سعدی که می فرماید: «خاک شو پیش از آن که خاک شوی» یاد گرفته ام، این است که امیدوارم به مرحله خاک شدن برسم. درباره حال و هوای ۸۰ سالگی ام باید بگویم که من همیشه نگاه می کنم به بچه ها و جوان ها.

من میلیون ها نوه و فرزند در ایران دارم، و آرزویم این است که این جوان ها به آرزوی شان برسند. البته آرزوهای والای انسانی شان و نه آرزوهای پست. آرزوهایی که پیشرفت ایران عزیزمان را در پی دارد. البته سال هاست که دغدغه من چنین است و این فقط مختص این روزها نیست. من خودم را شاگرد جوانان این سرزمین می دانم و به این شاگردی افتخار می کنم.

جمشید مشایخی 

چه چیزی بیش از همه دغدغه این روزهای شماست؟

من تاریخ را مطالعه کرده ام و تا حد کمی به عنوان یک شاگرد، آثار بزرگان این سرزمین را هم خوانده ام و متوجه بعضی مسایل شدم، مثلا اینکه ما ملتی صلح جو در جهان بودیم، از جنگ متنفر بودیم، با فرهنگ بودیم، راستگو بودیم. وقتی داریوش بزرگ در کتیبه اش نوشته: «خدایا ملت مرا از دروغ، قحطی و جنگ در امان بدار»، اول بر دروغ تاکید می کند. حرف او درسی بوده برای ملت ایران. فکر می کنم گام اول را برای صلح در جهان باید ملت ما بردارد.

دو بیت برای شما می خوانم از حضرت سعدی و حضرت حافظ. حضرت سعدی می گوید: «بیا که نوبت صلح است و دوستی و عنایت/ به شرط آن که نگوییم از آن چه رفت، حکایت» و حضرت حافظ می فرماید: «یک حرف صوفیانه بگویم، اجازت است/  ای نور دیده صلح به از جنگ و داوری». دو بزرگ ادب این سرزمین به ما درس بخشش و انسانیت و توجه به صلح داده اند. این دغدغه من هم البته مربوط به همه جهان است و نه فقط ایران. آرزوی من این بوده همیشه که یک روز وقتی تلویزیون را روشن می کنم، گوینده اخبار بگوید که در جهان دیگر جنگی وجود ندارد و صلح برقرار شده و همه مردم جهان در آسودگی هستند.

در زندگی شخصی خودتان آرزویی هست که هنوز به آن نرسیده باشید و منتظرش باشید؟

من چهار نوه دارم که یکی از آنها ایران است و سه تای دیگر خارج از ایران هستند و ۱۸سال است که ندیدمشان. آخرین بار که دیدمشان یکی شان دو، سه ماهه بود و یکی چهارساله و دیگری هم پنج ساله. حالا یکی ۱۸ساله است، یکی ۲۳ساله و دیگری ۲۴ساله. آرزوی من پیشرفت این بچه هاست، یعنی همان آرزویی که برای همه جوان های وطنم دارم، و آرزوی بعدم هم، اینکه بتوانم به زودی زود آنها را ببینم.

بهترین دوره عمرتان کی بوده است؟

۲۳ ساله بودم که ازدواج کردم و عاشق شدم. یعنی اینطور نبود که پدر و مادرم دختری را انتخاب کنند و بعد او را برای من خواستگاری کنند. من عاشق شدم، همسرم خویشاوند من (نوه دایی پدرم) بود. خیلی هم ازدواج ما مشکل بود. چون حقوق من ۲۵۰ تومان بود. در اداره هنرهای دراماتیک استخدام شده بودم و برای خانواده همسرم مشکل بود که با حقوق اندک من، اجازه بدهند دخترشان با من ازدواج کند.

اما پدرم به آنها گفت تا زمانی که حقوق «جمشید» بیشتر نشده تا بتواند خانه  ای بگیرد، می تواند در خانه ما زندگی کند و ما حدودا چهارسال پس از ازدواج هم، در خانه پدرم بودیم. لحظات جوانی و عاشقی، لحظات باشکوهی برای من بود. شاید بهترین دوره عمرم.

کدام یک از نقش هایی که بازی کردید را ماحصل همه عمر هنری خود می دانید و برای خودتان از بقیه ویژه  تر است؟

فکر می کنم کمال الملک. چون کمال الملک یک هنرمند بود با روحیه و تفکر و منش هنرمندانه. هنرمند از رییس خوشش نمی آید، «کمال الملک» هم آزاده بود و دارای چنین روحیه ای.

یک دهم عمر شما در دولت احمدی نژاد چطور سپری شد؟

شخصیت هایی که بناست مسوولیتی در قبال این مردم و مملکت داشته باشند باید از شخصیتی برخوردار باشند با چنین ویژگی هایی: عارف، عاشق، عابد و…، باید دانش آن مسوولیتی که به آنها محول شده را هم داشته باشند. عاشق ملت ایران و ایران باشند و برای پیشرفت این سرزمین بکوشند. با اینها واضح است که این هشت سال چطور گذشته.

چند روز پیش که تصاویر دکتر «ظریف» را در نشست با گروه ۱+۵ می دیدم، لبخندهای از ته دلشان نشان می داد که عاشق مردمند و با سواد و وطن پرستند و من لذت بردم از اینکه حالا بعد از هشت سال افرادی چون او، به مردم خدمت می کنند.