قدیمی ها: دو سال از درگذشت عبدالله بوتیمار گذشت / فرزانه تاییدی: عبدالله بوتیمار بازیگری را کاملا می شناخت / فرانک میرقهاری: بوتیمار آدم بسیار خونسرد، آرام و متین بود + گزارش تصویری از دیدار با عبدالله بوتیمار6 ماه قبل از درگذشتش

قدیمی ها: عبدالله بوتیمار در سال ۱۳۱۲ در شهر بادکوبه، متولد گردید. وی در سال ۱۳۱۵ به ایران مهاجرت کرد. بوتیمار فعالیت هنری خود را در سال ۱۳۳۰ در «تئاتر پارس» به همراه افرادی همچون منوچهر قاسمی و کامل حلمی آغاز کرد و سپس به صورت تدریجی روی به بازی در سینما آورد، و با بازی در فیلم «یک قدم تا مرگ» ساخته ساموئل خاچیکیان در نخستین نقش سینمایی خود ظاهر شد، پس از آن در ۴۷ فیلم به ایفای نقش پرداخت. در سال ۱۳۳۸ کار خود را در عرصه ی دوبله آغاز کرد. از جمله بازیگرانی که او صدای آنها را دوبله کرده، می توان به برت لنکستر و گریگوری پک اشاره کرد.

عبدالله بوتیمار

او در سال ۱۳۶۰ با اصرار فرزندان ایران را ترک کرد و به کشور آلمان مهاجرت کرد. در آنجا نیز پس از مدت کمی زبان آلمانی را فرا گرفت و دوبله را در آنجا ادامه داد.

در سال ۱۳۸۹ بوتیمار آخرین سفر خود را به قصد بازگشت و ادامه زندگی را در ایران انجام داد و آخرین روزهای زندگی خود را در کنار دوستان قدیمی خود، زنده یاد ایرج ایقانی و زنده یاد آرمن مگردیچیان گذراند.

خیلی ها بوتیمار را به خاطر چهره زیبا و جذاب دوست داشتند که واکنش او در این مورد این بود: متنفرم از اینکه مرا به خاطر چهره ام تحسین کنند؛ این یعنی تنها چیزی که در چنته دارم، ویژگی ظاهری است و از هنر بازیگری بی بهره ام.

سرانجام عبدالله بوتیمار که مدتی به‌ دلیل سکته مغزی در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان فیروزگر بستری بود، در روز سه شنبه بیست و هشتم دی ماه ۱۳۹۰ در حالی که در وضعیت نیمه کما قرار داشت از دنیا رفت و پیکر وی در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.

فرزانه تاییدی: عبدالله بوتیمار بازیگری را کاملا می شناخت

فرزانه تاییدی

فرزانه تاییدی به مناسبت دومین سال درگذشت زنده یاد عبدالله بوتیمار گفت: من تجربه کاری زیادی با عبدالله بوتیمار نداشتم ولی در فیلم «واسطه ها» در سکانسی کوتاه با وی بازی کردم که بیش از هر چیزی متوجه حرفه ای بودن ایشان در کار بازیگری شدم.

بوتیمار بازی حرفه ای داشت که از تئاتر به سینما آمده بود. نقشی که ما دو نفر در فیلم «واسطه ها» داشتیم در یک بوتیک لباس فروشی اتفاق افتاد و در آن مدت کوتاه، وی بسیار نقش پخته و حرفه ای ارائه داد.

عبدالله بوتیمار بازیگری را کاملا می شناخت، هنرپیشه ای بود که در سینما کم ظاهر می شد ولی درست کار می کرد. این دانسته و تجربه ای بود که من از بوتیمار در ذهن دارم.

فرانک میرقهاری: بوتیمار آدم بسیار خونسرد، آرام و متین بود

فرانک میرقهاری

قدیمی ها- علی رجبی: فرانک میر قهاری به مناسبت دومین سال درگذشت زنده یاد عبدالله بوتیمار گفت: با او در فیلم های «مامور114» و «مرد دو چهره» بازی داشتم. آدم بسیار خونسرد، آرام و متینی بود و روی آداب خاصی رفتار می کردند. خاطره ای که دارم مربوط به فیلم «مرد دو چهره بود» به کارگردانی محمود کوشان است که روزی برای فیلمبرداری در یکی از بندرها بودیم، زنده یاد عبدالله بوتیمار آمد و کلاه یکی از بازیگران که سرش تاس بود و پیراسته نام داشت را از سرش برداشت (با شوخی)، کلاه را بر سرخود گذاشت و از آن جایی که با زنده یاد رضا بیک ایمانوردی خیلی رفیق و دوست بود، بیک ایمانوردی نیز به او به شوخی گفت: این چه کلاهی هست که بر سر گذاشتی. بلافاصله رضا بیک ایمانوردی کلاه را برداشت و بدون آن که دیگر چیزی بگوید، کلاه را پرتاب و در لجن زار انداخت و کاری کرد که همه از این کار بیک ایمانوردی خندیدند، بوتیمار نیز چون بسیار خونسرد بود عکس العملی انجام نداد.

عبدالله بوتمار و رضا بیک ایمانوردی خیلی با هم صمیمی بودند حتی تا جایی که در فیلم هایی که عبدالله بوتیمار حضور نداشت، برای دیدن رفیقش رضا بیک ایمانوردی به سر صحنه فیلمبرداری می آمد. قرار بود چند بار برای ملاقات به دیدن بوتیمار بروم، ولی یک بار بسیار مریض احوال بود و باری دیگر من عازم شهر شیراز بودم. در هر صورت با ایشان در تماس و جویای حال ایشان بودم. روحش شاد و یادش گرامی.

گزارش تصویری از دیدار با عبدالله بوتیمار6 ماه قبل از درگذشتش و چند عکس قدیمی از وی