کارنامه درخشان هنرمند نامی عطاالله خرم از سه دیدگاه مختلف

فرهنگ فرهی در یادداشتی به جوانان نوشت: بیش از نیم قرن است عطاالله خرم را می شناسم. نوازنده ویولن است و آهنگساز.

کلاسی داشت در شاهرضا چهار راه پهلوی مملو از هنرجو زیرا او در آن روزگاران که کلاس موسیقی کم بود وداوطلب فراگیری موسیقی اندک شهرت وآوازه ی او جوان ها را به  کلاس او می کشاند. خلاق بود و پرکار. ترانه هایی را که برای ویگن ساخته است به خواننده اعتبار و منزلت داد تا آنجا که وقتی در تهران پارس شب ها با ارکستری به رهبری خرم آوازهای او را می خواند جمعیت علاقمند را از تهران به  تهران پارس می کشاند، که به نظر من ترانه های خرم در سال های نخست خوانندگی ویگن او را به محبوبیتی فوق العاده رساند.

از ویژگی های خرم شناخت حنجره و بافت صدای خواننده بود زیرا کم نبودند خواننده هایی که با این توانمندی خرم آوازه و منزلت یافتند او در کشف استعدادها توانایی خاص داشت وراه رادیو را به روی جوان های با استعداد باز و هموار کرد.

انقلاب اسلامی او را همراه هزارها ایرانی دیگر به لوس آنجلس کشاند و در اینجا نیز کم نبودند خواننده های تازه از راه رسیده ای که با آهنگ های خرم اعتباری یافتند. دریغ و درد که این استاد پیش کسوت موسیقی را از یاد برده ایم و مجلس گرامیداشتی برای او تدارک نمی بینیم که نسل جوان را با کارنامه ی درخشان آثار او آشنا سازیم آشنایی با موسیقدانی که گنجینه موسیقی ایرانی را بارورتر و غنی تر ساخته است دریغ و درد!

عطاالله خرم

همچنین مهدی زکایی نوشت: استاد عطاالله خرم را سه نسل و شاید 4 نسل می شناسند، هنرمندی که با 70 سال سابقه فعالیت هنری، با 70 اثر ماندگار و ده ها و ده ها اثر زیبا و همه پسند و محبوب، هنرمند ارزشمندی با 70 سال تعلیم و تدریس موسیقی و به قولی هزاران شاگرد هنرمند، که اینروزها در ارکسترهای معروف می نوازند و خلاقیت می آفرینند.

استاد عطااله خرم، در آخرین سال های دهه هشتاد زندگی خود، هنوز با وجود بیماری و با وجود حوادث گوناگون و غیرمنتظره، خلق می کند، هنوز می سازد و می نویسد و هنوز می خواهد استعدادهای جوان و نوجوان را تعلیم می دهد.

استاد عطاالله خرم را خیلی ها با جاودانه هایی چون: بارون بارونه، فنجون طلا، اسب سُم طلا، رقیب، شکوفه ها، خواب ناز، وعده شکن، بی ستاره، یادگاری، چوپان، همیشه بیاد توام، گل پرپر، می شناسند.

محبوب ترین و برجسته ترین خوانندگان موزیک مدرن ایران، مدیون آثار ماندنی این هنرمند خستگی ناپذیر هستند، به جرات با داشتن چند اثر او در کارنامه خود، به سوپراستارهای موزیک تبدیل شده اند. حدود یک سال پیش وقتی خواننده محبوب بین المللی، ریتا هنرمند ایرانی الاصل اسرائیلی، روی صحنه یوسی ال ای می خواند، از استاد خرم گفت و آثارش را خواند و به دیدارش رفت، و او را ستود. چرا که آثار استاد خرم آثاری بین المللی است. در این روزهای بازنشستگی، همه قدر اورا می دانیم، برای پایداری اش، برای سلامتی اش دعا می کنیم و اینکه این چهره ماندنی همچنان بسازد و خلق کند.

در ادامه محمد سعید حبشی نوشت: به راستی که شنیدن آهنگ های قدیمی حال و هوای دیگری دارد. انسان را به ناگهان به اقیانوسی پرتاب می کند که مملو از لذت پاک است. یکی دو روز پیش که یکی از آهنگ های عطاالله خرم را از رادیو شنیدم، به چنین حالتی دست یافتم. حالتی که با آن خودم را در اقیانوس رویای جوانی غوطه ور دیدم.

ترانه ای با صدای ویگن به نام رقیب از رادیو پخش می شد که از ساخته های عطاالله خرم است. عطاالله خرم آهنگ های زیادی ساخته که اکثر آنها توسط ویگن، دلکش و منوچهر خوانده شده است. محمدرضا شجریان نیز یک آهنگ به نام «مگه نه» راکه از ساخته های خوب عطاالله خرم است اجرا کرده که شنیدنی است.

عطاالله خرم و ویگن

وقتی باران می آید همه به یاد آهنگ بارون بارونه می افتند که از ساخته های خرم است و ویگن آنرا اجرا کرده است. در عروسی ها، زوج های جوان و همراهان آنها با آهنگ معروف عطاالله خرم «شاه دوماد» جشن خود را برپامی دارند.

عطاالله خرم از جمله نوازندگان ویلن است که ساز خود را به شیرینی می نوازد و آهنگ های خود را با همین ساز خلق کرده است. او از جوانی به موسیقی علاقه داشت و با راهنمایی دائی خود نزد روبیک گریگوریان و استاد ابوالحسن صبا رفت و موسیقی و نوازندگی ویلن را از آنها آموخت. او هنوز هم به موسیقی ایران و آینده آن در غربت فکر می کند و امروز که تلفنی با او صحبت می کردم معلوم بود که همچنان دلش برای موسیقی ایرانی می تپد و تنها آرزوی او این است که جوانان ایرانی راه او  وراه دیگر استادان راستین موسیقی کشورمان را دنبال کنند. برای عطاالله خرم آهنگساز فراموش نشدنی ایران آرزوی سلامتی و موفقیت و عمر دراز دارم.