گلنار بختیار
از سوارکاران ماهر ایرانی بود که در دهه ۵۰
در ۱۷ مسابقه بزرگ پرش با اسب داخلی و بین المللی از جمله مسابقات دوستانه ایران و
لبنان که در ۱۳۵۴ در بیروت برگزار شد، شرکت داشت.
وی ۲ بار به مقام
اول در لبنان و ۲ بار به مقام دوم و هشت بار به مقام های سوم تا ششم نایل آمد.
رکورد وی عبور
از مانع ۲ متر و ۵ سانتیمتر و ثبت رکورد پرش با اسب ایران؛ در استادیوم ۱۲ هزار نفری
در سال ۵۶ بود.
گلنار دختر تیمور
بختیار و از خاندان بزرگ بختیاری است. از دوران کودکی و نوجوانی گاهی و بر طبق سنن
ایلی در کوه و کمر، هم پای مردان بر گرده اسب، سوارکاری می کرد. سال های زیادی از جوانی
را در خارج از کشور گذراند. در بازگشت سواری کلاسیک را در سن حدود 30 سالگی شروع کرد
و مراحل پیشرفت را به سرعت و با کمک استادانی چون نشاطی و شکی طی نمود و از سال
1351 از مکتب شکی در مسابقات حضور یافت.
گلنار بختیار
در ابتدا با اسب
هایی چون قیصر و جیران - که هر کدام از این اسب ها برای خود گفتنی های بسیار دارند
و در فرصت های آتی به آنها نیز خواهیم پرداخت - در مسابقات شرکت کرد و حتی در مسابقه
ی صحرایی دی ماه سال 51 با اسب قیصر که اسبی کُرد بود شرکت جُست. مسابقات صحرایی معمولاً
مسابقاتی سخت و خطرناک با موانع ثابت و طبیعی است.
بعد از چند سال
تمرین و ممارست با اسب کوچکِ ترکمن خود به نام شبدیز توانست در میادین داخلی و خارجی
صاحب عناوینِ مختلفی شود. حتی در مسابقات خارج از کشور - بیروت - که به واسطه ی شدت
گرما اسب های اروپایی از کارایی لازم برخوردار نبودند، با همان اسب ترکمنِ به یاد ماندنیِ
خود توانست چند مقام اول در مسابقات مختلف بدست آورد؛ همچنین عنوان بهترین سوارکار
آن دوره از مسابقات را نیز از آن خود کرد.
سرانجام در منطقه
ی لواسانات در دامنه ی شمالی سد لتیان اصطبلی برای خود احداث کرد که نام آن را گل سر
گذاشت. شیب بسیار سخت دره ی منتهی به باشگاه که حمل اسب ها بوسیله ی اسب کش را بسیار
دشوار می کرد و پشتکار و پی گیری ایشان در چنین مسیر سختی که زمستان ها بسیار دشوارتر
می شد از خاطرات فراموش نشدنی است؛ و مهم تر اینکه هیچ کدام از این عوامل باعث نشد
تا ایشان از حرکت به سوی هدف و مقصود خود باز بماند.
وی در آن باشگاه
یکی از اولین مانژ های سرپوشیده ی بخش خصوصی را ساخت. در آنجا تقریباً به تنهایی و
گاهی به کمک دوستان اسب های خود را برای مسابقات آماده می کرد. همیشه تمرینات خود را
در آن مانژ سرپوشیده، با مساحت محدود و روی موانع کوتاه و ژیمناستیک انجام می داد و
با همین تمرینات کلاسیک و به ظاهر کوچک ایشان توانست از ارتفاع 2 متر و 5 سانتی متر
عبور نماید و تا امروز نام خود را به عنوان رکورددار ارتفاع در رشته ی پرش با اسب در
کشور به ثبت برساند؛ همچنین به عنوان قوی ترین زنِ سوارکارِ آسیا در 35 سال گذشته این
رکورد را تا کنون برای خود حفظ کرده است.
شرکت ایشان در
مسابقات قهرمانی کشور و مسابقات بزرگ دیگر که معمولاً هم جوایز قابل قبولی را در آنها
کسب می کرد شایان توجه است. در دهه ی 80 میلادی در کشور اسپانیا به عنوان سوارکار و
اسپانسر حضور یافت؛ هم چنین در اصلاح، شکل گیری و ترویج طراحی مسیر مدرن، با دعوت از
طراحان مسیر بین المللی در انتقال دانش و اطلاعات آنان به کشور اسپانیا کمک های شایان
توجهی نمود.
گلنار بختیار
همچنانکه در ایران
هم چند سال به عنوان دبیر فدراسیون و مسئول برگزاری مسابقات توانسته بود تاثیرات چشمگیر
و ماندگاری در پیشرفت سطح ورزش سوارکاری کشور بگذارد.
در همان دهه ایشان
توانست رکورد ارتفاع پرش خود را افزایش دهد و خود را جزء انگشت شمار بانوانی قرار داد
که توانسته اند در جهان از چنین مانعی عبور کنند. بدین صورت ایشان نام خود را برای
همیشه در تاریخ رکورد داران ورزش آسیا ثبت کرد و با در نظر گرفتن رکوردها در آسیا احتمال
شکستن رکورد ایشان در 50 تا 100 سال آینده بسیار بعید خواهد بود. در عکس ایشان را با
اسب معروف اش ریکوئست - که از نژاد آیریش بود - در حال پرش از روی مانع 2 متر و 20
سانتی متر می بینیم.
شرکت او در مسابقات
جایزه بزرگ و CSIO چه در داخل و چه در خارج از کشور رکوردی است که تا کنون
توسط هیچ بانوی سوارکاری در آسیا تکرار نشده است.
گلنار بختیار
گلنار بختیار
گلنار بختیار
گلنار بختیار
گلنار بختیار
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر