فیلم مستند «شش قرن و شش سال» با موضوع سبک موسیقایی
عبدالقادر مراغی و به کارگردانی و تهیه کنندگی مجتبی میرطهماسب در حالی به نمایش در
آمد که محمدرضا درویشی، گفت: آرزوی مرتضی حنانه توسط گروه عبدالقادر مراغی برآورده
شد.
به گزارش ایسنا، پس از نمایش مستند «شش قرن و شش
سال» که شامگاه 6 آبان در خانه هنرمندان ایران به روی پرده رفت، محمدرضا درویشی در
سخنانی گفت: سال ها پیش در پروژه «شهرآشوب» به همراه یدالله صمدی قطعاتی از موسیقی
عبدالقادر را برای موسیقی این فیلم که هیچ وقت هم به ثمر نرسید، تمرین می کردیم. در
آن زمان یک گروه هشت نفره داشتیم که هسته اولیه این گروه را تشکیل می داد اما این گروه
ادامه فعالیت نداد. پس از تشکیل یک گروه 30 نفره متوجه شدم که این گروه دو اشکال دارد.
اول اینکه تعداد گروه زیاد بود و نکته دوم سنخیت نداشتن این گروه 30 نفره بود، بنابرین
ترجیح دادم این گروه هم تعطیل شود.
وی افزود: پس از تعطیلی چند ماه این گروه، دو نفر
از دوستانم را دعوت کردیم و بعد سایر اعضای گروه به کار پیوستند و در نهایت گروه فعلی
عبدالقادر مراغی با حضور 8 نوازنده و یک خواننده تشکیل شد. رسالت این آهنگساز ایرانی
بسیار مطرح بود، زنده یاد مرتضی حنانه زمان تحصیل خود در ایتالیا در کتابخانه ی «واتیکان»
با نسخه هایی ترجمه شده از آثار عبدالقادر مراغی مواجه می شود و آرزو می کند که ای
کاش گروهی تشکیل شود و یک خواننده خوب هم آنها را اجرا کند.
او درباره رونده فعالیت های گروه سخن گفت و افزود:
از ثمین باغچه بان هم خواستم کمک کند تا سرنخ های موسیقی عبدالقادر را در ترکیه پیدا
کنم زیرا بخشی از موسیقی مراغی توسط پسرانش در زمان عثمانی به ترکیه رفته و ترک ها
از این موسیقی بهره بردند و اجراهای متعددی با آن داشتند. این در حالی بود که ثمین
باغچه بان اطلاعات درستی در این باره به من نداد و در نتیجه خودم راهی شدم. در واقع
آرزوی مرتضی حنانه توسط گروه ما به واقعیت پیوست.
این پژوهشگر موسیقی از ثبت این اثر ملی در یونسکو
نیز سخن گفت و افزود: حدود 9 ماه پیش از دفتر ثبت آثار ملی در یونسکو تماس گرفتند و
خواستند که یک شخصیت تاریخی در حوزه موسیقی را برای ثبت جهانی به نام هنرمند ایرانی
معرفی کنند و متوجه شدم که عبدالقادر مراغی در لیست هنرمندان ایرانی ثبت شده در یونسکو
نیست. به همین دلیل مدارک لازم را ارائه دادم و برای ثبت این هنرمند به نام ایران اقدام
کردم. تا اینکه یک ماه پیش خبر رسید که عبدالقادر مراغی به نام هنرمند ایرانی به ثبت
رسیده است. بعد از مصادره مولانا و تار توسط ترک ها این بار ما پیش قدم شدیم و عبدالقادر
مراغی را به نام خودمان ثبت کردیم.
محمدرضا شجریان هم در این نشست گفت: همه ما امشب
اینجا جمع شدیم که بگوییم ایرانیانی هستیم و به فرهنگ و هنر انسانی احترام می گذاریم.
به محمدرضا درویشی تبریک می گویم که سال ها عمر و انرژی خودش را برای پژوهش در این
عرصه گذاشته است. درویشی مرد پیدا کردن گمشده های موسیقی است. او سال هاست که در کوه
و کمر می گردد و هنرمندان بومی متعلق به مناطق مختلف را پیدا می کند و موسیقی آنها
را به عنوان میراث فرهنگ و هنر جمع آوری می کند.
وی افزود: من دست درویشی را می بوسم که با حوصله
ای که به خرج داد، یکی از گمشده های موسیقی ایران را که همان عبدالقادر مراغی است،
پیدا کرد و به تبع مخاطبان هنر ایرانی را با بخشی از تاریخ گم شده آشنا کرد.
شجریان در بخش دیگری از سخنانش گفت: زمانی که همایون
غرق کار روی این پروژه بود و بخش هایی از موسیقی را همراه او می شنیدم، احساس می کردم
که نوعی از موسیقی استانبولی است اما زمانی که موتیف ها و بافت های این موسیقی را شنیدم،
موسیقی خودمان را هم در آن حس کردم.
به اعتقاد من موسیقی مثل زبان است که در طول زمان
تراش می خورد. درست مانند واژه هایی که امروز در بین جوانان به کار گرفته می شود که
می بینیم نسل ما نسبت به این زبان بیگانه است و این دقیقا همان تراش خوردن زبان است.
هرچند ما به زبان حافظ و سعدی صحبت می کنیم که البته اصیل ترین زبان است اما همین زبان
در طول زمان تراش خورده و موسیقی هم به همین منوال است.
شجریان با اشاره به بخش هایی از فیلم گفت: تیم
همکار با محمدرضا درویشی جوانان با استعداد در عرصه موسیقی بودند و هوشمندانه نظرات
موسیقایی خود را بیان می کردند و تبادل نظر خوبی داشتند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر