مریم سالور معتقد است، بخش بزرگی از حمایت هنرمندان
جوان با ورود بخش خصوصی و تشکیل بنیادهای هنری محقق می شود.
این هنرمند در گفت و گویی با ایسنا، گفت: من در
سال 1333 در تهران و در خانواده ای فرهنگ دوست متولد شدم. هنر و ادبیات در خانواده
ی من جایگاه ویژه ای داشتند. مادربزرگم، مریم عمید اولین زن روزنامه نگار در ایران
بود. مادرم هم مدیر مدرسه و زن فرهیخته ای بود که به هنر طراحی و نقاشی می پرداخت.
من از 29 سالگی به صورت حرفه ای و در غالب یک حرفه ی درآمدزا وارد دنیای هنر شدم. پیش
از آن و در کودکی و نوجوانی نقاشی می کردم. اولین کارهای هنری ام را با سرامیک شروع
کردم و پس از تحصیل در پاریس به رشته های نقاشی و مجسمه سازی وارد شدم.
این نقاش و مجسمه ساز درباره ی تاثیر هنر در زندگی
اش گفت: هنر به فرد می آموزد که چگونه به همه ی چیزهایی که در اطرافش وجود دارد، نگاه
عمیق تری داشته باشد. این عمیق نگاه کردن حس صمیمیتی را در هنرمند به وجود می آورد
که می تواند آن را به طبیعت ، اشیاء و آدم ها منتقل کند. هنر این جوانان واقعا زیبا
و قابل توجه است، اما معتقدم آن ها در کارهایشان بیش از حد دردهای جامعه را تصویر می
کنند و این موضوع کارهای آنان را غم انگیز کرده است. اعتقاد من این است که تکثیر این
رنج ها و دردها به باور تبدیل می شود. البته هر کس تکنیک خاص خود را برای کار دارد،
اما من دوست دارم در کارهایم نوعی رهایی، از فضای تنش زا برای مخاطب باشد که در آخرین
نمایشگاهم با عنوان «کمی هوای تازه» هم این مسئله را مورد توجه قرار دادم.
این هنرمند همچنین به لزوم وارد شدن بخش خصوصی
به حوزه ی هنر اشاره و اظهار کرد: بخش هنر ما نیازمند تشکیل بنیادهایی توسط افراد سرمایه
دار است که از استعدادهای جوان حمایت کنند. ازگالری دارها نمی توان انتظار معجزه داشت
و بخش دولتی هم که عملا در چند سال گذشته نعطیل بود. با این حال امیدواریم با تغییرات
جدید بخشی از این مشکلات مرتفع شود.
مریم سالور، نقاش و مجسمه ساز ایرانی
است که برگزاری نمایشگاه های انفرادی و گروهی بسیاری را در کارنامه ی هنری خود دارد.
او را بیشتر به هنر سفال و سرامیک می شناسند اما فعالیت او در حال حاضر بیشتر نقاشی
و مجسمه سازی است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر