قدیمی ها - محمد اسدى نژاد: حالش را پرسیدم، گفت:
رو به راهم! اما هیچکس نپرسید رو به کدام راه؟! مردی با پشتی خمیده و زانوانی که توان
راه رفتن ندارد.
تنها بازمانده از نسل دهه ی بیست تئاتر ایران…
او در سال های دور (۱۳۲۰ تا ۱۳۳۰) با اکبر هاشمی، ماشالله اسدی نژاد، اسماعیل اسدی
نژاد، پروین سلیمانی، مهری مهرنیا، احمد میربازل، اصغر قفقازی، قنادان و… در نمایش
های بسیاری در تماشاخانه گلشن مشهد، همبازی بوده است. حالا همه بازیگران هم نسل او
رفته اند و او تنهای تنهاست! در دل می گرید به خاطراتی غرور آفرین در گذشته اى دور
که امروز در ذهنش دوباره زنده می شود. یاد یارانی که با آنها در تماشاخانه همبازی بود
و حالا هیچکدام نیستند تا از روزگار گذشته با آنها حرفی بزنند او که زمانی صدها دیده
را به روی صحنه مجذوب هنرنمایى خود می کرد، امروز با ۷۶ سال سابقه بازیگری و در آستانه
۹۰ سالگى، بیمار و گوشه گیر است.
با محمد شاهرودی هنرپیشه و خوش نویس بزرگ
دیدارى کردیم که تئاتر خراسان به او افتخار می کند. محمد شاهرودی متولد ۱۳۰۴ در سعدآباد
مشهد است. هنرپیشه ای بسیار خونگرم و مهربان و شیرین سخن که عمرى به سختى ولى در عزت
زیسته خط بسیار زیبایی داشته و به علت خوش نویسى به استخدام آموزش و پرورش خراسان درآمده
و بدین ترتیب کار فرهنگى خود را آغاز نموده است او در صحنه تئاتر عالی ترین نقش ها
را ایفا نموده و خیلی خوب از عهده آنها بر آمده است. در نقش های تاریخی مانند کاوه
آهنگر، یعقوب نبی، بابک خرم دین، سپهبد بهرام، رستم، کورش بزرگ، نادر پسر شمشیر و…
بینهایت هنرمندی نشان می داد، نه تنها در نقش های تاریخی بلکه در هر بازى هنرمندی فوق
العاده از خود نشان می داد. او کارهاى برجسته بیشتر هنرپیشگان امریکائی و اروپایی را
به خوبى تقلید می کرد و با اندام بلند و موزون و صدای گرمش در هر نقشی می درخشید. پس
از استخدام در اداره کل فرهنگ خراسان، خود را به تهران منتقل نمود. سه سال تمام به
مشهد نیامد. در این مدت به خاطر خط زیبایش در تهران برای خود جایی باز کرده بود. وی
برای ایفای نقش هنرمندانه در نمایشنامه کورش بزرک در سراسر کشور پر آوازه شد و بارها
مورد تقدیر و تشویق مقامات عالیه مملکتى قرار گرفت. در نقش های تاریخی آن قدر غرق می
شد که به کلی خود را فراموش می کرد.
شاهرودی به تمام معنی انسانى آزاده، وارسته و باصفاست،
در یکى از سفر هایش به مشهد وقتى به او پیشنهاد کردند که به یاد گذشته نقش شاهزاده
شمس الدین را به عهده بگیرد با کمال صمیمیت پذیرفت. وقتى در اوج بود، ستایش هنر شناسان
را بر مى انگیخت هیچگاه دچار کبر و غرور نشد و شخصیتى متین و مردمى در خاطر مردم روزگار
به جاى گذاشته است، با دوستان یکرنگ و با صفا بود و به کسانی که ادعای دوستی با او
را داشتند مهر مى ورزید و این مهر و عشق به مردم هنوز هم از قلب مهربانش زبانه مى کشد
و…
امروز هیچکس از او یادی نمی کند!
با ۷۶ سال سابقه ی بازیگری و در آستانه ی ۹۰ سالگی
محضر گرمى دارد و برای دوست دارانش هزاران خاطره و خیلی قصه هاى شنیدنى او آخرین بازمانده
ی نسل اول تئاتر ایران است… او مانده است به مانند رودخانه ای دراز و پهناور که همچنان
جاریست و حیات مى بخشد...
عمرش دراز باد…
اگر امروز به یاد هنرمندان بزرگ و قدیمی میهن خویش
نباشیم طلوع صبح فردا را چه امید به بودنشان…
این دیدار در روز پنجشنبه ٢١ شهریور ١٣٩٢ انجام
گرفت.
دیدار کنندگان: استاد رضا افضلى، ضیاالدین صمدانى،
حسن روزبهى، محمد روزبهى و محمد اسدى نژاد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر