عکس هایی که امروز گروه قدیمی ها در بخش «قدیما» برای شما در نظر گرفته است،
آگهی نوشابه کوکا کولا، مجلس شورای ملی، پوستر فیلم چهارراه حوادث، محمدعلی فروغی،
رضا شاه، گریگوری پک می باشد.
آگهی نوشابه کوکاکولا
مجلس شورای ملی در سال 1325
پوستر فیلم چهارراه حوادث
محمدعلی فروغی
محمدعلی فروغی (تولد: ۱۲۵۴ - درگذشت: ۱۳۲۱) سرشناس به ذُکاءالملک، روشن‌فکر، مترجم،
ادیب و سخن‌شناس، فلسفه‌نگار، روزنامه‌نگار، سیاست‌مدار، دیپلمات، نمایندهٔ مجلس، وزیر
و نخست‌وزیر ایران بود.
محمدعلی فروغی دردشتی، که پس از مرگ پدرش محمدحسین فروغی (ذکاءالملک)، از ادیبان
و مترجمان دورهٔ قاجار، لقب ذکاءالملک (ثانی) را دریافت کرد، تحصیلات خود را در رشته
پزشکی در دارالفنون آغاز کرد ولی بعد به ادبیات رو آورد و فرهنگستان ایران را تأسیس
کرد. وی چند بار وزیر، دو بار نماینده مجلس شورای ملی و یک بار رئیس دیوان عالی تمیز
(دیوان کشور) شد. در ۱۳۰۴ پس از تصویب انقراض دودمان قاجار، که خود در آن نقش داشت،
کفیل نخست‌وزیری شد. او نخستین و آخرین نخست‌وزیر ایران در دوره رضاشاه بود. او همچنین
عضویت و ریاست هیئت اعزامی ایران به کنفرانس صلح پاریس (۱۹۱۹) و جامعه ملل را برعهده
داشته است.
محمدعلی
فروغی در سن ۶۵
سالگی، در روز جمعه ۶ آذر
۱۳۲۱
ساعت ۱۵ بعدازظهر بر اثر سکته قلبی در
تهران درگذشت و در آرامگاه خانوادگی در آرامگاه ابن بابویه در شهر ری به خاک سپرده
شد.
رضا شاه در روز افتتاح راه آهن سراسری ایران (3 شهریور 1317)
گریگوری پک
گریگوری پک
الدرد گریگوری پک( تولد: ۵ آوریل ۱۹۱۶ - درگذشت
۱۲ ژوئیه ۲۰۰۳) هنرپیشه آمریکایی و یکی از محبوب‌ترین ستارگان سینما در دهه‌های چهل
تا شصت میلادی بود.
وی به گریگوری پک معروف است. در سال ۱۹۹۹ نام وی توسط انستیتوی فیلم آمریکا در
ردیف دوازدهم لیست بزرگ‌ترین هنرپیشگان مرد تاریخ قرار گرفت.
پک اولین نقش خود را در نمایش «ستاره صبح» (۱۹۴۲) ایفا کرد و پس از آن دیوید او
سلزنیک او را برای بازی در فیلم روزهای افتخار (۱۹۴۳) انتخاب کرد. پک در سال ۱۹۴۴ وارد
هالیوود شد و تقریباً از همان آغاز به عنوان یک ستاره درخشید. او ظرف پنج سال ۴ بار
نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر شد.
پک اولین نقش مهم خود را در سینما با بازی در فیلم طلسم شده (۱۹۴۵) به کارگردانی
آلفرد هیچکاک تجربه کرد. او در فیلم‌های کلاسیک و به یادماندنی کشتن مرغ مقلد
(۱۹۶۲)، تعطیلات در رم (۱۹۵۳)، اسب کهر را بنگر (۱۹۶۴) و برف‌های کلیمانجارو
(۱۹۵۲) بازی کرد. کاراکتر آتیکوس فینچ در فیلم کشتن مرغ مقلد با بازی گریگوری پک در
نظرسنجی انستیتوی فیلم آمریکا بهترین و محبوب‌ترین قهرمان در فیلم‌های سینمایی تاریخ
هالیوود شناخته شد. پک برای بازی در این فیلم اسکار بهترین بازیگر نقش اول را گرفت.
او از آن دست بازیگرانی بود که نمی‌شد نقش‌های منفی را به آن‌ها سپرد. پک دوبار
آدم بد قصه‌ها شد؛ یکی در فیلم جدال در آفتاب (۱۹۴۶) و دیگری در فیلم پسران برزیل
(۱۹۸۷). نقش کاپیتان در موبی دیک محصول (۱۹۵۶) به کارگردانی جان هیوستن، از نقش‌های
پرطرفدار پک بود.
گریگوری پک در سال ۱۹۶۸ جایزه بشردوستانه جین هرشولت را از آن خود کرد. او تقریباً
آخرین بازمانده مردان بزرگ هالیوود بود که در دهه ۴۰ درخشیدند. گرینگوی پیر که در سال
۱۹۸۹ ساخته شد، آخرین هنرنمایی پک در سینما بود.
خود او در میان تمام فیلمهایش کشتن مرغ مقلد را از همه بیشتر دوست داشت.
او در سال ۱۹۶۶ به عنوان رئیس کمیسیون بین‌المللی مؤسسه سرطان آمریکا برگزیده شد.
پس از این که آوا گاردنر (ستاره بزرگ سینمای کلاسیک آمریکا) در سال ۱۹۹۰ فوت کرد، یک
خدمتکار و سگ او را به ارث برد. در راهپیمایی‌های مارتین لوترکینگ با او همراه می‌شد
و پس از ترور لوترکینگ در سال ۱۹۶۸، یک پیشنهاد داد تا مراسم اسکار بعد از مراسم ختم
او برگزار شود. در ماه می‌سال ۲۰۰۳ و تنها دو هفته قبل از مرگش، انستیتوی فیلم آمریکا
نقش او، آتیکوس فینج در فیلم کشتن مرغ مقلد را به عنوان «برترین قهرمان پرده‌های سینما
در همه دوران» برگزید. ایندیانا جونز در رتبه دوم قرار گرفت و پس از آن جیمز باند سوم
شد. به همراه عده‌ای از دوستانش در شهر «اجولا (شهری در آنجا به دنیا آمد) تماشاخانه‌ای
ساخت و هر وقت که برنامه کاری اش به او اجازه می‌داد، نمایشش را به روی صحنه می‌برد
تا عطش کار کردن در تئاتر را در خود سیراب کند. در روزهای جوانی، قبل از این که ستاره
سینما شود، از طریق «راهنمای سالن کنسرت» و «مدل لباس مجله‌ها» امرار معاش می‌کرد.
او و چارلتون هستون که در فیلم کشور بزرگ با هم همبازی بودند، هر دو نقش منفی دکتر
جوزف منگل (افسر ستمگر ارتش آلمان نازی) را بازی کردند. پک در فیلم پسران برزیل و هستون
در فیلم پدرم، روا آلگوئم. قرار بود در فیلم چارلی و کارخانه شکلات سازی نقش «پدربزرگ
جو» را بازی کند، اما قبل از آغاز پروژه درگذشت. بنا به مصاحبه‌ای بازیگران زن مورد
علاقه‌اش آدری هپبورن، اینگرید برگمان و آواگاردنر هستند. او در ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۳ درگذشت.
پک دو بار ازدواج کرد. بار اول در سال ۱۹۴۲ با گرتا کوکونن، که این ازدواج سیزده
سال به طول انجامید و در همان سال جدایی اش از گرتا، یعنی سال ۱۹۵۵ با ورونیک پاسانی
ازدواج کرد که تا زمان مرگش در سال ۲۰۰۳ با همسر دومش زندگی کرد. پک از ازدواج اولش
سه فرزند دارد و از ازدواج دوم دو فرزند. پسر بزرگش جان پک در سال ۱۹۷۵ با اسلحه خودکشی
کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر