اسدالله ملک نوازنده
معاصر ویلن یکی از استادان شناخته شده موسیقی ایرانی که در میان مردم نیز از محبوبیت
بالایی برخوردار است.
این نوازنده چیره
دست در 14 مرداد ماه سال 1320 در محله دروازه دولت تهران ودر یک خانواده علاقه مند
به هنر متولد شد، علاقه وی به موسیقی در همان ایام کودکی مشهود بود به طوری که خانواده
اسدالله را برای فراگیری موسیقی نزد استاد ابوالحسن صبا فرستاد.
در دوران کودکی
حدود سه سال در نزد استاد صبا شاگردی کرد که با پیشرفت قابل ملاحظه ی خود در زمره شاگردان
ویژه این استاد بنام قرار گرفت، دراین دوران وی با ورود به هنرستان موسیقی ملی از محضر
اساتیدی چون روح الله خالقی، حسین هنگ آفرین و علی محمد خادم میثاق بهره برد.
تحصیل وی در هنرستان
همزمان شد با تاسیس ارکستر انجمن ملی موسیقی توسط استاد روح الله خالقی و توانایی های
وی در نوازندگی راه را برای عضویت در این ارکستر هموار کرد، اسدالله ملک تا زمان فارغ
التحصیلی از هنرستان ملی موسیقی دراین ارکستر عضویت داشت.
این نوازنده توانا
پس از فارق التحصیلی از هنرستان ملی موسیقی در سال 1337 فعالیت خود را در رادیو آغاز
کرد، در همین جا بود که ابداعات وی در کوک ساز ویلن شیوه نوازندگی تازه ای را به همراه
داشت، حاصل این نوآوری اسدالله ملک در قطعه گریه لیلی در آواز دشتی و چهار مضراب اصفهان
که در همان زمان فعالیتش در رادیو تدوین شده بود مشهود است.
این شیوه نوازندگی
که در زمان خود بیانی نوین محسوب می شد پیدایش سبک تازه نوازندگی که مختصص اسدالله
ملک بود را موجب شد. وی با بهره گیری از موسیقی ردیف دستگاه و ترکیب آن با احساسات
خود، بیانی دیگر از موسیقی را به شنودگان معرفی کند که با مخاطبان با آن نیز ارتباط
برقرار کنند.
اسدالله ملک
خوانندگان و استادان
بنامی همچون اکبر گلپایگانی، محمود محمودی خوانساری، بهرام حصیری، محمدرضا شجریان و
کوروس سرهنگ زاده به دلیل همین قابلیت های نوازندگی ملک با وی همکاری کردند که حاصل
آن قطعات بیاد ماندنی چون تک درخت، مرغ شباهنگ، جدایی تو و حکایت دل شد.
شیوه نوازندگی
ملک از نگاه تکنیکی و سونوریته مورد توجه است، وی داشته های تکنیکی ساز ویلن که در
اصل ریشه غربی دارد را در راستای موسیقی ایرانی و ملی مورد استفاده قرار داد که این
مهم نقش بسزایی در شکوفایی این هنر داشت.
در آن زمان تکنیک
اجرایی ساز کمانچه که در ارکستر به عنوان هم خانواده ویلن مورد استفاده می گرفت از
سطح بالایی برخوردار نبود و اغلب در نقش ساز تکنواز ایفای نقش می کرد که همین مهم راه
را برای حضور ساز ویلن در ارکستر کلاسیک موسیقی ایرانی هموار کرد، مجموعه های شنیداری
گلها جایگاه ویژه ساز ویلن را در ارکستر سنتی تصدیق می کند.
در سال های پس
از پیروزی انقلاب اسلامی نیز او تلاش خود را برای اعتلای موسیقی متوقف نکرد و در ادامه
عمر خود ضبط آثار ارکستری خود با سازبندی های جدید را تجربه کرد از که مجموعه های نغمه
رویایی، سمیرا و نغمه ها می توان به عنوان آثار فاخر این هنرمند در اواخر دوران فعالیت
هنری او یاد کرد.
ملک به عنوان
نوازنده و آهنگسازی توانا در عرصه موسیقی کلاسیک زحمات بسیاری برای شکوفایی این گونه
هنر کشید، تولید 24 آلبوم موسیقی در کنار فعالیت در مجموعه گلها و تربیت تعداد قابل
توجهی شاگرد مستعد بخشی از فعالیت های وی در عرصه موسیقی است.
وی را می توان
در زمره تکنوازان بنام موسیقی سنتی ایرانی قرار داد که با آثار خود و توجه ویژه ای
به ویلن نقش بسزایی در ماندگاری این هنر و شناخت علاقه مندان با این ساز ایفا کرد.
استاد ملک در
9 بهمن 1380 در سن 60 سالگی بر اثر تومور مغزی درگذشت و پیکرش پس از تشییع در بین هنرمندان
و علاقه مندان موسیقی به خاک سپرده شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر