ایرج
جنتی عطایی شاعر، ترانه سرا و نمایشنامه نویس ایرانی است که در ۱۹ دی ماه ۱۳۲۵ در
شهر مشهد زاده شد.
همکاری
وی با بابک بیات آهنگساز و داریوش اقبالی خواننده، منجر به خلق ترانه هایی مهم با
درون مایه های سیاسی، اجتماعی، و عاشقانه شد که در تاریخ موسیقی پاپ ایرانی به
دوران طلایی مشهور است.
وی در
مشهد، دزفول، تهران و لندن زندگی کرده است. فارغ التحصیل تئاتر از دانشکده هنرهای
دراماتیک تهران است، او دکترای جامعه شناسی هنر از دانشگاه چلسی دارد و از بنیانگذاران
گروه تئاتری مزدک است. وی از برجسته ترین ترانه سرایان تاریخ ترانه ایران و از پیشگامان
ترانه ی نوین به شمار می رود.
جنتی
عطایی با ترانه هایی چون گل سرخ، قصه وفا، جنگل، خونه، بن بست، کمکم کن، سایه، خاتون، خاکستری، باور کن، خوابم یا بیدارم، یاور
همیشه مومن، سقف، پل، مرا به خانه ام ببر، خاک خسته، ستاره های سربی، طلوع کن، یک
قطره دریا، رازقی پرپر شد، درخت، سیاه پوشا و... تاریخ ترانه ی معاصر را سرشار از
عشق و خروش کرده است.
ایرج
برنده ی جایزه فروغ در سال ۱۳۵۱ به خاطر ارزش های هنری و اجتماعی ترانه هایش و
کوشش بی دریغ او در راه فزونی فکر و توسعه فرهنگ از طریق موسیقی همراه با کلام است.
وی جایزه فروغ را در آستانه ی برگزاری دیگر آن به عنوان اعتراض به شیوه ی حاکم بر
گزینش نامزدهای دریافت جایزه پس داد.
نمایشنامه
های گربه، مرداب، انتظار، سوگنامه برای تو، زخم های ما، منطقه ممنوعه، فاخته دهان،
پروموته در اوین، جنگ من اه جنگ من، رستمی دیگر اسفندیاری دیگر، پروانه ای در مشت،
رفت و برگشت و یک رویای خصوصی از دیگر آثار او هستند که به زبان های گوناگون ترجمه
شده اند که برخی از آنها نیز به کارگردانی خودش به نمایش درآمده است.
نمایشنامه
هایش در سالن های معتبر اروپا مثل رویال کورت، یانگ ویک، المیدا و لیریک و همچنین در کشورهای مختلف مثل آمریکا،
استرالیا، نیوزلند، کانادا، انگلستان، هلند، المان و دیگر کشورها به نمایش درآمده
است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر