واروژ هاخباندیان مقب به واروژان 13 آذر 1315 در
خانواده ای ارمنی در قزوین متولد شد. دو ساله بود که مادرش را از دست داد.
بعد از اتمام تحصیلات مقدماتی، وارد مدرسه عالی
موسیقی تهران شد و زیر نظر آموزگارانی چون: روبن، گریگوریان و لودویک وازل موسیقی را
فرا گرفت. پس از پایان این دوره، با بورسیه ای که از رادیو و تلویزیون آن سال ها گرفت،
راهی آمریکا شد.
واروژان در آمریکا مشغول به تحصیل در رشته «آرانژمان
موسیقی و تنظیم آهنگ» شد و در سال ۱۳۴۳ به ایران بازگشت. بورسیه رادیو و تلویزیون،
تعهد خدمت در یکی از شهرهای جنوبی را برایش ارمغان داشت. بعد از گذراندن تعهدش، به
تهران بازگشت. در سال های ابتدایی دهه پنجاه، ذائقه موسیقی روز ایران کم کم به سمت
موسیقی پاپ تمایل پیدا کرد و واروژان فردی بی رقیب در این نوع موسیقی گردید. وی چه
با ساخت ملودی و چه تنظیم آثار دیگران، صاحب شناسنامه ای پربار در این حیطه شد.
در سال ۱۳۴۷ برای اولین بار برای فیلم «جهنم سفید»
به کارگردانی ساموئل خاچیکیان موسیقی نوشت. علاقه اش به حیطه موسیقی فیلم باعث شد که
این کار را به صورت حرفه ای ادامه دهد. در ادامه این تجربیات در فیلم حسن کچل ساخته
علی حاتمی که به عنوان اولین فیلم موزیکال سینمای ایران شناخته شده، همراه با بابک
افشار، پرویز اتابکی و اسفندیار منفردزاده، موسیقی متن این اثر را خلق کرد. در این
فیلم عهدیه، کوروس سرهنگ زاده، مهتاب، سوسن و افشین آواز خواندند. واروژان برای اولین بار روی ترانه «بدرود» ایرج
جنتی عطایی و صدای ویگن، ملودی ساخت و آن را تنظیم کرد.
زنده یاد واروژان
او کار خود را با انجام تنظیم آهنگ هایی برای رادیو
آغاز کرد و سپس برای ساخت آهنگ برای یکی از برنامه های تلویزیون «زنگوله ها» (کشف صداهای
تازه در تلویزیون) انتخاب شد. این آغاز کار واروژان در ترانه بود. یکی از اولین آثار
او ترانه «قصه دو ماهی» از ترانه های شهیار قنبری با صدای گوگوش بود که اولین ترانه
«موسیقی نوین ایران» لقب گرفت. این همکاری ادامه پیدا کرد و روز به روز بر تعداد ترانه
سرایان و آواز خوانانی که می خواستند با او همکاری کنند بیشتر می شد.
ترانه ماهی دلتنگ با شعر اردلان سرفراز و موسیقی
پرویز مقصدی و تنظیم واروژان ساخته شد که در دهه ۵۰ ساخته شده بود، دست نخورده باقی
ماند، تا این که توسط حمیدرضا حامی در سال ۱۳۸۶ در البوم فقط نگاه می کنم با تنظیم
علی موثقی منتشر شد.
کارنامه هنری:
فعالیت های درخشان او با گوگوش و شهیار قنبری معجزه
آفرید. این همکاری منجر به ساخت ترا نه «حرف» گردید. ترانه ای که عنوان بهترین آهنگ
ساز سال را در سال ۱۳۵۴ برای او به ارمغان آورد. در همان سال نیز جایزه پنجمین جشنواره
سپاس را برای ساخت موسیقی فیلم کندو (فریدون گله) از آن خود کرد.
در جشنواره موسیقی آتن در یونان برای ترانه «دهکده
کوچک من» مدال و تقدیر نامه ای کسب کرد. این ترانه را شهیار قنبری سروده بود و ضیا
آتابای اجرا کرده بود. همچنین جایزه بهترین آهنگ ساز پنجمین دوره جشنواره سپاس را برای
آهنگ سازی فیلم صبح روز چهارم (کامران شیردل) از آن خود کرد. اما در مراسم حضور پیدا
نکرد چرا که از مصاحبه و عکس انداختن بیزار بود.
واروژان با تعدادی از آوازخوانان جوان دوران پیش
از انقلاب کار کرد و شاید برای بعضی از آنان بهترین آثار دوران کاریشان را خلق کرد.
او به خوبی جنس، توان ونوع صدای تمام کسانی که با آنان کار می کرد را می شناخت و بهترین
و زیباترین و لطیف ترین آهنگ و تنظیمی را که ممکن بود برای آنها در نظر می گرفت. او
همچنین سال ها رهبر گروه کر ارامنه تهران بود.
درگذشت:
واروژان در شهریورماه سال ۱۳۵۶، در حال ضبط موسیقی
فیلم «بر فراز آسمان ها»، سکته کرد و روز ۲۶ شهریور ۱۳۵۶ بعد از ده روز بستری بودن
در بیمارستان جم تهران در سن ۴۰ سالگی درگذشت و یک روز بعد در گورستان ارامنه خاوران
به خاک سپرده شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر