کورش یغمایی در سایت اینترنتی اش نوشت: به یاد
فریدون مشیری که گرچه امروز در میان ما نیست اما نام درخشانش در سرزمینی که به آن عشق
می ورزید، جاودانه خواهد ماند.
آهنگ «زاده مهر» را ده - دوازده سال پیش هنگامی
که شعر آن را خود او به من داد، ساختم. اکنون با ساختن اورتوری نو بر روی آن که حدود
یک ماه تقریباً شبانه روز بر روی آن کار کردم، آماده است تا به شما هم میهنانم هدیه
کنم.
در مورد اورتور جدیدی که کار کردم توضیحی را لازم
می دانم: اورتور با سازی به نام «نرمه نای» آغاز می شود. نرمه نای سازی بادی و بسیار
قدیمی ایرانی از خانواده نی و سرنا است که در اطراف رودخانه ارس می روید و آوایی بسیار
نرم و پررمز و راز و غم آلود دارد.
در حوزه های جغرافیایی - فرهنگی شمال غربی ایران
به ویژه تبریز و کردستان کاملاً شناخته شده است و نوازندگان بسیار دارد. این ساز را
که در ایران نرمه نای می گویند در ارمنستان به «دودوک» و در جمهوری آذربایجان و برخی
نقاط آذربایجان ما به «بالابان» و در شوشتر به «بلبون» مشهور است. نامدارترین نوازندگان
نرمه نای در ارمنستان «ژیوان گاسپاریان» درجمهوری آذربایجان «علیخان صمد اف» و در ایران
«حسین حمیدی» هستند. شما می توانید آوای این ساز را در بعضی بخش های فیلم های «گلادیاتور»،
«مصائب مسیح» و «آخرین وسوسه های مسیح» بشنوید. استفاده درست و بجا از این ساز در چنین
زمینه های جهانی نشان از صدای سحرآمیز و ویژه آن دارد.
اما غم انگیز است که این ساز را تقریباً همه با
نام «دودوک» می شناسند و خبری از نام ایرانی آن «نرمه نای» در هیچ جا نیست. بدیهی است
تا هنگامی که ما بنشینیم و در زمینه دارایی های تاریخی و فرهنگی خود کاری انجام ندهیم
و آنها را رها کنیم، همانگونه که کسی از «حسین حمیدی» نوازنده ایرانی چیره دست این
ساز خبری ندارد و هیچگونه پشتیبانی از ایشان و نوازندگی شان نشده است، باید چشم به
راه مصادره این ساز و دیگر دارایی های تاریخی و فرهنگی مان مانند «رباب» یا همان ربک
که نام غربی آن است (نیای ویولن و خانواده آن) و... و دیگر افتخارات ملی خود مانند
ابن سینا، رازی، مولانا و... باشیم.
درباره آواز اورتور که ساتگین آن را خوانده است
باید بگویم که او دارای صدایی دلنشین و لطیف و ویژه است که طرفداران بسیاری دارد. او
بعد از فارغ التحصیلی از هنرستان عالی موسیقی در گروه کر ارکستر سنفونیک آواز می خواند
که پس مدتی آنرا رها کرد. دربخش اورتور «زاده مهر» چون به صدایی با حالت باز و وحشی
نیاز داشتم، با پافشاری و راهنمایی من نشان داده شد که او به جز کلاسیک و پاپ، توانایی
خواندن فرم های بومی دیگری را هم دارا است. هر چند فقط با یک تمرین چند ساعته، زیرا
ساتگین که تا کنون خود ترجیح داده در خانواده کار موزیک را انجام دهد، درست مانند من
که نزدیک هشت سال است گیتار نزده ام (البته شما خود انگیزه کار نکردن من و ساتگین را
بهترمی دانید)، او هم در هیچ کاری نخوانده است و این برای شروع یک کار تازه دشواری
بزرگی است.
در مورد خود آهنگ هم باید بگویم که فایل اصلی آن
را در اختیار نداشتم (فایلی که همه سازها و خواننده و... به طور مجزا هستند) و فقط
در یک خط (ویو) همه ارکستر و خواننده را با هم داشتم و دشواری کار در این بود که هر
تغییری و اضافه کردن هر سازی را باید باهمین یک خط (ویو) هماهنگ می کردم. بالاخره با
هر دوز و کلکی که بود آن را انجام دادم. لازم می دانم به این نکته هم اشاره کنم که
کلیه کارهای مربوط به این ترانه در اتاقم به سرانجام رسیده است. همانگونه که پیش از
این گفتم، امیدوارم که مفهوم شعر ترانه «زاده مهر» (که فقط شعار نیست، بلکه بر پایه
واقعیات تاریخی و فرهنگی استوار است) را هر ایرانی میهن دوستی برای روشن شدن هویت خود
همواره آن را باور و بیاد داشته باشد و آن را بهر گونه که در توانش باشد اجرا کند.
امروز کار را به پایان رساندم. گرچه فریدون مشیری
عزیزم نیست که با آن لبخند نجیبانه به زاده مهرش گوش بسپارد. و من نیز همچنان ممنوع
الکارم و نمی توانم کار را به صورت استاندارد در آلبومم به شما ارمغان دهم، ولی تکنولوژی
فاصله ها را از میان برداشته و من با همه نابسامانی ها و دشواری ها یکبار دیگر بسویتان
پرواز می کنم.
فریدون مشیری بهتر از من این سخن را می گوید که...
می توان کاسه آن تار شکست
می توان رشته این چنگ گسست
می توان فرمان داد: هان، ای طبل گران، زین پس خاموش
بمان
به چکاوک اما نتوان گفت، نخوان...
----------------------
ترانه زاده مهر
آهنگسازی و آرایش سازها: کورش یغمایی
ساخت اورتور تازه و آرایش سازها: کورش یغمایی
شعر: فریدون مشیری
لید گیتار (گیتارملودی): کورش یغمایی
کرال و آواز اورتور: ساتگین یغمایی
کرال آهنگ: ساتگین یغمایی، شاکه سلماسی، کاوه یغمایی،
محمد رضا زمهریری، آریو حبیبی
صدابرداری و مسترینگ: کامیل یغمایی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر