پیج فیس بوک «سینمای فردین» نوشت: نصرت الله
کریمی گفت: با زنده یاد فردین در سال 1343 آشنا شدم. در اولین برخورد او را انسانی
جوانمرد و دوست داشتنی و نیكوسرشت یافتم.
گرچه هرگز با او همكاری سینمایی نداشته ام اما
وجود او را برای ایجاد سینمای بومی بسیار موثر تلقی می كنم. سینمای ما كه در سال های
1330 در حد فقیرانه ای آغاز شد نه از طرف دولت حمایت می شد و نه سرمایه داران حاضر
بودند در این حرفه سرمایه خود را به خطر اندازند. ناگهان به طور اتفاقی ورزشكار مشهوری
با قامت و چهره زیبا وارد این حرفه شد. شهرت او موجب هجوم عده زیادی به گیشه های سینماها
شد. سرمایه ای كه از طریق فروش بلیت جمع آوری شده بود برای ایجاد استودیوهای لابراتوارها
و خرید وسایل فنی به كار رفت.
در واقع اهرم سرمایه با همیاری مردم صنعت سینمای
كشور ما را گسترش داد. اما هر اهرمی نیاز به نقطه اتكایی دارد و زنده یاد فردین نقطه
اتكای اهرمی بود كه بار سنگین هزینه های تهیه فیلم را به حركت درآورد. جمعیت كم نظیری
كه برای آخرین وداع در تشییع جنازه مرحوم فردین گرد آمده بودند، بی اختیار مرا به یاد
تشییع جنازه زنده یاد تختی انداخت و یكی از اشعار فریدون مشیری عزیز در ذهنم تداعی
شد: «تو نیستی كه ببینی» ای كاش بود و با چشم خویش شور و هیجان دوست دارانش را مشاهده
می كرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر