قدیمی ها – چاپ شده در یکی از مجله های قبل از
انقلاب: چند شب پیش در یک شب نشینی، عارف وقتی برای اجرای برنامه روی صحنه رفت، اول
از همه «مرا ببوس» را خواند.
بعد از مرا ببوس، دو سه آهنگ دیگر هم خواند و بعد یک
دفعه متوجه شد که گلنراقی خواننده مرا ببوس در آنجا حضور دارد از موقعیت استفاده کرد
و همان جا پشت میکروفن حضور گلنراقی را اعلام کرد و یکدفعه مردم برای گلنراقی دست زدند
و چند بار هم این دست زدن را تکرار کردند و عارف که روی سن بود با دست، محلی که گلنراقی
نشسته بود، به جمعیت نشان می داد اما با این همه گلنراقی فقط لبخندی به لب آورد و حاضر
نشد روی سن برود. وقتی خبرنگار عکاس سرویس هنری خواست از او چند عکس تازه بگیرد، گفت:
خیلی ها می خواهند ده ها و صدها آهنگ اجرا کنند و همیشه درمقابل مردم باشند. من هم
می خواهم با همین یک آهنگ در خاطره ها بمانم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر