خیلی‌ها او را با آهنگ‌هایی مانند «میرزا کوچک‌خان»، «کوراشیم» و «بنفش‌گل» می‌شناسند،
اما همشهریانش معتقدند که او «بلبل گیلان» است و در شهرش به این نام شهرت دارد.
به گزارش ایسنا، چهارم فروردین ۱۳۹۵ مصادف با ۸۱ سالگی ناصر مسعودی است. مردی که
در طول ۵۰ سال فعالیت هنری‌اش، بیش از ۲۵۰ ترانه‌ی محلی گیلکی اجرا کرده است.
ناصر مسعودی در سال ۱۳۱۴ در رشت متولد شد. هنوز سه ساله نشده بود که پدرش را از
دست داد. خواهر بزرگترش از راه خیاطی، مخارج زندگی را تأمین می‌کرد. صدای خوش در خانواده‌ی
مسعودی موروثی بود، اما مشکلات زندگی مجالی برای شکوفایی استعدادها نمی‌داد.
از این رو، ناصر مسعودی هم نمی‌توانست از مظهر و مکتب استادی بهره ببرد و تنها
الگوی او در زمینه‌ی آواز، امکانات متفرقه‌ای بود که اطرافش وجود داشت. خودش در این‌باره
گفته است: اگر کار مختصری در شناسایی و معرفی موسیقی گیلان انجام داده‌ام، همه‌اش با
تلاش و کوشش خودم بوده است. البته تشویق هنردوستان و دوستانم را نباید نادیده گرفت.
من ضمن این‌که از کودکی با نغمات دلنشین افراد خانواده‌ام خو گرفته بودم، از صداهای
خوش و گرم هنرمندان آن روزگار شهر رشت الهام می‌گرفتم.
ناصر مسعودی در سال ۱۳۲۸ بنا به اقتضای وضع خاصی که داشت، به تهران آمد و در خیابان
۱۷ شهریور ساکن شد در همان دوران به واسطه‌ی یک دوست، با کلاس‌های موسیقی علی‌اکبر
خان شهنازی در خیابان ناصرخسرو آشنایی پیدا کرد. صدای او مورد پسند قرار گرفت و چند
روز در هفته را در محضر شهنازی سپری می‌کرد؛ اما مشکلات اقتصادی باز هم مانع ادامه
کار او شد. مسعودی در سال ۱۳۳۲ با محمودی خوانساری آشنا شد و دوستی صمیمی‌ای میان آن‌ها
شکل گرفت.
این هنرمند در سال ۱۳۳۴ به زادگاهش رشت بازگشت و در همان سال با هنرمندانی مانند
امیر عطایی آشنا شد. ناصر مسعودی در هم‌نشینی با این هنرمند، چیزهای زیادی آموخت. او
مدتی هم به تئاتر علاقه‌مند شد، اما پس از مدتی دچار گرفتی صدا شد و پزشکش به او گفت
که اگر به تئاتر ادامه دهد، دیگر قادر به خواندن نخواهد بود. او با تمام علاقه‌اش،
تئاتر را کنار گذاشت و در سال ۱۳۳۶ به رادیو گیلان راه پیدا کرد.
او ترانه‌های محلی و آهنگ‌های زیبایی را از سال ۱۳۴۰ تا ۱۳۵۷ در رادیو و تلویزیون
اجرا کرد. ناصر مسعودی در طول ۱۸ سال تلاش در رادیو و تلویزیون با هنرمندانی همچون
احمد عبادی، اصغر بهاری، مهدی خالدی، رضا ورزنده، حبیب‌الله بدیعی، فرهنگ شریف، جهانگیر
ملک، محمد موسوی و... همکاری کرد که حاصل این همکاری‌ها قطعاتی مانند «به یاد آشنا«
و «مسافر» است. مسعودی همیشه معتقد بوده که یک شاگرد و طلبه است، با این‌که او بیش
از ۲۰۰ ترانه‌ی محلی و غیرمحلی را اجرا کرده است.
این هنرمند در سال ۱۳۴۳ به پیشنهاد زنده‌یاد روح‌الله خالقی همراه با مهدی خالدی،
فرهنگ شریف و جهانگیر ملک به شوروی سفر کرد و در سال ۱۳۵۲ نیز سفری به آمریکا برای
شناساندن موسیقی اصیل ایران داشت. برنامه‌هایی که در آن‌ها، موسیقی محلی نیز اجرا می‌شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر