تلاش مديرعامل باشگاه استقلال برای بازگرداندن قهرمان پرش ارتفاع به ایران: آیا «فرامرز آصف» به ایران بازمی گردد؟

فرامرز آصف خواننده ایرانی مقیم لس آنجلس و رکوردار پیشین پرش سه گام ایران در گفتگویی با هفته نامه «اطلاعات هفتگی» تمایل خود را برای بازگشت به ایران اعلام کرد.

به گزارش «موسیقی ما»، داستان از آن جا شروع شد كه «بهرام افشارزاده» - مدیرعامل باشگاه استقلال - که هم دوره آصف بوده، در نوروز 94 از «فرامرز آصف» نام برد و در یک گفتگو از او حمایت کرد و حضور کسی چون او را در ورزش دو و میدانی ایران، گامی بزرگ برای این رشته ورزشی برشمارد.

افشارزاده درباره این رکورددار پرش ارتفاع گفته بود: فرامرز آصف پسر تحصیل کرده ای بود که مدارج تحصیلی را تا بالاترین سطح ممکن گذارنده بود. ورزشکار خیلی خوبی هم بود. البته همان زمان کارهای هنری را نیز دوست داشت و طبیعی است وقتی این افراد به خارج می روند، جذب آن محیط شوند. این ها ورزشکار بودند که به آنجا رفتند و بعد وارد فضاهای دیگری شدند. آصف در رشته ورزشی خودش یک سرمایه بود و شاید اگر اوایل انقلاب حواس مسئولان ورزشی بیشتر جمع بود، او و امثال او از کشور خارج نمی شدند.

این مسئول باتجربه ورزش در ادامه صحبت های خود از فرامرز آصف خواست تا زودتر تصمیمش را برای بازگشت بگیرد و پیش قدم شود و از مسئولان هم خواست، در صورت بروز این اتفاق، با تقاضای او موافقت کنند تا آصف بتواند به کشورش بازگردد.

آصف در اطلاعات هفتگی

بعد از این صحبت ها بود که علی کیانی موحد از هفته نامه «اطلاعات هفتگی» به سراغ فرامرز آصف رفت تا از زبان خودش اتفاقاتی که در این سال ها برایش افتاده را بشنود. آصف در این گفتگو از موانعی که در زمان شاه بر سر راه موفقیت هایش ایجاد کردند گفته و در ادامه، از تمایلش برای حضور مجدد در ایران و کمک به ورزشکاران ایرانی صحبت کرده است. البته پیش از او، فرامرز آصف در گفتگویی با سروش ریاضی در ماهنامه «گزارش موسیقی» در قالب پرونده ای درباره اشعار طنز در موسیقی ایران، شرکت کرده بود. حتی سال ها پیش گفته می شد آصف به ایران هم آمده و از وزارت ارشاد درخواست کرده تا آلبوم جدیدش را در ایران منتشر کند.

حرم امام رضا (ع) برای من حکم دوپینگ دارد

آصف در دوران دبیرستان و به واسطه یکی از دوستانش با ورزش پرش آشنا می شود و انگیزه هایی از قبيل یک ساعت دیر رفتن به خوابگاه و دو روز مرخصی در دانشگاه افسری - که پاداشی برای خوب کار کردن در یک رشته ورزشی بود - باعث می شود که بیشتر و بیشتر به سمت ورزش کشیده شود. تا آنجا که به عنوان اولین فرد در ایران با بورسیه ورزشی، دوران دبیرستان خود را سپری کرده و با نتایجی که در مسابقات رسمی به دست می آورد، توجه مسئولین را به خودش جلب می کند.

بعد از آن موفق می شود به همراه تیم دو و میدانی ایران به اردویی در کشور آلمان برود که در همان دوران، موفق می شود در مسابقات داخلی، رکوردش را در پرش طول جابه جا کند. آصف در این گفتگو از بورسیه شدن اش توسط پنج دانشگاه معتبر آمریکایی حرف زده و به این موضوع اشاره داشته که همان دوران، مشکلاتی در فدراسیون برای او به وجود آمده و با نامردی هایی که به زعم او در حقش شده، فهمیده که در ایران نمی تواند رکوردش را بهبود بخشد. به همین دلیل، عزم سفر کرده اما یکی از تیمسارهای آن زمان به او اجازه خروج نداده و او را به سربازی فرستاده است.

آصف در این ادامه این گفتگو درباره جابه جایی رکوردهایی که پس از نزدیک به دو دهه در پرش طول و همین طور سه گانه ایران زده بود، صحبت کرده و از علاقه اش به حرم امام رضا گفته است: حرم امام رضا برای من حکم دوپینگ را دارد.

همچنین او در قسمتی از گفته های خود عنوان کرده: یک ماه به مسابقات المپیک آسیایی مانده بود و من برای این که از لحاظ روحی خودم را تقویت کنم، به مشهد رفتم. پیش از مسابقات آسیایی تهران، مسابقاتی در آرژانتین برگزار شد که من در آنجا مدال طلا گرفتم و جلال کشمیری مدال نقره. من زودتر از جلال راهی ایرانی شدم و قرار بود پس از زیارت به آلمان بروم. سراغ فدراسیون و رئیس جدید آن رفتم که یک پسر مولتی میلیونر به نام قوام شاهکار بود. به من گفت شنیده ام که در پاسپورت ات ایرادی وجود دارد. منِ ساده هم پاسپورت را به او دادم. او هم پاسپورت را در کشوی میزش گذاشت و گفت دیگر نمی توانی از ایران خارج شوی. چون ممکن است دیگر برنگردی! التماس های من فایده ای نداشت و به این ترتیب، من را به زور نگه داشتند تا در اردوی آنها که بدون برنامه ریزی بود حاضر شوم و در مسابقاتی که در ورزشگاه نیمه تمام آزادی برگزار می شد، شركت کنم.

چه کسی بیشتر از من می تواند برای ورزشکاران ایرانی مفید باشد؟

این رکوردارِ سابق دو و میدانی در این گفتگو از عزم جزم کرده اش برای بازگشت به ایران می گوید که مصادف می شود با انقلاب اسلامی و اتفاقاتی که در آن زمان متوجه خارج نشینان می شود: سال 1979 درس من به پایان رسید و آماده بازگشت به ایران شدم که انقلاب شد. شنیدم در ایران نسبت به دانشجویان محصل در آمریکا، غضب وجود دارد. حرف شان این بود که ما تمام مال و منال ایران را برداشته و به آمریکا برده ایم. من در یک قفس با شیشه های ده اینچی گرفتار شدم و هرچه بی گناهی خود را فریاد می زدم، کسی صدای من را نمی شنید. هیچ آدمی در فدراسیون دو و میدانی نبود که بگوید بورسیه فرامرز آصف از طریق خود آمریکا بود و دولت شاه مانع پیشرفت اش شده و دو سال او را به زور به سربازی برده که از ایران خارج نشود.

این خواننده که به نظر برای بازگشتش به ایران مصمم است، در بخشی دیگر از صحبت هایش از آمریکا به عنوان مزخرف ترین کشور دنیا برای ورزش های دانشجویی یاد می کند: فکر نکنید آمریکا بهشت بود، آنجا مزخرف ترین کشور دنیا برای ورزش های دانشجویی بود. سال اول که نِوادا بودم، به این نتیجه رسیدم که مسابقاتش در حد من نیست. در یک سال، تمام رکوردهای دانشگاه را شکسته بودم. در سه گام و پرشِ طول حرف اول را می زدم. خانواده من وضع مالی خوبی نداشت که بتواند برای من پول بفرستند! تمام تابستان را در شیکاگو بستنی می فروختم تا خرج اضافی زندگی ام را جبران کنم. در تمام طول دوران ورزشی ام، هیچ پولی نه از فدراسیون و نه از باشگاه تاج گرفتم. زمانی که از ایران رفتم، آرزو داشتم به ایران بازگردم و در آنجا مسابقه دهم اما یک بار نه در زمان شاه و نه حال حاضر کسی از فدراسیون دو و میدانی از من نخواست به ایران بیایم و چند ورزشکار را تمرین دهم. تا همین امروز هم پیشنهادی به من نداده اند. خرج من بیشتر است یا آن مربی روس؟ چه کسی بیشتر از من که ایرانی هستم، وطنم را دوست دارد؟ چه کسی بیشتر از من که کارم به همه اثبات شده، می تواند برای ورزشکارن ایرانی مفید باشد؟

تلاش واقعی یا حربه تبلیغاتی؟

از آنجا كه در اين مدت، نگاه مسئولين به بازگشت برخى از خوانندگان لس آنجلسى به ايران مانند گذشته نبوده و كورسوى اميدى در نقطه نظرات آنها به چشم مى خورد، بايد ديد كه به گفته هاى اين قهرمان ورزشى كه از ايران رفت و به يك خواننده لس آنجلسى تبديل شد، چه واكنشى نشان داده می شود و آيا فرامرز آصف هم مى تواند مانند «محمد نصيرى» كه يكى از پرافتخارترين وزنه برداران تاريخ ايران و آسيا است، به ايران بازگردد يا همه این جنجال ها تنها حربه های مدیرعامل باشگاه استقلال است برای فیل هوا کردن و جلب نظر هواداران و علاقه مندان ورزش و موسیقی و در این میان فرامرز آصف، جز دستاویزی برای رسیدن به این مقصد نیست؟