حال عمومی استاد عطاءالله بهمنش این روزها خوب
است اما دیگر امکان مصاحبه برای برگشت به خاطرات گذشته را ندارد.
به گزارش ایسنا، عطاءالله بهمنش، هر چند در حال
گذراندن روزهای 93 سالگی خود است، اما همچنان فرهیخته و استوار، عاشق و دلسوز ورزش
ایران است. مردی که در حرفه ی گزارشگری هیچگاه گاف نداد.
استاد عطاءالله بهمنش به سختی مطالبی را از گذشته
به یاد می آورد. البته دوستان ورزشی استاد بهمنش در رشته های مختلف ورزشی نیز برای
جویا شدن از احوالش به او سر می زنند اما او دیگر قادر به مصاحبه نیست.
عطاءالله بهمنش
ورزشکار، نویسنده، روزنامه نگار، کارشناس مفسر،
تاریخ شناس ورزش و گزارشگر رادیو و تلویزیون ایران در بیست و چهارمین روز از سال
1302 در کرمانشاه دیده به جهان گشود. پدیده ای که در نهمین دهه از زندگی، قلبش هنوز
به عشق ورزش ایران می تپد.
جملاتی که در زیر می خوانید بخشی از گفته های استاد
عطاءالله بهمنش است که در سالروز تولدش در ایسنا به زبان آورده بود: کار نوشتن را در
مجله «امید ایران» شروع کردم. زندگی پر آب و نانی نداشتم. در همین تهران در باشگاه
بانک ملی عضو بودم و وظیفه دارم اینجا از دکتر
اکرامی یاد کنم.
حیف است مجلس ورزشی داشته باشیم و از ایشان حرفی
گفته نشود. کار ورزش و کار گزارش ام با نوشتن همراه شد. دکتر به من گفت که اگر می خواهی
خوب شوی ناچار هستی که بنویسی. هیچ کس به جز دکتر اکرامی به شکل خاص به من چیزی یادآوری
نکرد. هر چه ایشان گفت این بود که کار کن و تجدید خدمت. اگر چیزی را 50 درصد می گویی
و می شکافی طوری آن را تنظیم کن که کسی از تو نرنجد. من تلاش کردم. خوب یا بد، قبول
شده یا نشده، امیدوارم که مورد تایید باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر