۱۳۹۳ شهریور ۱۹, چهارشنبه

گلایه های سعید راد از سرخپوشان: این پرسپولیس را دوست ندارم

سعید راد، بازیگر قدیمی سینمای ایران که یکی از حامیان پر و پا قرص پرسپولیس است، از شرایط حاکم بر تیم محبوب خود رضایت ندارد و بازی های پرسپولیس فعلی را دوست داشتنی و تماشاگرپسند نمی داند.

سعید راد از حال و روز فوتبال ایران و اوضاعی که بر مجموعه سرخ حاکم شده، گلایه دارد اما ترجیح می دهد فقط نظاره گر باشد.
سینمادوستان همیشه در فصل جشنواره و یا روی پرده سینما سراغ سعید راد را می گیرند اما ما مثل فوتبال دوستانی که می دانند سعید راد دل بسته پرسپولیس است، به هر بهانه ای - چه پرسپولیس در اوج باشد و چه در بحران - یاد سعید راد می افتیم و دوست داریم پای حرف های او بنشینیم. این بار هم وقتی به بهانه ناکامی های اخیر پرسپولیس با بازیگر توانمند سینمای ایران «هم کلام» شدیم، حرف های شنیدنی زیاد داشت اما اکثر گفته هایش به خواست ایشان، به رسم امانت نزد ما می ماند... سعید راد دوست ندارد از حرف ها و گلایه هایش سوءبرداشت شود. او می گوید مردم خودشان همه چیز را می دانند و حرف تازه ای ندارم اما با اصرار ما، به واقعیت هایی اشاره می کند که درد واقعی پرسپولیس است. حال آنچه در پی می آید، فقط بخش های نوشتنی از نقدهای این بازیگر توانای سینمای ایران و حامی همیشگی پرسپولیس است...
سعید راد ابتدا به اوضاع این روزهای پرسپولیس اشاره می کند: متأسفانه اوضاع تیم اصلاً خوب نیست. نمی دانم چه بگویم، پرسپولیس چند سالی است دچار مشکلات خاصی شده و در حد و اندازه نام خودش ظاهر نمی شود. این چیزی نیست که فقط من و شما بدانیم و بگوییم. این مسئله دیگر فراگیر شده است. الان نوجوان 10 ساله طرفدار پرسپولیس که به قول خودشان یار دوازدهم تیم است و در سرما و گرما از پرسپولیس حمایت می کند هم این موضوع را می داند و تجزیه تحلیل می کند، چه برسد به اینکه ما و شما بگوییم. من حال و روز این مردم را درک می کنم و به آنها حق می دهم نگران باشند. من سال ها پرسپولیسی بودم و هنوز هم هستم و می دانم هوادار از نتایج اخیر این تیم دچار چه ناراحتی های روحی می شود.
بازیگر توانای سینمای ایران ادامه می دهد: «این هوادار وقتی به ورزشگاه می رود، دوست دارد پرسپولیس واقعی را ببیند، همان پرسپولیس واقعی که ما طرفدارش بودیم و خیلی ها به پشتوانه فوتبال هجومی و زیبایی که بازی می کرد، از همان دوران طرفدارش شدند. منظورم همان پرسپولیس جنگنده، هجومی، شاداب، مبارز و باتعصب است که هوادارپسند بازی می کرد. تیمی که الان در زمین می بینید، اصلاً شبیه پرسپولیس واقعی نیست. می خواهم یک مثال ساده برای شما بزنم؛ آن گونه که ما فوتبال را شناختیم، هافبک که حرکت می کند،  باید توپ را به مهاجم برساند.
این چیزی بود که من در استادیوم می دیدم اما حالا هافبک لب خط می رسد و مهاجم هنوز حرکت نکرده است. من به این فوتبال می گویم من درآوردی! این بازیکنان اصلاً معلوم نیست در زمین چه کار می کنند. این آدم ها در زمین کاری که می کنند اصلاً شبیه تعریفی که من از فوتبال دارم، نیست. من پرسپولیسی هستم و دوست ندارم تیم خودم را بی هدف و بی برنامه ببینم.
وقتی به سعید راد می گوییم ولی پرسپولیس مقابل تراکتورسازی فرصت گلزنی هم زیاد داشت و فقط بدشانسی آورد، جواب می دهد: اصلاً بحث این بازی یا بازی قبل و یا حتی بازی آینده نیست که مربی یا هوادار راضی باشد یا نباشد. مشکل اساس تیم پرسپولیس است. اصلاً شما فکر کنید پرسپولیس 2 بر صفر تراکتور را برده! اگر تماشاگر نقاد نگاهی بیندازد، الان اصلاً تیم نداریم. هر بازیکنی در زمین برای خودش هر کاری دوست دارد، انجام می دهد و گاهی اوقات این وسط، اتفاقی یک نفر توپ را می برد و گل هم می زند. در عوض هر لحظه از بازی هم امکان دارد ما گل بخوریم.
من نمی گویم قبلاً گل نمی خوردیم، قبلاً اگر گل می خوردیم، گل هم می زدیم ولی حالا شرایط برعکس شده است. حالا نه تنها بد گل می خوریم بلکه توان گل زدن هم نداریم. از موقعیت ها نمی توانیم استفاده کنیم چون برنامه ای برای خلق موقعیت نداریم. باور کنید من آدم نتیجه گرایی نیستم. اصلاً مهم نیست پرسپولیس در هر بازی بازنده از زمین بیرون بیاید، مهم این است که فوتبال بازی کند و تماشاگر دست بزند و هورا بکشد. شادی و هیجان نصیب تماشاگر شود. در این صورت هوادار خودش تشخیص می دهد پرسپولیس در یک یا چند بازی بدشانس بوده و برای بدشانسی هایش متأسف خواهد شد. رسانه ها هم به بدشانسی تیم پی می برند. هوادار این چیزها را می بیند و ناراحت می شود. من هم این بازی های پرسپولیس را با گذشته مقایسه می کنم و حسرت می خورم. آن پرسپولیس هجومی با آن همه بازیکن لایق کجاست؟ الان بازیکن نداریم.
سعید راد معتقد است پرسپولیس دو سالی است بد بسته می شود: متأسفانه 2 دوره است پرسپولیس بد بسته می شود. نمی دانم چرا و حتی نمی دانم چه کسی پشت این تفکر بوده اما هر کسی تیم پرسپولیس را بسته، باهوش نبوده است و تیم تعادل فنی ندارد. تیم بستن یک کار تخصصی است، عین انتخاب بازیگر در یک فیلم خوب سینمایی... در تمام دنیا یک عده که تخصص تیم بستن دارند و کارشان این است، با همفکری و براساس نیاز، تیم را می بندند. آنها با تفکر و تحقیق یارگیری می کنند و اصولاً اینگونه نیست که دفاع، هافبک، دروازه بان و تمام مهره ها را فقط یک نفر جذب کند و تصورش این باشد که فقط خودش قوه تشخیص دارد!
سعید راد در واکنش به این سؤال که پس چرا پرسپولیس فصل قبل نایب قهرمان شد، حرف جالبی می زند: «فصل قبل سایر تیم های لیگی خوب بسته نشده بودند و پرسپولیس با همین بازیکنان حتی می توانست قهرمان شود ولی امسال همه تیم ها خوب و قوی بسته شده اند و پرسپولیس نمی تواند مقابل این رقبای سرسخت حرف خاصی برای گفتن داشته باشد. من به جرأت می گویم 90 درصد بازیکنان فعلی در حد و اندازه این تیم نیستند. قصد جسارت و توهین ندارم و نمی خواهم زحمات این دوستان را زیر سؤال ببرم. هرکس به اندازه توانایی خود اما زحمت به تنهایی کافی نیست. فوتبال یک مقوله تخصصی است و متخصص ها باید کنار هم قرار بگیرند و کار را گروهی جلو ببرند. اتفاقاً در پرسپولیس فعلی آدم های خوبی هستند که من قبول شان دارم.
سرپرست تیم، محمد پنجعلی از بازیکنان قدیمی و از متخصصان قابل احترام است، افشین مثل پنجعلی بازیکن مطرح و صاحب سبکی بوده، علی دایی هم انسان باهوش و بالیاقتی است. دایی چه بخواهیم و چه نخواهیم یکی از افتخارات فوتبال ایران است، مربی خوبی است و آقای گل جهان بوده و هنوز هم در ایران مهاجمی روی دست او نیامده اما شما به من بگویید چطور می شود این گروه حتی نتوانسته اند یک بازیکن در حد 30 درصد تخصص و شناخت خودشان آماده کنند؟ سعید راد تأکید می کند: من اگر حرفی می زنم، فقط از روی دلسوزی است. اگر هم دوست نداشتم مصاحبه کنم، برای این بود که از حرف هایم سوءبرداشت نشود. من فقط ایرادات را می بینم و می گویم. من یک پرسپولیسی هستم و دوست دارم این تیم مثل گذشته های دور موفق باشد. از این هنرمند پرسپولیسی می پرسیم اگر سیدجلال، خلعتبری، پولادی و... می ماندند، اوضاع پرسپولیس بهتر نمی شد؟ جواب سعید راد هوشمندانه است: اگر سیدجلال هم در پرسپولیس می ماند، فرقی نمی کرد.
در این شرایط حتی لیونل مسی هم نمی توانست کمک حال تیم شود. ما استخوانبندی درست و حسابی نداریم. تیم خوب بسته نشده، خوب دفاع نمی کند، خوب جلو نمی کشد. تمام این عوامل دست به دست هم می دهد تا پرسپولیس «هوادار آزاری» کند. من هم اگر ناراحتم، به خاطر ناراحتی هواداران است. ناراحتم چون دلم می سوزد و از تیم محبوب خودم انتظار دارم. من یک پرسپولیسی هستم اما این تیم فعلی پرسپولیس را دوست ندارم. پرسپولیس من همان تیم قابل احترامی است که حتی هوادار استقلال هم می گفت فوتبال خوبی بازی می کند. من آن پرسپولیس را دوست دارم... و اما حالا چه باید کرد؟! پاسخ سعید راد را بخوانید: «کاری نمی توان کرد، غیر از صبر... تیم باید جلو برود تا لیگ تمام شود.
اتفاقاً ممکن است در همین لیگ اول هم بشویم(!) اتفاق است دیگر! بچه ها باری به هر جهت بازی می کنند و وقوع هر اتفاقی ممکن است. لیگ قهرمانان آسیا هم درپیش است. کاری نمی توانیم انجام بدهیم. تیم همین طوری که موفق نمی شود، موفقیت ابزار می خواهد. این را همه پرسپولیسی ها می دانند که یک هارمونی مناسب در تیم دیده نمی شود و واقعاً دست هواداران درد نکند که صبور هستند و معرفت دارند. آنها با منش و معرفت خود، صبورانه پای تیم ایستاده اند. غیر از صبر هم کاری نمی توان کرد!

۲ نظر:

ناشناس گفت...

عشق است آبی و آفریننده اش ...

ناشناس گفت...

بیاواستقلالی شو بهانه ات قبول ویزا امدن
به اس اس بلا مانع است اس اس اسسی