۱۳۹۲ اسفند ۲۵, یکشنبه

انتقاد از نحوه انتشار آثار هوشنگ گلشیری

بیست و پنجم اسفندماه زادروز هوشنگ گلشیری است. همسر این نویسنده فقید در زادروز او از عرضه بی اجازه آثارش در فضای مجازی و انتشار نسخه های افست کارهایش به عنوان اثرِ اصل انتقاد می کند.

فرزانه طاهری، مترجم و همسر هوشنگ گلشیری، در گفت و گو با ایسنا، گفت: مادرش می گفته موقع تولدش آب ها یخ زده بودند. خودش این تاریخ را به عنوان روز تولدش به رسمیت نمی شناخت. اگر گلشیری زنده بود، حالا وارد 77 سالگی می شد، 77 ساله می شد و من نمی توانم او را در 77 سالگی تجسم کنم، اما چون 63 ساله اش آن طور بود، حتما 77 ساله اش هم خیلی خوب می شد؛ از آن 77 ساله های داغان نمی شد!
او در ادامه درباره انتشار غیر قانونی آثار این نویسنده به صورت افست و در فضای مجازی گفت: در فضای مجازی کارهایی را از او عرضه می کنند که در بازار هم هست. گاهی هم از حروف چینی کارهایی که ما در سایت بنیاد گلشیری گذاشته ایم، استفاده می کنند و حتا لینک سایت را نمی گذارند. ما هم بارها اعتراض مان را برای شان نوشته ایم، اما ترتیب اثر داده نمی شود.
طاهری درباره آثاری که گلشیری نوشته و منتشر نمی شوند گفت: «بر ما چه رفته است، باربد؟»، «معصوم اول»، «معصوم چهارم»، «معصوم پنجم»، «کریستین و کید»، «بره گمشده راعی»، «در ولایت هوا» و «جن نامه» منتشر نمی شوند. ما این کتاب ها را تمیز و بدون غلط تایپ کرده ایم و روی سایت بنیاد گلشیری گذاشته ایم؛ چون در ایران نیستند.
او همچنین درباره کتاب های افست گفت: اوایل بعد از مرگ گلشیری دیدم که مجموعه آثارش را در دو جلد به شکل فجیعی پلی کپی مانند درآورده اند. رفتم پیدا کردم که این کار در کجا انجام می شود و حتا تهدیدشان کردم، اما بعدا این کار به شکل گسترده تری انجام شد. حالا حتا جلدها را هم کپی رنگی می کنند و به قیمت گزاف به عنوان اصل می فروشند. خودم چند وقت پیش «کریستین و کید» را دیدم که فروشنده می گفت 30 هزار تومان می فروشم، اصل است. چطور کسی جلودار این ها نیست؟
طاهری درباره انتشار نسخه های افست کتاب های گلشیری ادامه داد: انتشار آن هایی که در بازار نیست، اشکال ندارد، هرچند ما می دانیم که فقط سودجویی یک عده است و دل شان به حال ادبیات نسوخته، اما به هر حال این کتاب ها در بازار نیست، ولی الآن کتاب هایی را هم که در بازار هست، به صورت افست می فروشند. داستان های کتاب «نمازخانه کوچک من» به جز یکی - دو تا در «نیمه تاریک ماه» آمده است.
او همچنین درباره ناشرانی که به صورت قانونی آثار گلشیری را منتشر می کنند، اظهار کرد: بیش تر آثارش را انتشارات نیلوفر منتشر می کند. یکی - دو تا از کتاب هایش هم در انتشاراتی های دیگر چاپ می شود؛ یک کار برای نوجوانان دارد که دست نشر آگه (آگاه) بود. آثار دیگرش هم به جز «جبه خانه» که در انتشارات کتاب تهران منتشر شده بود، دست انتشارات نیلوفر است.
هوشنگ گلشیری، نویسنده و منتقد ادبی، در بیست وپنجمین روز اسفندماه سال 1316 در اصفهان به دنیا آمد. در کودکی به همراه خانواده به آبادان رفت و بعد از بازگشت دوباره به اصفهان از سال 1334 تا 1352 در این شهر زندگی کرد. گلشیری پس از گرفتن دیپلم، در شهرها و روستاهای اطراف زادگاه خود به تدریس پرداخت و فعالیت ادبی اش را با جمع آوری فولکلور اصفهان آغاز کرد. او مدتی به سرودن شعر پرداخت، اما پس از مدتی این کار را رها کرد و به نگارش داستان پرداخت.
نخستین مجموعه داستان  گلشیری به نام «مثل همیشه» در سال 1347 منتشر شد. او پس از مدتی در سال 1348 رمان  «شازده احتجاب» را منتشر کرد که شهرت فراوانی را برایش به همراه آورد. شهرت گلشیری تنها به دلیل آثاری نیست که خلق کرده است. حلقه  ادبی «جُنگ اصفهان» و جلسه های ادبی  دیگری که گلشیری در آن ها حضوری پررنگ داشت، از فعالیت های اثرگذار این نویسنده در ادبیات معاصر هستند. از مهم ترین فعالیت های هوشنگ گلشیری، مشارکت در راه اندازی حلقه ادبی جُنگ اصفهان بود که در زندگی ادبی او نقش تعیین کننده ای داشت. اعضای این جُنگ در جلسات هفتگی ادبی شرکت می کردند و حاصل کارشان در این جلسه به صورت «جنگ اصفهان» منتشر می شد. اولین شماره  این جُنگ در تابستان 1344 منتشر شد.
از دیگر اقدام های ادبی گلشیری، تشکیل جلسات هفتگی داستان خوانی و نقد داستان از سال ۱۳۶۲ تا پایان عمرش بود که به جلسات پنج شنبه ها معروف شد، همچنین مشارکت در تأسیس کانون نویسندگان ایران، تشکیل کارگاه های داستان و سردبیری مجله  «کارنامه».
مجموعه ی داستان های «مثل همیشه»، «نمازخانه کوچک من»، «جبه خانه»، «پنج گنج» و رمان های «شازده احتجاب»، «کریستین و کید»، «بره گمشده راعی»، «معصوم پنجم (یا حدیث مرده بر دار کردن آن سوار که خواهد آمد)»، «در ولایت هوا»، «آینه های دردار» و «جن نامه» و همچنین فیلمنامه «دوازده رخ» از آثار این نویسنده هستند.
هوشنگ گلشیری سرانجام به دنبال یک دوره بیماری، در ۱۶ خردادماه 1379 در بیمارستان ایرانمهر تهران درگذشت و پیکرش را در امام زاده طاهر کرج به خاک سپردند. پس از درگذشت این نویسنده، بنیاد هوشنگ گلشیری تشکیل شد و جایزه ا ی داستانی را به نام این نویسنده راه اندازی کرد.

هیچ نظری موجود نیست: