زنده یاد مازیار پرتو فیلمبردار، فیلمساز و تدوینگر
سینمای ایرانی است. او دیروز چهارشنبه ۲ بهمن ۱۳۹۲ در آمریکا درگذشت.
مازیار پرتو فرزند علی پرتو متخلص به شین پرتو،
نویسنده و محقق ادبی بود و در آبان ماه سال ۱۳۱۱ به دنیا آمد. وی از هنرستان صنعتی
تهران دیپلم خود را گرفت و سپس در سال ۱۳۳۲ با گذراندن دوره فیلمبرداری دانشگاه سیراکیوز
در تهران به عنوان فیلمبردار فیلم های گزارشی، خبری و مستند در وزارت فرهنگ و هنر استخدام
شد.
پرتو افزون بر فیلمبرداری، کارگردانی و تدوین چندین
فیلم را نیز انجام داده و در چند فیلم هم بازی کرده است. نخستین فیلمی که پرتو فیلمبرداری
کرد «شقایق سوزان» نام داشت. قیصر، «طوقی»، «باباشمل»، «برزخی ها»، «جعفرخان از فرنگ
برگشته»، «روز واقعه»، «کفش های میرزانوروز»، «سفر جادویی»، «آدم برفی»، «روز واقعه»…
و مجموعه های تلویزیونی «هزار دستان»، «امام علی» و «مردان آنجلس» از جمله آثاری هستند
که او فیلمبرداری کرده است.
مازیار پرتو
گرگ بیزار با بازی بهروز وثوقی و نویسندگی بهزاد
فراهانی از جمله فیلم هایی است که مازیار پرتو در سال ۱۳۵۲ ساخت و آن را تدوین و فیلمبرداری
کرد. «خاطرخواه» به کارگردانی امیر شروان و بازی ناصر ملک مطیعی و فروزان که در سال۱۳۵۱ ساخته شد نیز از جمله
فیلم هایی است که او فیلمبرداری و تدوین کرده است.
نورپردازی و حرکت روی دست دوربین در آثاری که مازیار
پرتو فیلمبرداری کرده است از نمونه های درخشان سینمای ایران به شمار می رود.
مازیار پرتو در روز ۲۲ آبانماه سال ۱۳۱۱ در تهران
به دنیا آمد. وی از سینماگران سرشناس و برجسته سینمای ایران است. اگر چه وی در کارنامه
هنری خود کارگردانی چند فیلم، و همچنین مشاوره کارگردانان برجسته (به ویژه در کارهای
نخستین آنان) را در برنامه ریزی، دکوپاژ و صرفه جویی های زمانی و اقتصادی داشته است،
اما او را بیشتر با تصاویری که ساخته می شناسند. مازیار پرتو آثار متعددی نیز در تدوین
سینمایی دارد که در نوع خود تاثیر گذار و نشان دهنده تسلط ذاتی او در پرداخت ریتم و
پیوستگی تصاویر هستند.
مازیار پرتو
سبک وی در فیلمبرداری روی دست مهارت دارد، و آثاری
که از وی با این سبک وجود دارند جزو یادمان ماندگار کلاس سینمای ایران هستند. فیلم
کوتاه ندامتگاه زنان، هنوز به عنوان یک الگوی کلاسیک و درسی دوربین روی دست مورد استفاده
قرار می گیرد. نورپردازی او، بیشتر حسی و پیچیده است، تا ساده و آکادمیک. به سختی می
توان منابع نورش را در پلان های وی یافت، و اگر سایه ای به چشم بخورد، جزئی از چشم
نوازی های تصویری است که می پردازد. هنر وی آنجا به اوج می رسد که نورپردازی و حرکت
روی دست را تلفیق می کند.
پرتو روز چهارشنبه دوم بهمن ماه سال ۱۳۹۲ (۲۲ ژانویه
۲۰۱۴) پس از سپری کردن یک دوره طولانی بیماری در کالیفرنیای آمریکا در سن ۸۱ سالگی
در اثر بیماری قلبی درگذشت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر