۱۳۹۲ دی ۸, یکشنبه

رضا مرزبان، پیشکسوت روزنامه نگاری مدرن ایران درگذشت

یکی از استادان روزنامه نگاری نو ایران درگذشت. رضا مرزبان، سردبیر «پیغام امروز» از نخستین روزنامه های توقیف شده پس از انقلاب ۱۳۵۷ بود.
به گزارش دویچه وله، مرزبان از منتقدان جمهوری اسلامی بود و در نهایت به دلیل افزایش فشارها ایران را ترک کرد. رضا مرزبان روز شنبه ۷ دی بر اثر عوارض ناشی از سرطان در بیمارستانی در حومه پاریس درگذشت. این روزنامه نگار، نویسنده و شاعر ایرانی در هنگام مرگ ۸۵ سال داشت. مرزبان عضو کانون نویسندگان و انجمن قلم ایران (در تبعید) بود.
وی در سال ۱۳۰۷ در مشهد به دنیا آمد و پس از اخذ دیپلم در سال ۱۳۲۶ به تهران رفت. مرزبان پیش از کوچ به تهران گرداننده گروه «باهماد آزادگان» در مشهد بود؛ گروهی متشکل از هواداران احمد کسروی، تاریخ نگار و نویسنده ایرانی که توسط گروه «فداییان اسلام» ترور شد. مرزبان خود از بنیانگذاران این گروه در مشهد بود. جمعیت «باهماد آزادگان» را احمد کسروی در سال های آغازین دهه ۱۳۲۰ خورشیدی پایه گذاری کرده بود.
رضا مرزبان در تهران مانند بسیاری از روشنفکران هم عصر خود به همکاری با روزنامه های چپ و نشریات نزدیک به حزب توده ایران مانند «چلنگر»، به سردبیری محمدعلی افراشته، و «به سوی آینده» به سردبیری داوود نوروزی پرداخت. وی پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ و در جریان سرکوبی جریان های چپ، به اتهام همکاری با حزب توده دستگیر و حدود دو سال زندانی شد. او در این مدت از جمله با احمد شاملو، شاعر سرشناس، هم بند بود.
پس از خروج از زندان، مصطفی مصباح زاده، بنیانگذار و مدیر کیهان (پیش از انقلاب) مرزبان را به این روزنامه برد. مرزبان از سال ۱۳۳۵ دبیر بخش اقتصادی روزنامه کیهان شد و پس از تأسیس دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی در میانه دهه ۱۳۴۰، در حالی که ممنوع القلم بود، در این دانشکده به تدریس پرداخت. او همچنین از اعضای فعال سندیکای روزنامه نگاران بود که در اعتصاب ۶۲ روزه مطبوعات در آستانه انقلاب ۱۳۵۷ نقش برجسته ای ایفا کرد.
رضا مرزبان پس از انقلاب سردبیر روزنامه «پیغام امروز» شد. این روزنامه که در فضای آزاد ماه های نخستین پس از انقلاب از حکومت جمهوری اسلامی انتقاد می کرد، چند ماه بیشتر عمر نکرد و جزو نخستین نشریاتی بود که پس از انقلاب توقیف شدند. مرزبان در سال ۱۳۶۰ به دلیل افزایش فشارها، ایران را به مقصد فرانسه ترک کرد. مرزبان در کنار روزنامه نگاری هم شعر می سرود و هم به پژوهش های فرهنگی و اجتماعی می پرداخت. دفتر شعر «آتش در جنگل» و کتاب «روحانیت و تحولات اجتماعی در ایران» از جمله آثار وی هستند.

هیچ نظری موجود نیست: