«احمد آزاد» خواننده معروف، خواننده ایست که به
دلیل احترام به پیشگامان موزیک و سینما و تائر، در برنامه ویژه تلویزیونی خود، از آنها
یاد می کند، اخیرا سیزدهمین سال پخش برنامه تلویزیونی خود «بامداد آدینه» را آغاز کرده
است.
به گزارش جوانان، احمد آزاد می گوید: خوشبختانه
من آرشیو غنی و بزرگی دارم که شامل مصاحبه های بسیار شنیدنی با هنرمندان داخل و خارج
از ایران، پیشگامان و پیشکسوتان نام آور، بسیاری که شاید از صحنه هنر ظاهرا کناره گرفته
و هنوز سرشار از هنرها هستند، برنامه هایی از سال های دور قبل از انقلاب در رادیو ایران
و خلاصه مجموعه ای که می تواند برای شنوندگان رادیو جوانان شنیدنی باشد و در هفته های
آینده بیشتر درباره اش توضیح خواهم داد.
از احمد آزاد درباره برنامه موفق تلویزیونی اش
در شبکه پارس می پرسیم.
می گوید: این برنامه با نام بامداد آدینه شب های
پنجشنبه از ساعت 11:30 شب تا یک و نیم بامداد که در ایران بهترین زمان است پخش می شود
برنامه ای که سبب می شود مردم دلشان باز شود، چهره های آشنا و محبوب شان را ببینند.
این برنامه را من 13 سال پیش در شبکه پارس آغاز کردم من با هزینه ی خود، برنامه را
تهیه و تولید کردم و هیچ اسپانسر و حامی و پشتیبانی هم نداشتم.
احمد آزاد
از هدف های برنامه برایمان بگو:
هدف معرفی هنرمندانی است که یا سال هاست فراموش
شده اند، یا قدر و قیمت شان را از یاد برده ایم، که یا در داخل ایران هستند و یا در
خارج در گوشه ای سال های عمر را طی می کنند، این برنامه شامل: گزارش هفته، خاطره ها
و سخن هفته است، که در سخن هفته، به معرفی شعرای نامدار، نویسندگان و آثارشان می پردازیم
و به سراغ انجمن های مختلف ادبی و شب های شعر می رویم سروده ها را پخش می کنیم «خاطره
ها» با نامداران و چهره های ماندنی سخن می گوئیم، به سراغ ملک مطیعی ها، ایرج قادری
ها رفتم، به سراغ اسطوره های موسیقی رفتم و با آنها ساعت ها حرف زدیم، حرف هایی که
کمتر گفته شده و شنیده شده است در زمینه خاطره ها، حدود 200 برنامه تهیه کردیم، که
بیشترشان در ایران هستند، گاه که امکان گفتگو با آنها را نداریم، من در میان 6 هزار
جلد کتابی که دارم، به مروری از زندگی و فعالیت هایشان می پردازم. گزارش هفته به رویدادهای
روز در رابطه با هنرمندان ارتباط دارد، اگر هنرمندان قدیمی قدم تازه ای برداشته اند،
اگر بیمار شده اند، اگر از دست رفته اند، یادشان می کنیم، زندگی شان را مرور می کنیم
همین هفته به سراغ سعدی افشار رفتیم مرد سیاه صحنه، که قلب سپیدی داشت. جالب اینکه
در خارج ما گاه هنرمندان قدیمی و حتی دست اندکار، از گفتگوی صریح و بدون رتوش پرهیز
می کنند، می گویند شاید به ایران سفر کنند، برایشان دردسر بشود، ولی گاه هنرمندان داخل
ایران، بدون هراسی حرف دل شان را می زنند.
چه عوامل و نتایجی در این برنامه ها سبب رضایت
خودت شده است؟
از اینکه با یک برنامه، با یک یادآوری، با یک مرور
خوب و کامل، دل این هنرمندان شاد می شود، انرژی
می گیرند، دوستداران شان بعد از سال ها با آنها تماس می گیرند، فامیل و آشنایان دوباره
آنها را به یاد می آورند و به سراغ شان می روند، همین ها یک حرکت تازه، یک انقلاب روحی
در زندگی این هنرمندان است، که بیشترشان منزوی شده و فکر می کنند همه آنها را از یادشان
برده اند. وقتی یک تلفن و پیام پراز شادی و امید و سپاس از این نام آوران دریافت می
کنم، خستگی ها از تنم در می رود.
من در طی سال ها فعالیت در این شهر، همیشه در حال
آموختن بودم، سعی کردم کارنامه خوبی برای خود بسازم و بیشتر من نیرو را از مردم درون
ایران گرفتم. که با مهر و محبت و صفای خاص شان مرا سرشار کرده اند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر