۱۳۹۴ آذر ۱, یکشنبه

یادداشت اکبر گلپایگانی به بهانه درگذشت رحیم معینی کرمانشاهی/ رفیق ٥٠ ساله، خداحافظ

موسیقی ایرانیان : وداع با معینی کرمانشاهی برای من وداع با رفیقی است که ۵٠ سال با او دوستی و معاشرت داشته‌ام.
سال‌ها پیش یکی از ترانه‌های خیلی زیبای او را خواندم «ای ساقی ‌ای ساقی پیاله پر کن/ دریای روحم را ز ناله پر کن/ از رنگ و ریا بیچاره شدم/ ساقی کجایی در شهر جنون آواره شدم»، با آهنگی که همایون خرم ساخت، این قطعه پس از انتشار، خیلی موردتوجه قرار گرفت و حتی در فیلم «حنجره طلایی» هم این قطعه آمده. رفاقت من و رحیم معینی کرمانشاهی یک شب در منزل مرتضی‌خان محجوبی، بزرگ‌ترین نوازنده پیانوی تاریخ موسیقی این مملکت آغاز شد. شبی که من، رهی معیری، حسین تهرانی، علی تجویدی، خانم قمر و معینی کرمانشاهی میهمان خانه محجوبی بودیم و شبی خاطره‌ساز رقم خورد. اولین‌بار بود که من معینی کرمانشاهی را دیدم و او موردتوجهم قرار گرفت. در همان دیدار نخست او را مردی بسیار خوش‌لباس و خوش‌قریحه و نهایتا انسانی والا یافتم. هم‌اکنون نیز از خبر درگذشتش بسیار متأثر شدم و فقدان او را به همه صاحبان اندیشه تسلیت می‌گویم. همان شبی که درگذشت، از دوستانمان شنیدم وصیت کرده که او را در کرمانشاه دفن کنند. برایش طلب آرامش دارم و حتما در منزل خودم، مراسم یادبودی برای او برگزار خواهم کرد.


هیچ نظری موجود نیست: