فرهاد فخر الدینی: ارکستر ملی را مصادره کردند

فرهاد فخرالدینی گفت: این راه غلطی که برای ارکستر ها پیش گرفته اند؛ این راه به ثمر نمی رسد به جز این که موسیقی ملی به انحراف کشیده شود. ارکستر ملی نه تنها احیا نشده است، بلکه آن را مصادره کرده اند.

به گزارش ایسنا، رهبر سابق ارکستر موسیقی ملی ایران درباره ی ادغام ارکستر سمفونیک تهران و ارکستر ملی ایران، گفت: موسیقی ملی باید یک واحد مستقل و جدا از ارکستر سمفونیک باشد، زیرا هر کدام تخصصی است. ارکستر ملی باید نوازندگان خود را داشته باشد . نوازندگانی که با پرده های موسیقی ملی آشنا باشند. شناخت پرده ها و درجه های گام های موسیقی ایران، اولویت اول است. اگر چنین شناختی وجود نداشته باشد، نوازندگان نمی توانند کار کنند.

او درباره خواسته هایش برای راه اندازی ارکستر ملی نیز اظهار کرد: دستمزد کافی برای نوازنده ها و استقلال ارکستر درخواست من برای راه اندازی ارکستر ملی بود. معتقدم نوازندگان ارکستر ملی باید از نوازندگان ارکستر سمفونیک جدا باشند. من روی این عقیده هستم، زیرا مثلا یک نفر که فقط موسیقی کلاسیک کار کرده است، نمی تواند ابوعطا اجرا کند.

این آهنگساز پیشکسوت تصریح کرد: این راه غلطی است که برای ارکستر ها پیش گرفته اند. من مخالف این روند هستم و باید بگویم این راه به نتیجه ای نمی رسد به جز این که موسیقی ملی به انحراف برود.

فخر الدینی با بیان این که این روزها جای «بنان» و «خالقی» خالی است، گفت: من خیلی دل خوشی از کار دولتی ندارم. اتفاقا راحت ترم که به طور شخصی کار کنم و قطعا اگر حمایت های کافی صورت گیرد، این کار را انجام می دهم.

او که شامگاه 13 اردیبهشت ماه به مناسبت صد و چهارمین سالگرد تولد زنده یاد غلامحسین بنان سخن می گفت، ادامه داد: آن زمان که من موسیقی آلبوم «یاد یار مهربان» را می نوشتم، همزمان موسیقی فیلم «ابوعلی سینا» را در دست داشتم و هر دو این کارها برای ما خاطرات دل نشینی دارند.

او اظهار کرد: من استاد بنان را از کودکی می شناختم و با صدای ایشان آشنا بودم. وقتی در هنرستان تحصیل می کردم، با بنان آشنا و در رادیو با هم همکار شدیم. همدیگر را در ارکستر رادیو و تلویزیون ملی می دیدیم. یادم می آید که او به من خیلی محبت داشت.

وی با بیان خاطره ای گفت: پس از درگذشت بنان، فریدون مشیری به من گفت که چند شعر دارد و از من خواست که روی این اشعار کار کنم تا اثری به یاد بنان منتشر شود. من شعرهای او را خواندم و آثار به نظرم خوب آمد. به فریدون گفتم مشکلی نیست، می توانیم این اثر را تولید کنیم. چهلمین روز درگذشت بنان بود که کاوه دیلمی را در مراسمی دیدیم و از او خواستیم، این کار را بخواند. ضبط این آثار حدود سه سال طول کشید.

فخرالدینی بخشی دیگری از صحبت هایش به بیان اهمیت موسیقی ملی اختصاص داد و گفت: ما در موسیقی ملی، چهره های شاخصی داریم که آن طور که باید قدرشان را نمی دانیم. احساس می کنم امروز جای بزرگ مردانی مانند صبا، خالقی، تجویدی، بنان و... خالی است. موسیقی ملی به حمایت بیشتری نیاز دارد، با این حال به این موسیقی کم توجهی و بی مهری می شود.

این آهنگساز همچنین بیان کرد: موسیقی ایران، موسیقی خاصی است و مثل زبان فارسی باید با رمز و راز آن آشنا بود. پرده های موسیقی ایرانی به شناخت نیاز دارند، وگرنه درست اجرا نمی شود. شناخت درجات گام موسیقی ایران چیزی است که یک موسیقیدان باید به آن واقف باشد. در موسیقی ایرانی ادای حق مطلب خیلی مهم تر از تکنیک است. بزرگان ما هم در این راستا رنج کشیده اند.

وی افزود: من از کسانی که موسیقی کار می کنند، می خواهم که به شناخت موسیقی اهمیت دهند. موسیقی ایرانی یک موسیقی سالخورده است. آیا می شود از یک پیرمرد انتظار آکروبات بازی  داشت؟! نه این پیرمرد باید حرف حکیمانه بزند تا به دل ها بنشیند و تأثیرگذار باشد. در موسیقی نباید مبالغه کنیم، زیرا زیبایی در سادگی است.

او در این مراسم که در «شهر کتاب» تجریش برگزار شد، در پاسخ به پرسشی مبنی بر این که آیا بنان فقط دو دانگ صدا داشته است؟ گفت: این طور نیست؛ بنان دوست نداشت وقتی می خواند، طوری به حنجره اش فشار بیاورد که این موضوع روی چهره اش تأثیر بگذارد. بنان این را دوست نداشت. می خواست هنگام خواندن متنانتش را حفظ کند. او می توانست بالا بخواند، اما این کار را نمی کرد. شاید صدایش چند نت کم داشت، اما یک خواننده ی باریتون محسوب می شد.

آهنگساز «سربداران» اضافه کرد: بنان خواننده ای با اندیشه بود و توانایی زیادی در خواندن داشت. البته وقتی در رادیو نظارت داشت، سختگیری های زیادی به خوانندگان می کرد و باعث می شد تعدادی از خوانندگان از او برنجند.

رهبر ارکستر «مهرنوازان» در پاسخ به پرسشی مبنی بر این که آیا موسیقی «گل ها» بخشی از موسیقی ملی محسوب می شود ؟ گفت: همه ی این موسیقی ها می توانند بخشی از موسیقی ملی باشند، زیرا برگرفته از موسیقی ایرانی هستند. بخش مهمی از موسیقی ملی ما را خالقی، محجوبی ، تجویدی و بنان پایه ریزی کردند. این ها فعالیت شان را در «گل ها» آغاز کردند و در ارکستر رادیو نیز قطعاتی اجرا شد که زیباترین قطعات ملی ما محسوب می شوند.

فخرالدینی در بخش دیگری از سخنانش گفت: قحط  سالی عجیبی شده، عشق رفته و خشونت جایگزین آن شده است. خیلی طبیعی است که حال و هوای آثار موسیقی نسبت به گذشته تفاوت داشته باشد. خیابان ها دیگر مثل آن زمان نیست. در گذشته، کوچه و خیابان آرامش داشت و آب زلال در جوی جاری بود. مردم مهر داشتند و یک آهنگساز یا شاعر همیشه عاشق بود.

او در پایان افزود: دلم می گیرد وقتی بعضی ها می گویند قطعات موسیقی ملی قدیمی شده و دیگر نباید آن ها را اجرا کرد. این کم لطفی است.