یکم تیر ماه زاد روز مازیار! / اگر امروز بود 62 ساله می شد

در اولین روز از فصل گرما و تابستان، فصل عرق ریختن، در سال 1331 در زادگاهش بابل پا به عرصه گیتی نهاد و نام عبدالرضا کیانی نژاد معروف به مازیار ثبت شد بر ورق هایی از یک شناسنامه...

محمد اسدی نژاد در صفحه فیس بوکش نوشت: در روزی از روزها، مازیار به دوستانش گفت: شک نکنید که من روزی خواننده معروفی خواهم شد. و بالاخره در نوجوانی استعداد شگرفش را در زمینه خوانندگی نشان داد و کار حرفه ای خود را در یکی از مسابقات هنری دانش‌آموزان که به داوری محمد نوری که در رامسر برگزار شده بود تجربه کرد و توانست رتبه اول را در بین دانش‌آموزان سراسر ایران کسب کند.

در شانزده سالگی به تهران کوچ کرد تا بتواند کار در فضاهای حرفه‌ای را نیز تجربه کند و به همراه برادر و زن برادر فرانسوی اش به زندگی آرامی مشغول شد. صدای استثنائی او در سال 1352 توسط جهانبخش پازوکی کشف شد و لقب مازیار به درخواست این آهنگساز برای او انتخاب شد. اولین ترانه اش با نام آرزوهای فردا به دوستداران موسیقی پاپ ایران عرضه کرد. پس از آن ترانه های وی یکی پس از دیگری به گوش علاقه مندان رسید، ترانه های ماندگاری چون ماهیگیر، زمزمه، عزیز، کبوتر، ساقی، آدم برفی، عادت...

بدین ترتیب برای وی زمینه همکاری با آهنگسازان برجسته ی دوران همچون بابک بیات، محمد شمس، عماد رام، ناصر چشم آذر، تورج شعبانخانی و سایرین فراهم گردید.

مازیار

آخرین ترانه وی «ایران ایران» است که در سال 1357 اجرا شد. مازیار تا همین سال به عنوان یک خواننده مطرح فعالیت اش را ادامه می داد ولی شرایط طوری رقم خورد که از فعالیت وی کاسته شد. از سال ۱۳۵۹ بدون دلیل مشخصی کاملاً به حاشیه رفت و حتی ترانه‌ای به نام شهید که پس از انقلاب ایران با آهنگسازی بابک بیات برای شهیدان ایران خوانده بود نیز برگ برنده وی نشد. وی با وجود فراهم بودن شرایط برای اقامت در خارج از ایران، مایل به مهاجرت نبود. وی معتقد بود که تمام ترانه‌هایی را که قبل از انقلاب ۱۳۵۷ ایران اجرا کرده ارزشمند و قابل دفاع هستند، لذا لزومی بر ترک کشور ندید.

او که در دهه ۱۳۷۰ و حدود سال های ۱۳۷۳ آلبوم «گل گندم» را منتشر کرد ولی متأسفانه در همان سال توقیف شد. و سرانجام ماهیگیر در زمانی که دو ماه و نیم مانده بود ۴۵ ساله شود، بر اثر سکته قلبی و مغزی از صحنه ی زندگی خارج شد و دوستدارانش را در غم خود تنها گذاشت. مازیار دارای دو دختر به نام های غزل و ترانه است که آن ها نیز دستی در هنر دارند.

نقل قول ها:

جهانبخش پازوکی: صدایش صدای خود مازیار بود. تحریرهای بسیار مطلوبی داشت. اوج صدای بسیار خوبی داشت، یعنی نه آنطور بود که فریاد گوش خراشی شود و نه آنچنان که صدای پایینی داشته باشد.

زنده یاد محمد نوری: مازیار با اینکه مدرسه ی صدا را نگذارنده بود، ولی صدایش لطافت ها و ظرافت هایی داشت که آنرا بسیار دوست داشتنی می نمود.

ناصرچشم آذر: از نظر جنس و تنالیته ی صدا، صدای گرم و دوست داشتنی و دلنشینی داشت. از تکیک صدای خوبی برخوردار بود و از لحاظ وسعت صدا تا آنجایی که من با ایشان کار کردم حداقل یک اوکتاو و نیم را می خواندند و از دسته خوانندگانی بودند که صدای بالا را بسیار خوب ادا و اجرا می کردند.

صادق نجوکی: صدای مازیار به اندازه ی کافی دارای بیس بود. علاوه بر نتهای پایین نتهای بالاتر را هم به خوبی اجرا می کرد. صدایش از قدرت و بعد زیادی برخوردار بود. از دیگر ویژگی های او این بود که به خاطر مازندرانی بودنش لرزشی در صدایش داشت که این لرزش در اجرای اغلب کارهایش به زیبایی نمایان بود.

تورج شعبانخانی: صدای مازیار یک صدای کاملا مخملی بود و خود او هم در خوانندگی جا افتاده و مسلط بود و در بین خواننده های آن دوره کلاس خاصی داشت.