قدیمی ها - پرهام شریعتی: منوچهر نوذری متولد ۱۳۱۵ قزوین بازیگر تئاتر، سینما،
رادیو و تلویزیون ایران و از پیشگامان هنر دوبله بود. وی بیش از نیم‌قرن در این حیطه‌ها
به فعالیت پرداخت.
پدرش حسابدار و نقاش قالی و اهل کاشان بود. منوچهر
فعالیت تصویری خود را با حضور در فیلم لاله آتشین ۱۳۴۱ ساخته برادرش مرحوم محمود نوذری
آغاز کرد و در فیلم های افق روشن ۱۳۴۳، امیر ارسلان نامدار ۱۳۴۵، حسین کرد شبستری
۱۳۴۵، گوهر شب چراغ ۱۳۴۶، غروب بت پرستان ۱۳۴۷، آسمون بی ستاره ۱۳۴۷، خیالاتی ۱۳۵۲،
چند می‌گیری گریه کنی ۱۳۸۴ را به عنوان آخرین حضور هنری خود به یادگار گذاشت.
وی کارگردانی فیلم های ایوالله ۱۳۵۰ و همچنین تدوینگر،
خیلی هم ممنون ۱۳۵۱ و همچنین سراینده اشعار، خیالاتی ۱۳۵۲ و همچنین سراینده اشعار،
الو من گربه هستم ۱۳۵۶ فیلمبرداری و تولید در مصر را بر عهده داشت، شوخی نکن دلخور
می شم ۱۳۴۵، ایوالله ۱۳۵۰، خیلی هم ممنون ۱۳۵۱، خیالاتی ۱۳۵۲، یک جو غیرت ۱۳۵۲، هی
جو ۱۳۶۷، شنگول و منگول ۱۳۶۸، حسنک ۱۳۷۱ را رهبری کرد.
صدای ماندگار او در دوبله فیلم های مشهور از هنرمندان
بزرگ و سرسشناس هالیوود و اروپا همچون جک لمون، دنی کی، راج کاپور، گلن فورد، باب هوپ،
رداسکلتون و… به چهره آنان جلوه ای آشنا و ماندگار داد !!اما هر صبح جمعه با شما یاد
جای خالی مردی که هرگز تکرار نخواهد شد او که با «صبح جمعه با شما» لبخندی و گاه بر
لبِ دل های هراسان و چشمان اشکبار ایرانیان جنگ دیده می نشاند محسوس تر است!
منوچهر نوذری، که در واپسین روزهای عمرش در
بیمارستان بستری بود، گفت: من اولین کسی بودم که در تلویزیون ایران مقابل دوربین رفتم
و گفتم نام جعبه ای که تصویر من را در آن می‌بینید تلویزیون است. وی در روز چهارشنبه
۱۶ آذر ماه ۱۳۸۴ به علت بیماری ریوی و عفونت کلیوی در بیمارستان مدرس تهران درگذشت.
بیتی که همواره صبح جمعه با شما را با آن به خاتمه
می برد بر سنگ مزارش نقش بسته است: «ز حق توفیق خدمت خواستم دل گفت پنهانی، چه توفیقی
از این بهتر که خلقی را بخندانی»
روحش شاد و یادش گرامی باد...
منوچهر نوذری
منوچهر نوذری
منوچهر نوذری
منوچهر نوذری
منوچهر نوذری
منوچهر نوذری و علی دایی
۲ نظر:
روحش شاد و یادش گرامی
روحش شاد .
ارسال یک نظر