زمزمه گر نوای «تو ای پری کجایی»: گزارشی از مراسم افتتاحیه نمایشگاه عکس های استاد همایون خرم

اعتماد - مریم بهمن پور: به مناسبت نخستین سالگشت درگذشت بزرگ موسیقی ایران استاد همایون خرم، موزه موسیقی، نمایشگاهی از عکس ها، اسناد، صفحه ها، دستنوشته ها و نت های وی بر پا کرد.

موضوع عکس ها شامل کودکی و نوجوانی و دوران هنری و پیری استاد و همچنین عکس هایی ناب و نایاب از ایشان با هنرمندان دیگر بود. این مراسم که با استقبال گرم و پرشور اهالی موسیقی و موسیقی دوستان این هنرمند رو به رو شد در سالن کوچک استودیو ضبط موزه موسیقی ادامه یافت.

عباس سجادی، اجرا کننده مراسم در ابتدا از کلیه هنرمندان و خانواده استاد تقدیر کرد و تشکر ویژه یی را هم به برگزار کنندگان بالاخص فروغ بهمن پور که اسناد و عکس ها را در اختیار موزه قرار داده بود، اختصاص داد. پس از آن نوبت به پخش مستند «همایون خرم» به کارگردانی آبتین بکتاش رسید که در آن استاد خرم به ذکر خاطرات بسیار جالبی از زندگی شخصی و هنری اش پرداخت و همین طور لحظاتی را هم تصویر: کلاس درس ایشان را ثبت کرده بود. لحظات کوتاهی که نشان می داد خرم باچه صبر و بردباری و عشقی به شاگردان تعلیم می داد: شاگردانی که بعضا خردسال بودند و نوجوان.

در میانه فیلم، همایون خرم به ذکر شان نزول بعضی از نت های آهنگ های بسیار معروف خود از جمله «تو ای پری کجایی»، «غوغای ستارگان»، «اشک من هویدا شد»، «غمگین چو پاییزم»، «رسوای زمانه» و... پرداخت. هنگامی که بخش های کوتاهی از آهنگ ها که در میانه فیلم به تناوب پخش می شد حضاری که دچار احساس و هیجان زاید الوصفی از شنیدن این آثار مشهور و عاشقانه شده بودند، همصدا آهنگ ها را خواندند و گریستند.

البته به دلیل ازدحام جمعیت و کوچکی سالن سخنرانی ها حذف و نوبت به اجرای دو نوازی پیانو و ویلن توسط دو تن از شاگردان معروف و چیره دست همایون خرم یعنی سامان احتشامی و بابک شهرکی رسید.

در این اجرای بی نقص و پرشور این دو هنرمند قطعات معروف و شور انگیز در بیات اصفهان - به نام های رفته و راز دل و شهزاده رویا از ساخته های استاد خود پرداختند که همخوانی و همراهی حضار شوری دیگر به مراسم داد.

پس از آن در میان تشویق های پی در پی مردم، شهرام ناظری به ایراد سخنانی کوتاه درباره خاطراتش با خرم پرداخت و گفت: اکنون که نسیمی در عرصه فرهنگ و هنر کشور وزیدن گرفته جای همایون خرم در جو موسیقی کشور خالی است. سپس چند بیتی را از مولانا با تبحر و صداسازی های مختص خود خواند.

علیرضا شجاع پور نیز به چند کلامی در گرامیداشت همایون خرم پرداخت.

در پایان نیز مزدا انصاری (از شاگردان جواد معروفی) قطعاتی بسیار زیبا و مناسب از ساخته های همایون خرم از جمله اشک من هویدا شد و آواز همایون در گوشه بختیاری و ترانه تو ای پری کجایی را در بیداد همایون اجرا کرد که با تشویق پیاپی حضار، اختتام بخش مراسم شد.

از نکات ظریف و قابل تعمق این مراسم شرکت طیف های مختلف هنری و ورزشی و علمی و حتی سیاسی در این مراسم بود که نشان از محبوبیت همایون خرم و ماندگاری این ترانه ها در ذهن و دل همه مردم داشت.

از جمله میهمانان این برنامه که به صورتی بسیار صمیمانه برگزار شد می توان به بزرگ لشگری، لوریس چکنواریان، شهرام ناظری، فضل الله توکل، امین الله رشیدی، دکتر محمود علیقلی بختیاری، علیرضا شجاع پور، محمد اسماعیلی، کیوان ساکت، سعید ثابت، نصرالله ناصح پور، رامبد صدیف، افلیا پرتو، فخری ملک پور، علیرضا میرعلینقی، مهران مهتدی، قاسم رفعتی، ایرج حسابی، گیتی خسروی، مریم حیدرزاده، مهدیه محمد خانی و ورزشکارانی چون عبدالله موحد و حسین کلانی، بهرام مشتاق و دکتر زادمهر خانواده ناصر حجازی و خانواده های استاد شهناز و جهانگیر ملک و پری بنان و همین طور رامین میهمانپرست و... اشاره کرد.

لازم به ذکر است که این مراسم قرار بود در زمان حیات استاد برگزار شود. کما اینکه انتخاب اسناد و عکس ها و زیرنویس کردن تصاویر را خود ایشان انجام داده بودند اما متاسفانه اجل مهلت نداد و ساختمان نیمه کاره موزه موسیقی و آماده نبودن سالن اصلی نیز برپایی نمایشگاه را تا سالگرد ایشان به تعویق انداخت. هر چند در نهایت هم سالن اصلی راه اندازی نشد و برنامه امشب نیز به ناچار در همان سالن نسبتا کوچک ضبط استودیو برگزار شد. به همین دلیل بسیاری از مدعوین روی زمین و اطراف و بیرون نشستند که این خود البته به صمیمیت و گرمی و شور مجلس چنان افزود که تا ساعت ها مردم و هنرمندان حاضر به ترک محل برگزاری نشدند.