در پنجمین روز از برگزاری هفته فیلم ساموئل خاچیکیان
فیلم «خداحافظ تهران» با حضور سینماگران هنرمندان و منتقدان سینمایی در محل سالن سینما
تک موزه هنرهای معاصر تهران به نمایش درآمد.
به گزارش بانی فیلم، هفته فیلم و بزرگداشت ساموئل
خاچیکیان از روز چهارم آبان ماه با مشارکت موسسه فیلمسازی موج نو پگاه و شرکت هاکوپیان،
در سالن سینما تک موزه هنرهای معاصر تهران آغاز شد. بعد از نمایش فیلم جلسه نقدوبررسی
فیلم با حضور منتقدان سینمای برگزار شد. در همین راستا، در پنجمین روزاز برگزاری هفته
فیلم ساموئل خاچیکیان فیلم «خداحافظ تهران» به نمایش درآمد وبعداز نمایش فیلم خدا حافظ
تهران، جواد طوسی ازمنتقدان و نویسندگان سینمایی و فریدون جیرانی مجری و کار شناس برنامه،
را نقد وتحلیل کارشناسی کردند.
جواد طوسی در ابتدای جلسه نقد و بررسی، ساموئل
خاچیکیان را فیلمساز مطرح دهه 30 و 40 که تعریف متفاوتی در سینمای کلیشه ای آن دوران
از کارگردانی ارائه می دهد، معرفی می کند. او معتقد است ساموئل برای اولین بار در سینمای
ایران از دکوپاژ، ریتم، ضرباهنگ و... استفاده کرده است.
جواد طوسی گفت: ساموئل به ایرانیزه کردن فیلمنامه
اهمیت نداده است و سینمای او از جنبه تکنیکی قابل توجه است. او فیلم «خداحافظ تهران»
را ملودرامی با محوریت زن که از ابتدا تا انتهای فیلم حفظ می شود عنوان کرد.
طوسی در بخشی از صحبت هایش به زندگی خصوصی ساموئل
اشاره کرد و گفت: پدر ساموئل به او توصیه می کند که وارد سیاست نشده و دنباله رو سیاست
نباشد که این موضوع در تمامی آثارش ملموس است.
فریدون جیرانی در ادامه در مورد فیلم خداحافظ تهران
اظهار کرد: گرایش های عاطفی، احساسی و ادبی ساموئل در خداحافظ تهران به خوبی احساس
می شود اگر چه در کلیت فیلم مخلوطی از تفکرات ساموئل، گرایشات روز جامعه و تفکر تهیه
کننده نیز مشهود است. خاچیکیان عاشق بازی های فرمیک، راه رفتن خاص، نگاه خاص و... است
که در این فیلم کمتر دیده شد. اصولا بازی گرفتن ساموئل حسی نیست و کاملا فنی است.
جیرانی فیلم ملودرام خداحافظ تهران را نسبت به
فیلم های ملودرام خاچیکیان موفق تر دانسته و دارای ساختمان منسجمی از منظر قصه و فیلم
نامه بیان می کند. جواد طوسی دو اشکال به این فیلم وارد می کند یک اینکه بیش از حد
بار سانتی مانتالیزم دارد و غلو آمیز است و دوم اینکه از زوم در طول فیلم بیش از اندازه
استفاده شده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر