مروری بر فیلم سینمایی «شازده احتجاب» و ویژگی فیلم

بی بی سی: فیلم شازده احتجاب بر اساس رمان شازده احتجاب نوشته هوشنگ گلشیری ساخته شده است.

وقتی هوشنگ گلشیری نویسنده فقید ایران، شازده احتجاب را در سال ۱۳۴۸ در سی و دو سالگی منتشر کرد، جامعه کتابخوان ایرانی ناگهان دید که با یک رمان نامتعارف، بسیار تصویری و جذاب روبرو است. شازده احتجاب که از اولین آثار منتشر شده آقای گلشیری است، ناگهان شهرتی بسیار پیدا کرد و چند فیلمساز به ساخت فیلمی از آن تمایل نشان دادند، اما آقای گلشیری اجازه ساخت فیلم را به فیلمساز جوان سی و یکی دو ساله ای داد که چند سالی بود از فرنگ برگشته بود و با یک برنامه تلویزیونی درباره سینما و ساخت یکی دو فیلم مستند و همین طور کارگردانی یک پروژه سینمایی به نام «خانه قمر خانم»، نامی برای خود دست و پا کرده بود.

این جوان کسی نبود جز بهمن فرمان آرا، فیلمساز شناخته شده ایران، که در طول سال ها صراحت اش در بیان، هم در آثار سینمایی و هم در مسایل صنفی، او را تبدیل به چهره ای متمایز کرده است. بهمن فرمان آرا با ساخت «شازده احتجاب»، از پیشگامان موج نوی سینمای ایران در دهه پنجاه شد و فیلم درخششی چشمگیر در جشنواره های سینمایی بین المللی و داخلی داشت.

نمایی از فیلم شازده احتجاب ساخته بهمن فرمان آرا

مشخصات فیلم

نام فیلم : شازده احتجاب

کارگردان : بهمن فرمان آرا

نویسندگان فیلم نامه: هوشنگ گلشیری و بهمن فرمان آرا، بر اساس داستانی با همین نام از هوشنگ گلشیری.

بازیگران: جمشید مشایخی، فخری خوروش، نوری کسرایی، ولی شیر اندامی، حسین کسبیان، فیروز بهجت محمدی، پروین سلیمانی، مهری ودادیان و مهری مهرنیا

مدیر فیلمبرداری: نعمت حقیقی

آهنگساز: احمد پژمان

دستیار کارگردان: واروژ کریم مسیحی

طراح لباس و دکور: ملک جهان خزائی

گریم: ایرج سمندی

سرپرست دوبلاژ: علی کسمایی

تیتراژ: فرشید مثقالی

تدوین و صداگذاری: عباس گنجوی

لابراتوار: رادیو تلویزیون ملی ایران - استودیو بدیع

تهیه کننده: تل فیلم

زمان: ۸۶ دقیقه

سال نمایش : ۱۳۵۳

نمایی از فیلم شازده احتجاب ساخته بهمن فرمان آرا

ویژگی فیلم

شازده احتجاب، یکی از بهترین اقتباس های سینمایی از یک اثر ادبی در ایران است. فیلم روایت انتقادی است از گوشه هایی از زندگی شاهزادگان و اهل سلطنت در دوره قاجار که البته قابل تعمیم به همه نظام های مورثی هست. ساختار نویی در زمان خودش داشته و از جمله آثار ماندنی سینمای موج نو ایران است. در این فیلم بهمن فرمان آرا با تکنیک های وقت سینما، از لایه های مختلف زمانی عبور می کند و در رویکردی کاملا بدیع و حساب شده، قصه ای را می گوید که امکان فیلم شدن اش، به دلیل ماهیت ساختار شکنانه داستان و پیچیدگی های آن، بسیار سخت به نظر می رسد.