شرق - سحر آزاد: یک نفر پایه ویدیو پروجکشن را محکم بغل کرده است. به فاصله چند
قدم آن طرف تر اما عکاسان بی توجه به تذکرهای او برای گرفتن عکسی از «محمدرضا شجریان»
همهمه ای به پا کرده اند.
صدای هشدار مسوولان نمایشگاه مبنی بر اینکه مراقب
باشند سازها روی زمین نیفتند، در میان هیاهوی شاتر دوربین ها گم می شود. افتتاحیه دومین
نمایشگاه محمدرضا شجریان پنجشنبه، 21شهریور در تالار پاییز خانه هنرمندان به صورت عمومی
برگزار نشد اما تعداد دعوت شدگان آنقدر بود که مجالی برای سوزن انداختن در نمایشگاه
نباشد. البته پیش از بازشدن درهای نمایشگاه، مراسم رسمی و سخنرانی استاد آواز ایران
یک طبقه بالاتر در تالار جلیل شهناز، برگزار شد. در دعوتنامه آمده بود که مراسم ساعت
17 برگزار می شود اما بر طبق یک خبر شفاهی همه فکر کرده بودند، قرار است مراسم ساعت
16 آغاز شود، ماجرایی که خود شجریان در ابتدای سخرانی اش اینگونه آن را نقل کرد: الان
شنیدم ساعت شروع نمایشگاه اشتباه اعلام شده است. ساعت برنامه پنج بعدازظهر بود اما
چون تعدادی از افراد خانه موسیقی قرار گذاشته بودند یک ساعت زودتر به اینجا بیایند
تا فضای نمایشگاه را آماده کنند، دیگران هم فکر کرده بودند که مراسم ساعت 16 خواهد
بود.
او در ادامه صحبت هایش درباره تاریخچه سازهای ابداعی
گفت: قبل از خوانندگی در رادیو، روی سنتور کار می کردم. ابوالحسن کریمی که از پنجم
دبستان با یکدیگر هستیم، یک سنتور مشقی به قیمت 15تومان خریده بود. در خانه ما رادیو
و تلویزیون نبود و اولین بار بود که این ساز را می دیدم. نیمچه کوکی داشت و مشغول سروکله
زدن با آن شدیم. شجریان با بیان اینکه آن شب تا صبح به نواختن سنتور پرداخته است، افزود:
از همان جا سنتور زدنم شروع شد و از سال 1340 شروع به ساخت ساز کردم. آنقدر که روی
سنتور وقت گذاشتم روی آواز وقت نگذاشتم و تا سال 70 هم هنوز گرفتار شیوه پلگذاری
سنتور بودم.
او سپس به تلاش هایش برای اصلاح بهتر سنتور اشاره
کرد: بیش از 18 بار صفحه زیر سنتور را باز کردم تا به نتیجه رسیدم. از میان 62 سازی که تاکنون ساخته ام، دو ساز نمره صد را از من
گرفته اند و این همان نتیجهای بود که من
خواهان آن بودم چون معتقدم سازها به صورت شانسی ساخته نمیشوند.
سازنده سازهایی همچون «صراحی» و «شهرآشوب» همچنین درباره سازهایی که پس از همکاری اش
با گروه شهناز ساخته است، گفت: از سال 86 که گروه شهناز را همراه مجید درخشانی تشکیل
دادم 16 ساز دیگر ساختم. در این مدت هم تمام تلاش خود را انجام دادم که با هنرمندان
و استادان برجسته این حوزه تبادل نظر کنم تا به بهترین صدایی که می خواهم برسم.
شجریان
همچنین گفت که اولین نفر نیست که سازی را ساخته
اما در شرایطی قرار دارد که توانسته است، سازهایش را روی صحنه ببرد و ادامه داد: این
هنرمندان هستند که باید اشکال سازهای ابداعی را بگیرند تا بتوانیم به کیفیت مورد نظر
دست پیدا کنیم. در کنار سازهای محدود ایرانی سازهای با صدای باس بسیار کم هستند. بم
ترین ساز ایرانی ما هم اکنون عود است که آن هم یک ساز مضرابی است بنابراین لازم است
در این حوزه سازهایی را بسازیم که بتوانند قابلیت ایجاد صدای بم را داشته باشد. او در پایان سخنانش خطاب به سازندگان ساز گفت:
پیشنهاد می کنم هرکس دستی در ساخت ساز دارد، ساز بسازد تا در سال های بعد نتیجه دهد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر