رقصنده ای به نام بنفشه صیاد (دختر پرویز صیاد بازیگر) با رقص، همگونی زیبایی می آفریند

رادیو امید لندن: بنفشه صیاد رقصنده ایرانی دختر پرویز صیاد، با شیوه ای ایرانی و فرنگی، کارهایی بسیار زیبا و تازه در زمینه رقص های فولکلوریک ایران ارایه کرده است، وی همچنین با هنر رقص، خودش را به گونه ای منحصر به فرد معرفی کرد.

بنفشه صیاد با تلفیقی از رقص ایرانی و گاهی باحرکات اسپانیولی و با نیم نگاهی به رقص چینی، سه رقص توام با هم بوجود آورده که به کارش زیبایی خاصی داده و هنری قابل تامل در صحنه رقص و حرکات موزون پدید آورده است وی بسیاری از علاقه مندان به رقص را مجذوب کارش کرده است. به گفته برخی منتقدان او کارش منحصر به خودش است.

بنفشه صیاد به عنوان هنرمندی صاحب سبک وبرخوردار از اعتباری ویژه یاد می‌شود. و این درحالی است که در کشور ما ایران یعنی زادگاه بنفشه هنر رقص از ارج و منزلتی که در خور آن است به کلی دور افتاده و همین به گمان برخی از صاحب نظران به ارزش کارهائی که بنفشه ارائه می‌دهد، می افزاید.

وی فوق لیسانس طراحی رقص است و فارغ التحصیل از مدرسه عالی طب چینی در سانفرانسیسکو است. وی شیفته است و حاصل کارش با آشنایی و مطالعه عرفان مشرق زمین به ویژه اشعار مولانا جلال الدین رومی‌ او دوچندان موفق کرده و با رقص همگونی زیبایی را طراحی کرده است که به نوبه خود خلاق و منحصر به فرد است. بنفشه صیاد  اولین بار که رقصی به صحنه آورد این بیت مولانا را ملاک کار قرار داده:

ما برون را ننگریم و قال را

ما درون را بنگریم و حال را

و هنوز هم ملاک کار او همین است. بنفشه توازن و تمرکز در حرکات برونی را از یوگا، تای چی و فلامینکو می‌گیرد، تفکر، احساس و حالات درونی را از عرفان و آئین های مشرق زمین. رقص های محلی ایرانی، اجرای مراسم آئینی و شیوه حرکات در نقوش و ورزش باستانی الهام بخش طراحی های او هستند. نتیجه کار در مجموع ارائه رقصی است که هم برگرفته از ضابطه های کهن است و هم بر پایه استانداردهای مدرن. با این حال نه کهن است نه مدرن. نه کاملا شرقی است و نه کاملا غربی، کاریست از آن بنفشه صیاد و مال خود خودش است.