کیارستمی: «مثل یک عاشق» را 17 سال به تعویق انداختم

کارگردان ایرانی برنده نخل طلا در گفت و گو با یک رسانه آمریکایی برای اولین بار اذعان کرد، فیلم جدیدش «مثل یک عاشق» را 17 سال قبل قصد داشته بسازد که به دلایل مختلف به تعویق افتاد.

به گزارش ایسنا، کیارستمی که جدیدترین ساخته اش «مثل یک عاشق» بر پرده سینماهای جهان در حال اکران است، در گفت وگو با «کاترین بروکس»، خبرنگار وب سایت «هافینگتن پست» درباره موانع پیش رویش برای ساخت فیلم در خارج از ایران گفت: برخی جزئیات بودند که چندان مهم به نظر نمی رسیدند و آنگونه که تصور می کردم قبل از آمدن به ژاپن برای ساخت فیلم قابل توجه نبودند، اما باید آنها را می پذیرفتم.

وی افزود: یکی از موارد جالب درباره صدای فیلم زمانی بود که در ایران، من در فیلمنامه نوشتم که در یکی از صحنه ها ما صدای دزدگیر خودرو در خیابان می شنویم. اما وقتی عوامل ژاپنی فیلم هنگام فیلمبرداری در توکیو صدا را شنیدند، با تعجب پرسیدند که صدا چیست؟ و ما در پاسخ گفتیم که این صدای دزدگیر خودرو است. اما آنها نمی دانستند یعنی چه! چون در ژاپن خودرویی سرقت نمی شود که نیار به آن باشد.

کیارستمی در ادامه افزود: نمونه دیگر از این اتفاقات زمانی بود که آکیکو (شخصیت اصلی فیلم) صدمه می بیند و پیرمرد شروع به مداوای او می کند. من از او خواستم که صورت آکیکو را در دستش بگیرد یا موهایش را لمس کند. اما پیرمرد گفت که هرگز این کار را نخواهد کرد و به عنوان یک ژاپنی، صورت دختر جوانی را لمس نمی کند. ما 3 برداشت از این صحنه گرفتیم، اما او هربار از این کار امتناع ورزید. پس من به عنوان یک خارجی باید می پذیرفتم یک مرد ژاپنی این کار را انجام نخواهد داد. برای اینکه به رسوم ها و فرهنگ ژاپن وفادار بمانم، باید بعضی چیزها را می پذیرفتم.

وی درباره اینکه پس با توجه به این موارد، فیلمنامه طی سال ها تغییر کرده است گفت: بله؛ در واقع جزئیات خیلی مهمی بودند که این فیلم را مدت 17 سال به تعویق انداخت. چرا که من در نظر داشتم که این فیلم را مدت ها قبل مقابل دوربین ببرم، اما مجبور بودم به خاطر ویژگی های فرهنگ ژاپن پروژه را رها کنم.

خالق «طعم گیلاس» در ادامه گفت: همیشه یک صحنه بود که نقطه اصلی و محوریت داستان بود و آن زمانی بود که «آکیکو» در حالیکه حرف ها و نصیحت های مادربزرگش را می شنید، او را از دوردست می دید. من می خواستم که این صحنه در یک میدان دایره ای و فقط در یک نما گرفته شود؛ به  شکل غیرمستقیم؛ طوری که مادربزرگ در وسط میدان قرار بگیرد، اما عوامل ژاپنی فیلم به من گفتند که در ژاپن هیچ میدان دایره ای شکلی وجود ندارد. بنابراین گرفتن این صحنه غیرممکن به نظر می رسید و پذیرفتم که این سکانس را نگیرم و به جایش در یک میدان معمولی و در نماهای متفاوت فیلمبرداری کنم. نزدیک بود به خاطر این صحنه کل فیلم متوقف شود.

کیارستمی درباره این ویژگی منحصر به فرد در فیلم هایش که همواره بحث حرکت و جنبش در آثارش نمایان بوده (به شکل راه رفتن یک نفر به دور ساختمان یا رانندگی در یک خیابان شلوغ) گفت: بله، به عقیده من زندگی توالی از حرکت و سکون است و اگر می خواهید که فیلم تان به زندگی وفادار باشد، باید این ویژگی ها را داشته باشد.

کارگردان ایرانی برنده نخل طلا درباره فعالیت های هنری که غیر از فیلمسازی دارد گفت: زمانی که وارد این اتاق شدم و صفحات روی جلد نشریه نیویورکر را بر روی دیوار دیدم، به یاد زمانی افتادم که از من خواسته شد تا طرح جلد مجله متعلق به «فرانسیس فورد کوپولا» (All - story) را طراحی کنم. آنها از هنرمندان مختلفی خواستند تا این کار را انجام دهند و برای یک شماره نیز من طراحی این مجله را برعهده داشتم. در واقع هیچ روز یا هفته ای نیست که من بر روی عکاسی و یا کارهای گرافیکی کار نکنم. این کار هر روز من است. می توانم بگویم که سینما حرفه ی من است، اما تفریح واقعی من که بیشتر وقتم را به آن اختصاص می دهم، عکاسی و هنرهای بصری است.

کیارستمی در پایان در پاسخ به اینکه آیا در مصاحبه هایش هرگز پرسشی بوده که دوست داشته از وی بپرسند تا به آن جواب دهد گفت: نه، اما پرسش هایی بوده که دوست داشتم هیچ وقت از من نپرسند. چون احساس می کنم من را در مقام یک سیاستمدار و سخنگو، و نه به عنوان یک فیلمساز قرار می دهند و این برای من بسیار آزار دهنده است.