موسیقی ما:
ارکستر موسیقی ملی ایران با رهبری «فرهاد فخرالدینی» بار دیگر اواخر شهریور ماه - ۲۵
تا
۲۷ این ماه - در تالار وحدت تهران به اجرای
کنسرت خواهد پرداخت. کنسرتی که میتوان آن را گزیدهای از دو کنسرت پیش از این قلمداد
کرد.
«فرهاد فخرالدینی» آهنگساز و رهبر کارکشتهٔ ارکستر موسیقی ملی که به
تازگی همراه با این ارکستر به اجرای برنامه پرداخته است، این خبر را به «موسیقی ما»
میدهد و در عین حال میگوید: «ما در آغاز فعالیت ارکستر موسیقی ملی ایران، اهدافی
را برای آن در نظر گرفتیم و حالا هم همچنان به آن پایبند هستیم. مثلا اینکه از حضور
سولیستهای جوان در کنار نوازندگان پیشکسوت به عنوان سولیست استفاده کنیم که خوشبختانه
در این کنسرتهایی که برگزار کردیم، این اتفاق رخ داد و همچنان نیز این هدف را دنبال
خواهیم کرد. من همیشه بر این اعتقاد بودهام که موسیقی سنتی ایران، دارای چهرههای
بسیار مستعدی است که باید آنان را کشف کرد و همانطور که در برنامهٔ گذشتهٔ ارکستر
دیدید، «حبیب جدیری» با وجود سن کم، توانست به خوبی از عهدهٔ نواختن سولوی ویولون برآید.
در ارکسترهای آتی نیز چهرههای جوان دیگری معرفی خواهند شد؛ اما در کنار آن از اساتید
نوازندگی که در این سالها، کمکارتر شدهاند نیز بهره خواهیم گرفت. برای مثال استاد
«محمد اسماعیلی» سالها بود که دیگر فعالیتی در حوزهٔ نوازندگی نداشتند و در ارکستر
نواختند که اتفاق بسیار خوبی به شمار میرود.»
رهبر ارکستر
موسیقی ملی ایران همچنین به این مساله اشاره دارد که در برنامهٔ بعدی ارکستر موسیقی
ملی بار دیگر از حضور «حمیدرضا نوربخش» به عنوان خواننده استفاده خواهد کرد؛ اما او
برنامههای دیگری هم برای ارکستر دارد، اینکه از پردههای موسیقی ایران برای اجراهای
آتی استفاده کند، اتفاقی که حالا به خاطر حضور نوازندگان ارکستر سمفونیک تهران، چدان
امکان تحقق آن وجود نداشته است، فخرالدینی میگوید که امیدوار است به زودی نوازندگان
ارکستر سمفونیک و ارکستر موسیقی ملی از یکدیگر تفکیک شوند و بتوانند از پس اجرای مقامهای
موسیقی ایرانی و پردهبندی آن برآیند: «استقلال نوازندگان ارکستر موسیقی ملی یکی
از مهمترین ایدههایی است که من از همان ابتدا به آن توجه داشتم و حالا قرار است
این اتفاق به زودی انجام شود. به هر حال گاهی تداخلهایی میان این دو ارکستر به وجود
میآید، علاوه بر این ارکستر نیازمند نوازندههایی است که با موسیقی ایرانی آشنایی
بیشتری داشته باشند و درجات، پردهها، مقامها و ریتمهای موسیقی ایرانی را بهتر بشناسند
تا هویت واقعی موسیقی ملی ایران حاصل شود. به خصوص اینکه گمان من بر این است که سازهای
ایرانی در دل ارکستر نباید استفاده شوند و از جضور نوازندههای سازهای ایرانی بهعنوان
سولیست استفاده شود و در هر اجرا یکی از سازهای ایرانی این کار را انجام دهد.»
او همچنین
این امیدواری را دارد که ارکستر موسیقی ملی بتواند در شهرستانها نیز به اجرای برنامه
بپردازد و قطعات جدیدی نیز برای ارکستر نوشته شود که در کنار قطعات نوستالژیک اجرا
شود: » اجرای قطعات خاطرهانگیز ببرای ارکستر موسیقی ملی ایران اهمیت بسیار زیادی
دارد، به خصوص اینکه بسیاری از قطعات جزو گنجینههای موسیقی ما به حساب میآیند و مخاطب
باید آنها را بشنود. شما در زمینهٔ موسیقی سمفونیک نیز میبینید که صدها سال است
قطعات مهم سمفونیک دنیا اجرا میشود و هیچکس هم به آن اعتراضی نمیکند. قطعات جدیدتر
نیز بارها اجرا میشود. یکی از مهمترین کارهای ارکستر موسیقی ملی همین است و باعث
میشود تا نسلهای جدیدتر نیز با چهرههای ماندگار موسیقی آشنا شوند.»
آهنگساز قطعات ماندگاری چون سربداران همچنین در همین
باره میگوید: «من از زمان راهاندازی دوبارهٔ ارکستر موسیقی ملی، بارها اعلام کردم
که از وجود تمام عزیزانی که میتوانند در زمینهٔ آهنگسازی، نوازندگی و خوانندگی با
ما همکاری داشته باشند، استفاده خواهم کرد. همچنان نیز در هر گفتوگویی که انجام میدهم
به این مساله اشاره و از آنان دعوت میکنم، به همین خار ما در کنسرتها یبعدی علاوه
بر حضور نوازنده و خوانندگان مهمان، احتمال حضور رهبر مهمان را نیز خواهیم داشت.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر