تارنواز پیشکسوت ایرانی گفت: این نسل، ساز ندیده
است. زمانی که در هنرستان، موسیقی تدریس می کردم همه ویلن و پیانو را انتخاب می کردند
و وقتی دلیل آن را می پرسیدیم، می گفتند نمی دانیم سازهای ایرانی چه شکلی هستند.
به گزارش ایسنا، هوشنگ ظریف که داوری نخستین جشنواره
موسیقی استاد شهناز را برعهده داشت، اظهار کرد: من هفت ساله بودم که ساز زنده یاد مجد
را از رادیو شنیدم و از مقطع پنجم دبستان نیز به هنرستان موسیقی وارد شدم. در بدو ورودم
زنده یاد روح الله خالقی از من پرسید می خواهی چه سازی یاد بگیری و من پاسخ دادم تار.
سپس آقای خالقی به من گفتند که باید نزد موسی خان معروفی بروم.
او ادامه داد: من خیلی به ساز تار علاقه مند بودم.
بعدها شنیدم که استادی از اصفهان به تهران آمد که او همان استاد جلیل شهناز بود. وقتی
ساز شهناز را شنیدم تحت تأثیر قرار گرفتم. بداهه نوازی او بی نظیر بود و به او علاقه
مند شدم. من قطعات ایشان را از روی نوار به نت درآوردم که بعدها منتشر هم شد. من و
همسرم هفته ای یک بار به منزل ایشان می رفتیم. او یک بار من را شرمنده کرد، وقتی کتاب
هایم را بردم که ایشان امضا کنند، آقای شهناز برای من نوشتند «سرور گرام و استاد مسلم
تار هوشنگ ظریف». من خیلی خجالت کشیدم که ایشان من را این گونه خطاب کردند.
وی افزود: ما برای این استادان جایگزینی نداریم.
در حالی که موسیقی ایرانی باید حفظ شود. متأسفم که این روزها نوازندگی تار عوض شده
است. ما باید در نوازندگی این ساز که مادر سازهای ایرانی است، اصالت را حفاظت کنیم.
هوشنگ ظریف
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر