مدیر یک موسسه تولید آثار موسیقایی در یادداشتی
به مناسبت درگذشت استاد زنده یاد مرتضی احمدی یاد و خاطره این هنرمند را گرامی داشت.
به گزارش خبرنگار مهر، در یادداشت مجید قنبری مدیر
موسسه فرهنگی هنری «ترنم نی» آمده است: در آخرین لحظات بازی پاییزی و شاید بهتر است
بگویم در وقت اضافه بازی این فصل، دست اجل با حمله رعدآسای خود، گلی دیگر را، از آن
خود کرد.
فراق استاد مرتضی احمدی نه تنها به عنوان یک دوست
و هنرمند کمیاب دردناک است، بلکه به دلیل از دست دادن اسطوره اخلاق انسانیت، با آن
همه دانش و توان و هنر و تجربه، جانسوز است. در رهگذر زمان مجموعه فرهنگی هنری مان
(ترنم نی)، قریب به بیش از یک دهه است، که افتخار خدمتگزاری و شاگردی از پیشکسوتان
هنر این مرز و بوم، به خصوص این اسطوره ناب را در کارنامه فرهنگی خود دارد.
استاد زنده یاد مرتضی احمدی
در تعدادی از نشست ها و برنامه های فرهنگی هنری
این مجموعه، حضور وهمراهی استاد مرتضی احمدی را به یاد داریم. در سال 1386 در برنامه
ای به نام جشن یلدا، به دلیل اصرار فراوان ما، استاد عهد خود را نادیده گرفت و در آن
شب با حضورشان، محفل آرای جشن مردمی ما شدند.
استاد زمانی که در روی صحنه حضور پیدا کردند، اعلام
کردند: من سال هاست که در شب یلدا به هیچ مراسم و محفلی پا نمی گذارم، ولی بانی این
جشن و مراسم با اصرار زیاد خود مرا ترقیب به شکستن پیمان، برای حضور در چنین شبی، به
منظور ادای احترام به شما مردم نازنین نمودند.
چند روز بعد از مراسم، وقتی دلیل عهد ایشان را
برای عدم حضورشان در چنین شبی، در محافل فرهنگی هنری جویا شدم، استاد فرمود: آقای قنبری
من در چنین شبی (یلدا) مادر خود را ازدست دادم. به همین دلیل همه ساله در چنین شبی
در کنار دیگر اعضای خانواده و نزدیکانم، به یاد آن یگانه گوهر یکدانه مان، جمع شده
و یادش را گرامی می داریم.
چند سال بعد در پی ضبط مصاحبه ای تصویری اختصاصی
با استاد مرتضی احمدی (که هنوز منتشر نشده است) زمانی که به ذکر وبیان بخش خاطرات مادر
مرحومه خود رسید، بی اختیار اشک در چشمانش حلقه زد و بغض راه گلویش را بست. حال می
فهمم که از آن همه محبت و ارادت نسبت به مادر، پاداشی جز آن نمی توان تصور نمود، که
در سالروز کوچ مادر به ابدیت، به دیدار مادر شتافت. بهتر آن می بینم که با سرودن دو
بیت شعر، سخن خودمان را کوتاه کرده و یادش را گرامی داریم. روحش شاد.
بدان استاد، با اندوه هجرت، در ستیزم
بدان یاور، که با یاد صدایت، اشکریزم
چو هردم فرصتی یابم، به بزم و محفل یاران
بخوانم مرشد اهل هنر، اندیشه ات را درصف
آنان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر