صفحه فیس
بوک «تاریخ در تصویر» نوشت: ایرانیان باستان برای خانه تکانی، تمام خانه را زیر و رو
می کردند.
در بعضی از
نقاط ایران رسم بود که حتی خانه ها را رنگ آمیزی می کردند و اگر میسر نمی شد، دست کم
همان اتاقی که هفت سین را در آن می چیدند، سفید می شد.
اثاثیه ی کهنه
را به دور می ریختند و نو به جایش می خریدند و در آن میان شکستن کوزه را که جایگاه
آلودگی ها و اندوه های یک ساله بود واجب می دانستند. ظرف های مسین را به رویگران می
سپردند. نقره ها را جلا می دادند.
گوشه و کنار
خانه را از گرد و غبار پاک می کردند. فرش و گلیم ها را غاز تیرگی های یک ساله می زدودند
و بر آن باور بودند که ارواح مردگان، فروهر ها (ریشه ی کلمه ی فروردین) در این روز
ها به خانه و کاشانه ی خود باز می گردند، اگر خانه را تمیز و بستگان را شاد ببینند
خوشحال می شوند و برای باز ماندگان خود دعا (سوسا وب تولز) می فرستند و اگر نه، غمگین
و افسرده باز می گردند. از این رو چند روز به نوروز مانده در خانه مُشک و عنبر می سوزاندند
و شمع و چراغ می افروختند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر