به مناسبت تولد اسفندیار منفردزاده: منفردزاده فعالیت خود را از «رادیو ایران» آغاز کرد / مسعود کیمیایی: من و اسفند با هم زندگی کردیم

قدیمی ها: اسفندیار منفردزاده متولد ۲۴ اسفند ۱۳۱۹ است. وی آهنگ ساز ایرانی است.

منفردزاده از سال ۱۳۳۵ فعالیت خود را به عنوان آهنگساز در «رادیو ایران» آغاز کرد، و تا هشت سال بعد ادامه داد. قبل از آن برای مدت کوتاهی در رادیو «نیرو هوایی» و تئاترهای لاله زار عود می زد. او هم زمان با تنظیم اپرای تخت جمشید (۱۳۴۶) و فتح بابل (۱۳۴۷) آهنگ فیلم های هنگامه (۱۳۴۷) و جهنم سفید (۱۳۴۷) هر دو به کارگردانی ساموئل خاچیکیان، را ساخت. آهنگ دو ترانه برای صدای کورس سرهنگ زاده در فیلم حسن کچل (علی حاتمی، ۱۳۴۹) نیز از ساخته های اوست.

دوران همکاری وی با مسعود کیمیائی درخشان ترین دوران کار وی به عنوان سازنده موسیقی فیلم است. او در این دوران آهنگ سازی فیلم هایی چون گوزن ها، تنگنا، داش آکل، خداحافظ رفیق، رضا موتوری و قیصر را به عهده داشت که مشهورترین اثر او موسیقی فیلم قیصر می باشد. او همچنین برای موسیقی متن دو فیلم قیصر و رضا موتوری برنده جایزه از جشنواره فیلم سپاس شد. اکثر کارهای او با صدای زنده یاد فرهاد و گوگوش اجرا شده اند. چندین فیلم مسعود کیمیایی نیز موسیقی متن او را به همراه دارند. او از کودکی با مسعود کیمیایی دوست بوده است.

او که تحصیلاتش را در رشته موسیقی در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران نیمه تمام گذاشت، در دانشگاه موسیقی وین نیز نتوانست این رشته را به پایان برساند. او در سال ۱۳۴۶ در زمینه اپراهای تخت جمشید نیز فعالیت داشت.

در سال ۱۳۴۴ نیز همراه با علی اکبر صدیف، دکتر رضا ناروند، پرویز اتابکی و گروهی دیگر از هنرمندان، در اجرای اپرای فتح بابل در تالار فردوسی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران همکاری داشت.

فروغ بهمن پور در صفحه فیس بوکش نوشت: مسعود کیمیایی در گفتگویی با امين فرج پور درباره اسفندیار منفردزاده می گوید: با اسفند از دوره کودکی رفیق بودیم، اما او بعد راه دیگری رفته بود، به دنبال موسیقی؛ قبل از آمدن به سینما گذرش به لاله زار هم افتاده بود، ارکستری نیز در رادیو برای خودش دست و پا کرده بود و مشغول کار خود بود. سراغ او را در یکی از ارکسترهایش گرفتم، رفتم پیش اسفند و گفتم، بیاید و برای «بیگانه بیا» موسیقی بسازد، قرارش را گذاشتیم و آمد. استعداد آن را داشت که در زمان کوتاهی که داشت، موسیقی درستی را برای فیلم بسازد، به خصوص در آن تایم های زمانی کوتاه صحنه ها که آغاز و پایانش با توجه به حرکت برعکس فیلم واقعاً کار دشوار بود.

مسعود کیمیایی و اسفندیار منفردزاده

هنگام نوشتن قیصر با اسفند زیاد سر و کَلّه می زدم، اغلب وقتی یک فصل ر ا می نوشتم او را صدا می زدم و برایش می خواندم. او هم نظر می داد. بعد هم می رفت سروقت موسیقی و می گفت: موسیقی در این صحنه باید اینطور باشد، می نشست پشت پیانو و می نواخت و… من و اسفند با هم زندگی کردیم.

در قدیم قبل از بیگانه بیا، یک صفحه فروشی بود که صفحه های دست دوم را از مسافرانی که از فرنگ آمده بودند می خرید و در مغازه صفحه فروشی اش می فروخت، من و اسفند هم مشتری های ثابت او بودیم، صفحه های موسیقیدان های بزرگ کلاسیک را به قیمت دو تا پنج ریال می خریدیم. با اسفند دوتایی پول روی هم گذاشته و یک گرام خریده بودیم و این صفحه ها را با هم گوش می کردیم، همه اینها و خاطرات زیادی که از بچگی با هم داشتیم باعث یک جور نزدیکی و شناخت نسبت به هم شده بود.

اسفند بیشتر وقت ها کارش که تمام می شد سر صحنه ی فیلمبردای می آمد. مثلاَ موقع فیلمبرداری «داش آکل» که شیراز بودیم او هم پاشد آمد شیراز پیش ما سر صحنه فیلمبرداری.