امروز 14 خرداد
سالروز تولد امیرناصر افتتاح است که اوج شکوفایی نوازندگی وی زمانی بود که به برنامه
های گلها راه یافت و به یکی از ستارگان درخشان این برنامه ها تبدیل شد.
به گزارش هنرآنلاین،
امیرناصر افتتاح 14 خرداد 1314 در تهران متولد شد. نوازندگی تنبک را نزد حسین تهرانی
و هوشنگ مهرورزان فرا گرفت. در سال ۱۳۳۴ به رادیو رفت و با گروه گلها همکاری کرد.
از شاگردان امیرناصر
افتتاح، می توان بهمن رجبی، آبتین جلالی و مرتضی اعیان را نام برد. شکل نواختن وی امروزه
سبکی در آموزش تنبک می باشد و بین هنرجویان به سبک افتتاح شناخته می شود. وی نوازنده
تنبک و شاگرد حسین تهرانی و هوشنگ مهرورزان و کار در رادیو تهران از 1334 در برنامه
گلها و دارای قریحه ویژه و تکنیک درخشان در همنوازی و تکنوازی که از آثار او می توان
به نوارهای رادیویی (همراه ساز و آواز و ارکستر) و تعدادی نوار خصوصی (تکنوازی و همنوازی
با ساز) اشاره کرد.
وی از کودکی به
نواختن تنبک علاقه مند بود و هر وقت مکانی دست می داد شروع به نواختن می کرد. او پس
از اتمام تحصیلات ابتدائی برای ادامه تحصیل به دبیرستان رازی رفت و در این دبیرستان
موفق به دریافت دیپلم شد. ولی در همین زمان پدرش به رحمت ایزدی پیوست و او را تنها
گذاشت. فوت پدر برای او ضربه جبران ناپذیری بود و این ضربات تا آخرین لحظات وحیات این
هنرمند با ارزش را راحت نگذاشت و پیوسته او را زیر ضربات روحی و روانی قرار می داد،
به طوری که او مردی کم حوصله و تند خو و عصبی شده بود با این همه انسانی شریف، بی تکبر
و با شخصیت و نمونه یک هنرمند درستکار و والامقام بود.
او در اوایل نوجوانی
نزد هوشنگ مهرورزان که از شاگردان ممتاز استاد حسین تهرانی بود شروع به فراگیری نواختن
ضرب کرد و پس از چندی نیز در خدمت استاد تهرانی نواختن ضرب را تکمیل کرد. این فراگیری
به حدی بود که خود در مقام استادی قرار گرفت و شاگردان بزرگی چون محمد اسماعیلی، آبتین
اجلالی، امیر بابک رکنی، اصغری، بهزاد رضوی، محمود فرهمند بافی و رجبی را تربیت کرد
که امروز هر کدام جائی والا در نواختن این ساز دارند.
امیر ناصر فتتاح
در سال 1334 به رادیو رفت و همکاری خود را با ارکسترهای دیگر آغاز کرد ولی اوج شکوفایی
کار او ، زمانی بود که به برنامه های گلها راه یافت و در واقع او یکی از ستارگان درخشان
این برنامه ها شد. شادروان امیر ناصرافتتاح، دوستی عمیقی با اکپر گلپایگانی هنرمند
دیگر گلها پیدا کرد و این دوستی تا آخرین روزهای حیات وی ادامه داشت. سرانجام فشار
روحی و عصبانیت و نارسائیهایی که برای وی به وجود آمده بود، منجر به سکته قلبی او شد
و در یازدهم بهمن ماه هزار و سیصد و شصت و شش قلب پر مهر و صفای او در جوانی از کار
افتاد. او را در امامزاده طاهر به خاک سپردند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر