اکبر منانی: سکوت را ترجیح دادم

اکبر منانی دوبلور پیشکسوت درباره استفاده از صدای گویندگان جوان برای جایگزینی صداهای ماندگاری که اکنون در کنارمان نیستند، می گوید: هیچ کس نمی تواند جای دیگری را بگیرد.

وی معتقد است: در دوبله هرکس جایگاه خودش را دارد؛ ضمن اینکه سال ها طول می کشد تا یک گوینده، واقعا گوینده شود.

صداپیشه «پوآرو» در گفتگویی با ایسنا عنوان کرد: در راستای جایگزینی صداهای ماندگاری که اکنون در کنارمان نیستند، در حال حاضر یکسری اقدامات در واحد دوبلاژ در حال انجام است که من خودم شخصا نه به این قضیه خوش بین هستم و نه بدبین؛ به دلیل اینکه شرایط به گونه ای شده است که دیگر علاقه ی زیادی به کارم ندارم و بی انگیزه شده ام؛ چراکه از نظر من این کارها نتیجه ندارد.

منانی سپس تأکید کرد:  جایگزینی برای صداهای ماندگار باید به شکل اصولی انجام شود که متأسفانه این اتفاق نمی افتد و اغلب فکر می کنند همه چیز را می دانند و دیگران بلد نیستند؛ در نتیجه این اتفاقات هم باعث رنجش خاطر می شود و هم باعث دوری از حرفه دوبله. شخصا خیلی تلاش کردم حرفه ای که دوستش دارم و در حال از بین رفتن است را حفظ کنم تا این اتفاق نیفتد اما متأسفانه تلاش هایم فایده ای ندارد؛ چراکه این روزها کسی به کسی توجه نمی کند و همه به فکر این هستند که یک کاری را شروع کنند، آن را تمام کنند و بروند، به همین خاطر بیشتر ترجیح دادم سکوت کنم.

این گوینده و مدیر دوبلاژ در ادامه صحبت هایش خاطرنشان کرد: در گذشته فرق دوبله این بود، کسانی که به این حرفه می آمدند به دلیل اینکه کار نویی بود، حالت رقابت پیدا می کرد و به آن اهمیت می دادند و همین مسئله باعث می شد افراد در کارشان پیشرفت کنند. در نهایت آن هایی که در دوبله استعدادش را داشتند، رو می آمدند و آن هایی هم که استعدادش را نداشتند در همین حرفه می ماندند و با کمک حرفه ای ها کارشان را انجام می دادند با این تفاوت که کسانی که استعدادش را نداشتند، هیچ وقت به آن معنا گوینده نشدند و اکنون هم همین وضع ادامه دارد.

او ادامه داد: اگر از کل ایران درباره ی دوبله بپرسید، همه می گویند عاشق دوبله هستند اما واقعیت فقط دوست داشتن نیست؛ چراکه یک چیزهایی باید در درون افراد باشد، روی آن کار شود، ارتقاء داده شود؛ در حالی که در حال حاضر گویندگان فقط به این فکر هستند که کاری را انجام بدهند و بروند.

منانی با بیان اینکه این روزها کمتر در دوبله کار می کند، یادآور شد: دیگر ذوق و شوق قدیم را ندارم. کمی از این مسئله به مشکلات اقتصادی و زندگی ام برمی گردد و از طرفی دیگر فیلم های آنچنانی دیگر وجود ندارد و آن هایی هم که هست قسمت ما نمی شود و یا از روی ناشی گری دوبله می شود. به نظرم مدیردوبلاژی دانش می خواهد. ما حدود 100 مدیر دوبلاژ داریم و جالب است که تعداد گویندگان ما از مدیردوبلاژان کمتر هستند. در حال حاضر بزرگترین اشکال دوبله این است که مدیردوبلاژان حرفه ای ندارد. یک گوینده باید 20 الی 30 سال گویندگی کند تا مدیردوبلاژ شود و جدای از این مسئله باید یکسری شرایط خاص هم داشته باشد؛ به عنوان مثال از یکسری از معلومات سینمایی، دوبله و هنرپیشگان برخوردار باشد ولی متأسفانه اصلا این طور نیست و هر فردی که تازه وارد دوبله می شود مدیردوبلاژ می شود که به نظرم با این اتفاق افراد در حوزه های کاری شان گم می شوند و آن چیزی که باید بشود، نمی شود و حتی برخی از آنها گویندگی شان را هم از دست می دهند.

این دوبلور پیشکسوت سپس به واژه های غلطی که در کارهای دوبله شده استفاده می شود، اشاره کرد و گفت: چندین سال است که از واژه های غلط در فیلم ها استفاده می شود و حتی یک نفر هم نمی گوید که این واژه ها غلط است! نه تنبیهی وجود دارد و نه تشویقی در کار حاکم است. تمام حرف من این است که گویندگی خواص و شاخصه های خودش را دارد. به نظرم اینکه گویندگان حرفه ای انتخاب نمی شوند، به دوبله لطمه وارد می کند. در حال حاضر تمام اندوه و غصه من این است که زبان و ادبیات کشورمان به سمتی دیگر می رود و این مسئله خیلی مهمی است. انقدر مشکلات وجود دارد که کسی به این چیزها توجهی نمی کند.

او در ادامه تصریح کرد: به عنوان یک گوینده که سال هاست در این حرفه کار کرده ام فقط به این قضیه فکر می کنم که زبان و ادبیات کشورمان و همچنین کارم را دوست دارم اما بنا به دلایلی که یکی از آن دلایل ناشی گری در دوبله است کم کار شده ام؛ البته تذکراتی هم به نوبه خودم داده ام اما هیچ فایده ای نداشته است. اکنون با همه عشقی که به دوبله داشتم علاقه ای به کار کردن ندارم. یک زمانی عشقم کارم بود ولی وقتی می بینم تلاشم فایده ای ندارد، بی انگیزه می شوم.

منانی در پایان خاطرنشان کرد: در حال حاضر هم توقعی ندارم. من که به عنوان یک گوینده پیش از این هر 30 روز یک ماه را سر کار بودم، در حال حاضر خیلی کم کار شده ام؛ در نتیجه ترجیح دادم با این وضعیت خودم را کنار بکشم و کمتر کار کنم.