عنایت بخشی که این روزها به دلیل انتقادش به شرایط
سینما و تلویزیون کمتر به بازیگری می پردازد، می گوید در حدود 50 سال بازیگری تقریبا
نقشی نیست که بازی نکرده باشم.
اما اگر آرزوی بازی در نقشی هم داشته باشم باید
شریطش پیش بیاید و کاری شکل بگیرد تا به آرزویم برسم.
به گزارش هنرآنلاین، عنایت بخشی یکی از قدیمی ترین
بازیگران سینما و تلویزیون است که از سال 46 کار خود را شروع کرد و در این سال ها به
خاطره مشترک میلیون ها ایرانی بدل شده است. وی متولد فروردین 1324 ادر روستای طالقان
است. او در سال 1338 وارد حرفه بازیگری شد و در گروه تئاتر ملی به سرپرستی عباس جوانمرد
شروع به کار کرد. اما تحصیلاتش در زمینه نیروی هوایی و الکترونیک وی را در حدود ده
سال از کار بازیگری دور کرد تا اینکه باز به این هنر روی آورد.
عنایت بخشی این روزها کم کارشده و این کم کاری
را به خاطر انحصاری شدن سینما در دست عده ای خاص می داند. به مناسبت روز تولد این هنرمند
گپ کوتاهی با وی زدیم که در زیر می خوانید.
عنایت بخشی
آقای بخشی فکر می کنید نقشی وجود داشته باشد که
شما هنوز حسرت بازی آن را داشته باشید؟
راه هنر حالا هر رشته که باشد، انتها ندارد. پایانی
برای آن نمی توان تصور کرد. یعنی شما هر کاری انجام بدهید فکر می کنید ناتمام است و
می توانستید بهترش را انجام دهید. کار بازیگری هم همین وضعیت را دارد. من خودم خیلی
دوست داشتم شخصیت ها و نقش هایی را بازی کنم که تا حالا بازی نشده باشد. ولی شرایطش
باید پیش بیاید و باید پیشنهادی باشد و کاری شکل بگیرد تا ما بتوانیم به آن آرزویی
که داریم برسیم. ولی این را هم عرض کنم که من فکر نمی کنم که شخصیتی وجود داشته باشد
که من بازی نکرده باشم. هر نوع نقشی را من بازی کرده ام، چه نقش های منفی و چه نقش
های مثبت و چه نقش های کمدی. سال ها در تئاتر کار کردم. از زمانی که دبیرستان می رفتم
کار بازیگری را به شکل حرفه ای شروع کردم. یعنی چیزی حدود 50 سال. باز هم امیدوارم
که پیش بیاید و کار کنم.
به نظر شما یک هنرمند تا چه حد می تواند بر زمان
مسلط شود؟
هیچ کس نمی تواند گذر زمان را احساس نکند. به هر
حال گذر زمان جلوی چشم ما در حال عبور است، منتهی هنرمند، اگر بشود اسم ما را هنرمند
گذاشت، باید تلاش کند و سعی کند همراه زمان به جلو برود و از زمان عقب نیفتد و حتی
از زمان خودش هم جلوتر برود. ما آدم های زیادی در تاریخ هنر داشتیم، اساتیدی، اسطوره
هایی، که واقعا از زمان خودشان خیلی جلوتر بودند. ببینید حافظ کی زندگی می کرده؟ قرن
ها پیش اما آنچه بیان می کرده مال زمانه جلوتری بوده است. با خواندن اشعارش شما فکر
می کنید مثل این است که دیروز این را بیان کرده و گذر زمان هیچ تاثیری بر آن نگذاشته
است. همیشه با طراوت و تازه است و این را می توان گفت یک هنرمند.
فکر می کنید هنرمند به دنبال جاودانگی در هنر است؟
حتما همین طور است؛ اگر این موضوع محقق شود. هنرمند
تلاشش را می کند اما تا چه حد توانستیم، مردم باید در موردش سخن بگویند.
اگر نقد یا راهکاری در مورد بهبود شرایط سینما
و تئاتر دارید بفرمایید.
آن بحث مفصلی می طلبد که در اینجا نمی توانم در
موردش صحبت کنم و باشد برای یک موقعیت دیگر.
سخنی با نسل های بعد دارید؟
امیدوارم جوان هایی که نیرو و توانایی دارند، سعی
کنند این مملکت را به جلو هدایت کنند. سعی کنیم در جا نزنیم چون دنیا خیلی به سرعت
دارد جلو می رود و ما اگر عقب بیفتیم دیگر نمی توانیم به آن برسیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر