پروانه معصومی: 43 سال زحمتم را خراب نمی کنم

پروانه معصومی از جمله بازیگرانی است که با هوشیاری نقش هایش را در مجموعه های تلویزیونی و یا سینما انتخاب می کند.

این بازیگر سینما معتقد است که ۴۳ سال با زحمت کار کرده و حاضر نیست به خاطر پول هر نقشی را بپذیرد. وقتی با بازیگری مثل پروانه معصومی که سال ها تجربه دارد گفت وگو می کنی دیگر همه چیز یادت می رود که اصلا قرار بود راجع به چه موضوعی حرف بزنی. چون آنقدر غرق موضوعات مختلف می شوی و شنیدن آنها برایت جذاب و شنیدنی است که اصلا بی خیال حرف هایی که از قبل به آنها فکر کرده  بودی، می شوی. پروانه معصومی هم اتفاقا پا به پای من می آید او این روزها از دنیای تصویر دل خوشی ندارد و به نقدهای جدی در حوزه تلویزیون و سینما می پردازد که مرور آنها جذاب است.

چرا مجموعه های تلویزیونی جذابیتی برای مردم ندارد؟

مشکلات مجموعه های تلویزیونی ربطی به مدیران صدا و سیما ندارد. مدیر یک شبکه حق نظارت روی مجموعه های تلویزیونی را دارد اما باز هم وجود سریال های نه چندان جذاب تلویزیون به کسانی برمی گردد که این مجموعه ها را کارگردانی می کنند.

البته اکثر کسانی که برای کارگردانی مجموعه های تلویزیونی در نظر گرفته می شوند، در عرصه سریال سازی شناخته شده هستند...

بله متاسفانه اتفاق دیگری که به نظر من باعث می شود تا مجموعه ها، جذابیتی برای مخاطب تلویزیون نداشته باشد، بحث تکرار در یک موضوع است. به عنوان مثال آقای ایکس سریالی می سازد که کار خوبی هم از آب در می آید اما بدبختانه آدم های آن قصه که موقعیت آفرین بودند و مردم دوست شان داشتند، در مجموعه های بعدی کارگردان هم تکرار می شوند. من موافقم که مردم را باید خنداند ولی مجموعه های تلویزیونی تکرار داستان و موقعیت هستند. یا با مجموعه هایی مواجه هستیم که دور از ذهن و واقعیت جامعه امروزی هستند. فرقی نمی کند در سینما و تلویزیون با ضعف نویسنده روبرو هستیم.

چه راه مناسبی برای جذب نویسنده در سینما و تلویزیون می توان پیدا کرد؟

برای اینکه نویسنده جذب سینما و تلویزیون شود، باید بودجه ای از سوی مدیران برای این شاخه در نظر بگیرند. چرا که برای نوشتن، دستمزد ناچیزی می دهند. حالا می خواهد نویسنده برای تلویزیون کاری را انجام دهد و یا سینما فرقی نمی کند. آنچه برای مخاطب جذابیت داشته باشد، به نوعی سریال را جلو می برد. وقتی یک مجموعه منسجمی وجود ندارد و جذابیتی هم برای بیننده نداشته باشد، می شود اتفاقی که این روز ها شاهد آن در تلویزیون هستیم. مجموعه هایی که فقط می خواهند آنتن تلویزیون را پر کنند.

شما معتقدید باید مشکلات جامعه به شکل سریال در تلویزیون پخش شود؟

خیلی مسائل در زندگی مردم وجود دارد که می تواند موضوع یک قصه و یا مجموعه تلویزیونی باشد. برای من نوعی اتفاقات در طول روز می افتد که هر کدام یک داستان جدا دارد. اگر بخواهیم این اتفاقات را ببینیم، مردم هم با آن ارتباط برقرار خواهند کرد. بار ها شده که دوست نداریم مشکلات و دردسرهای خانواده ها را ببینیم. این ها سیاه نمایی نیست، واقعیت های جامعه است. وقتی من می بینم که مادری به فرزندش می گوید، از زمانی که تو به دنیا آمدی خوشبختی از زندگی ما رفت، این یعنی فقر و بدبختی و عدم زندگی خانوادگی که نمی توان با هیچ موضوعی روی آن را پوشاند. شاید در قالب یک مجموعه تلویزیونی، حرفی آموزنده برای بعضی خانواده ها داشته باشد.

به همین دلیل است که شما از عرصه بازیگری در سینما و تلویزیون فاصله گرفته اید؟

دقیقا؛ در ماه های اخیر دو سریال از تلویزیون پخش شد که به من هم پیشنهاد بازی در آن ها را داده بودند، حالا که قسمت هایی از این سریال ها را می بینم، می گویم خدا را شکر که من در این مجموعه ها بازی نکردم. قصه های دور از واقعیت با ساختار خیلی سطحی ساخته می شوند. نزدیک به ۴۳ سال است که کار کرده ام و حاضر نیستم جایگاهم را با بازی در سریال های سطحی به خطر بیاندازم. به همین دلیل حداقل در خاطر خودم شرمنده انتخاب نقش هایم نخواهم بود.

اما تلویزیون نیاز به بازیگران باسابقه دارد. چرا که نیاز مجموعه های تلویزیونی را تنها بازیگران تازه از راه رسیده برآورده نخواهند کرد...

متاسفانه تلویزیون زمانی نیاز به من و امثال من دارد که می خواهد همه چیز به نفع خودشان باشد. تلویزیون هر وقت نیاز داشته باشد به یاد بازیگران قدیمی می افتد. چندین بار از من دعوت شده در برنامه های کوتاه شرکت کنم اما نپذیرفتم چرا که با حضور ما می خواهند چند دقیقه ای آنتن تلویزیون را پر کنند. من هم ترجیح می دهم این گونه برنامه ها را حذف کنم.