نویسنده ای که جسدش را از آب گرفتند

نهم شهریورماه سالگرد درگذشت صمد بهرنگی است؛ نویسنده ای که پیکر بی جانش را از آب گرفتند.

به گزارش ایسنا، صمد بهرنگی نویسنده ای است که نامش با قصه و افسانه گره خورده است، چه قصه هایی که خودش خالق آن هاست و چه داستان هایی که درباره مرگش شکل گرفته و مرگش را چون قصه هایش پرراز و رمز کرده است.

صمد بهرنگی زاده دوم تیرماه سال 1318 در محله  چرنداب در جنوب بافت قدیمی تبریز است. نهم شهریورماه ۱۳۴۷ رود ارس او را به کام مرگ کشید و پیکر بی جانش را ۱۲ شهریور 1347 از ارس گرفتند.

داستان های صمد بهرنگی با گذشت سال ها از مرگش هنوز هم خوانده می شوند. برخی دلیل این محبوبیت را سادگی و بی شیله پیلگی داستان های او می دانند و دغدغه های انسانی که او در کتاب هایش روایت می کند. البته بسیاری فرم داستان های صمد را کودکانه و مخاطب اصلی داستان های او را بزرگسالان می دانند.

امین فقیری نویسنده پیشکسوت درباره داستان های صمد بهرنگی گفت: یه نظر من سادگی جملات و کلمه های صمد باعث شده که او این همه خواننده بیابد. او از چیزهایی می نوشته که انسانی است و همین کار او را جاویدان کرده است. مسئله کتاب های او همیشه صادق است و آثارش قصه های بسیار جذابی هستند.

او در ادامه اظهار کرد: کتاب های صمد از فرم قصه و افسانه بهره برده است. گویا آدم بزرگی دارد برای بچه ها قصه می گوید و آن ها را نصیحت می کند. اما شاید این سبک دیگر این روزها چندان طرفدار نداشته باشد. روزگار عوض شده و تکنیک های داستان گویی برای بچه ها هم عوض شده است. فکر می کنم دیگر به شیوه صمد نمی توان نوشت و به اصطلاح شیوه او از مد افتاده، اما داستان های خود صمد هنوز خواندنی است.

فقیری درباره مخاطب داستان های صمد بهرنگی هم توضیح داد: من فکر می کنم مخاطب صمد بهرنگی فقط کودکان نبودند. علت این موضوع هم نماد و سمبول هایی است که او در آثارش آورده است، مثل داستان «ماهی سیاه کوچولو». بچه ها ظاهر این داستان را می فهمند، اما به دلیل همان نمادها اصل قضیه را بزرگ ترها می فهمند. چه آن زمان و چه الآن، مخاطب او بچه های بزرگ تر مثل دبیرستانی ها و دانشجویان هستند و بعد بچه ها.

او در ادامه درباره تأثیرپذیری گروهی از نویسندگان از صمد بهرنگی نیز گفت: من در فارس چنین تأثیری را ندیده ام، اما در غرب و شمال غرب، برخی نویسندگان از او و ساده نویسی او تأثیر گرفتند.

فقیری همچنین درباره مرگ صمد بهرنگی گفت: حرف ها درباره مرگ صمد بهرنگی بسیار زیاد است و او خودش مانند افسانه شده است. برخی می گویند پیش از به آب انداختن او را کشته اند، چون جایی که در آن غرق شده کم عمق بوده و برخی هم می گویند او چون شنا بلد نبوده غرق شده است.

«اولدوز و کلاغ ها»، «اولدوز و عروسک سخنگو»، «کچل کفترباز»، «پسرک لبوفروش»، «افسانه ی محبت»، «پیرزن و جوجه ی طلایی اش»، «یک هلو هزار هلو» و «کوراوغلو و کچل حمزه» از جمله کتاب های صمد بهرنگی هستند.